***** --*-- *****
ในห้วงคำนึงขบถโรม๊านซ์ :::
{ บทกวีลีลา…ยำเล็ก – ยำใหญ่ – ยำรวม (ยำแกงโฮ๊ะ ) }
@ กางปีกโบยบิน
เริงรำร่อนฟ้อนฟ้า
โ อ่ … เจ้านกอิสรา… ข้าฯ นี้ แสน จักอิจฉาเจ้าจริง – จริง
ข้าฯ คือมนุษย์ ไร้ติดปีกบิน
โหยหา อิสราเสรี แห่งชีวิตจิตวิญญาณ ข้าฯ
ที่ ปรารถนาต้องการ @
@ ด้วย กฏเกณฑ์อธรรมชาติเผด๊จการอัปรีย์…มาเหยียบย่ำเสรี
อันมาจาก “คนดีดี “…ที่เสือกมากำหนดกฏเกณฑ์
ให้ พวกมึง ต้องเป็น …อย่างนั้น …อย่างนี้
“คนชั่ว” เช่นข้าฯ
จำต้อง จำทน
{ จดจำเอาไว้นะ ที่ว่า “ จำต้อง จำทน “ } @
@ … เพียง แค่พร่ำบ่น
อยู่ไปวัน – วัน… stay go day – day.
หัวอกหัวใจขื่นขม
จิตวิญญาณ ตรอมตรม
…ต้อง สู้ ต่อไป ! @
@ เจ้านกอิสรา
มนุษย์ผองข้าฯ
ปลาบปลื้ม เปรมปรีดิ์ …ยินดี
ติดปีกเสรี
…เทียวท่อง จักรวาล ! @
“ เย็นย่ำสนธยา…นกกาบินกลับคืนรัง “…พฤหัสบดี ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๙
ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่