ในห้วงคำนึงขบถโรมานซ์: นกเสรี…มนุษย์คอกขัง


***** --*-- *****
ในห้วงคำนึงขบถโรม๊านซ์ :::
{ บทกวีลีลา…ยำเล็ก – ยำใหญ่ – ยำรวม (ยำแกงโฮ๊ะ ) }

@  กางปีกโบยบิน
เริงรำร่อนฟ้อนฟ้า
  โ อ่ … เจ้านกอิสรา…  ข้าฯ   นี้ แสน จักอิจฉาเจ้าจริง – จริง
ข้าฯ คือมนุษย์ ไร้ติดปีกบิน
โหยหา อิสราเสรี แห่งชีวิตจิตวิญญาณ ข้าฯ
ที่  ปรารถนาต้องการ @

@  ด้วย กฏเกณฑ์อธรรมชาติเผด๊จการอัปรีย์…มาเหยียบย่ำเสรี
อันมาจาก “คนดีดี “…ที่เสือกมากำหนดกฏเกณฑ์
ให้ พวกมึง ต้องเป็น …อย่างนั้น …อย่างนี้
“คนชั่ว” เช่นข้าฯ
จำต้อง จำทน
{  จดจำเอาไว้นะ ที่ว่า “ จำต้อง จำทน “ } @

@  … เพียง แค่พร่ำบ่น
อยู่ไปวัน – วัน… stay  go  day – day.
หัวอกหัวใจขื่นขม
จิตวิญญาณ ตรอมตรม
…ต้อง สู้  ต่อไป ! @

@  เจ้านกอิสรา
มนุษย์ผองข้าฯ
ปลาบปลื้ม เปรมปรีดิ์ …ยินดี
ติดปีกเสรี
…เทียวท่อง จักรวาล ! @
“ เย็นย่ำสนธยา…นกกาบินกลับคืนรัง “…พฤหัสบดี ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๙


ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่

 

 

 

ในห้วงคำนึงขบถโรม๊านซ์ ::: เสียงประชาชน

 

{ (  กลอนลูกทุ่งกรุงไท    )  }
@ “ประชาธิปไตย “  ก็คือ  “ ประชาธิปไตย “
“ ประชาชน “ เรา  ต้องเป็นใหญ่ ในชีวิต
“เผด็จการ” ที่เป็น “ธรรม” หรือ  หรือ พึงอย่าคิด
ขำ… ขรรรม … ล้วนดัดจริต อำมหิต มิผ่องอำไพ