( ๑ ) “ในราตรี”
@ ดอก พิมพยอม อันหอมกรุ่น
หอมละมุน อุ่นเอื้อ มาหอม หอม
หอม เกื้อโลก เอื้อหล้า ได้ดมดอม
พิมพยอม บานหอม ทั่วแผ่นดิน
- - - กาย ก่อเกิด จาก ดิน น้ำ ลม ไฟ
พิสุทธิ์ใส ชีวี มิสุดสิ้น
ดำรงคงหอมหวานอยู่อาจิณ
ปฐพิน โอบกอด แม่พิมพยอม
. . . แม่จากไป เพียงร่าง อันพร่างแพร้ว
สุข สงบ สะอาดใส แล้ว รักถนอม
แต่ ดวงใจแม่แย้มยิ้ม มิ ตรมตรอม
เ รา ก้มค้อม คารวะ – คารวาลัย
- - - เกิอ จากดิน คืนสู่ ดิน
โอ้ ชีวิน แม่พยอม พราวสดใส
มี บทเพลง กล่อมโลก เฉิดพิไล
มามอบให้ “แม่พะยอม ชาติเจริญ”
- - - ตื่น รู้ แล ตื่น รัก
โ ล ก ประจักษ์ ชีพ สรรเสริญ
อิ่มชื่น อิ่ม อัญเชิญ
ชีวินชีพ ง ด งา ม แล้ว “แ ม่ พ ย อ ม”@
- - - คืนนั้น ๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๕ เดินทางยามราตรีอีกแล้ว … ควบม้าขาวฝ่าแสงไฟ และการจราจรอันคับคั่ง ไปสู่จุดหมายปลายทาง ให้น้องม้าขาว วิ่งช้าๆ เพราะเจ้าของม้าคู่ชัพนี้ เคย ตกกระเด็นจากหลังม้า ลงไปวัดพื้น ดิน พื้นฟุตบาท พื้นร่องหลุม ฯลฯ มาแล้ว เนื่องจาก หลับในบ้าง เมาบ้าง แผ่นพื้นทุกๆแห่ง เขาวัดมาดีแล้ว แต่คนๆนี้ กลับมาอยากวัดใหม่อีก ก็เลยต้องเจ็บตัวไปตามๆนั้น สมน้ำหน้ากะลาหัวเจอะ
. . . น้องม้าควบเหยาะย่างเข้าสู่ประตูวัดเจ็ดยอด “อยู่แถวนี้นะลูก เสร็จงานพ่อมา” เอามือตบแตะโหนกหน้าผากน้องม้าเบาๆ น้องม้าตาใสพยักหน้า … เดินเข้าไปที่ศาลาที่ตั้งศพ “แม่พยอม ชาติ” เจริญ อายุ ๘๔ ปี เป็นพระคุณแม่ของ “อ้ายป้อม – ปลายฝน ต้นหนาว” และ “น้องอัจฯ” น้องสาวของอ้ายป้อม เพื่อน กัลยาณมิตรของพวกเรา… อ้ายป้อมยลเห็นเดินเข้ามาโอบกอด ฉัน พาไปนั่งข้างล่างศาลา ยกมือไหว้สวัสดีน้องๆและแขกผู้มีเกียรติ
“ อ้ายป้อม อุ๊ยดาว ขอไปกราบเคารพแม่พะยอมหน่อย” ฉันเอ่ย… อ้ายป้อมพาฉันไปที่ตั้งโลงศพแม่ จุดธูปหนึ่งดอกยื่นให้ ฉัน ประคองธูป ยกมือวันทาไหว้ …“คุณแม่กลับคืนสู่อ้อมอกอันอบอุ่นของแม่พระธรรมชาติแล้ว คับ ไม่ต้องห่วงลูกๆหลาน ๆ สบายบายดี” ฉันกล่าวคารวะ ภาพใบหน้าคุณแม่แย้มยิ้ม… “ อ้ายดาว แต่งบทกวีให้แม่ผมด้วย ผมจะเอาใส่กรอบเก็บไว้” อ้ายป้อมบอกฉัน ฉันยิ้ม และแล้วก็ หยิบกระดาษปากกาออกจากย่าม บรรเลงเพลงกวี ที่เพื่อนๆได้อ่านข้างต้นความเรียง นี้เอง!
( ๒ ) ณ ทิวาวัน
- - - ฉั น ควบน้องม้าขาวไปวัดเจ็ดยอด ราวเที่ยงกว่านิ๊ดหนึ่ง ทันพิธีก่อนนำศพแม่พยอมออกจากวัด นั่น น้องๆ มิตรสหายเรามากันพร้อมหน้า พร้อมตา… “อ้ายไพฑูรย์ พรหมวิจิตร …ป้าหมู … อันยา โพธิวัฒน์ เพือนคู่ชีวิตของอ้ายจรัล มโนเพ็ชร … ไอ่หนู นาย …Malancha และ อ้าย หน้อย เพื่อนคู่ชีวิตแห่งเธอ … Mr. Postman นายไปรษณีย์ ศิลปิน คนเพลง … เอก ตะเกียง ศิลปิน คนเพลง และ ฯลฯ
“ อุ๊ยดาว ช่วยถวายผ้าตรัยบังสุกุล ด้วยนะคับ ” อ้ายป้อมเอ่ยเบาๆ “คับยินดีคับ” ฉันยิ้มพยักหน้า
- - - แล้ว ขบวนศพก็เคลื่อนออกจากประตูวัดมุ่งสู่สุสานเจ็ดยอด อันห่างออกไปประมาณ สองร้อยกว่าเมตร … พวกเราเดินจูงพาหนะบรรจุศพ ฉันมิได้เดินจูงศพนานแล้ว ดีใจมาก … อ้ายป้อมเดินเข็ญล้อเลื่อนที่มีรูปพระคุณแม่นำหน้าขบวน ภาพงดงามมาก - - - ลู ก โอบกอด แม่ ไปส่ง แ ม่ สู่สรวงสวรรค์วิมานชั้นฟ้า … ฉันประทับใจมาก ดวงตาฉันรื้น น้ำตาซึม … โชคดีที่มีแดดเปรี้ยง ไม่มีฝนตก ทั้งๆที่วันวานฝนตกเพราะมีลมพายุอะไรนะ หอบเอาฝนเข้ามาตกในประเทศไทยสมมุตินี้ …( ขบวนแห่ศพ บรรจุ หล้องไม้ (หีบศพไม้) ไม่ต้องบรรจุใส่ปราสาทที่คิดว่าดูอลังการ ของพวกที่คิดว่าตัวเองเป็นเทวดามาโปรดประชาชน ฯลฯ ) ของชาวบ้านธรรมดาๆ ไม่ต้องมีฆ้องกลอง แห่แหน แต่นแต้ … ผ่านบ้าน ร้านรวง สองข้างทาง ฉัน สังเกต ไม่มีคอนโด ตึกสูงตระหง่านติดถนนเหมือนที่อื่นๆ … ผ่านที่ทำการ อ. บ. ต . แล้วเลี้ยวซ้ายเขาสู่สุสานฯ
แขกผู้มีเกียรตินั่งที่ศาลา ได้เวลา พิธีกรก็เริ่มดำเนินการ … ในการวางผ้า ตรัยบังสุกล และ ผ้ามหาตรัยบังสุกุล
- - - เชิญ แขก และญาติ ที่เชิญมาวางผ้า ตรัยบังสุกุล ที่มีจำนวนมากพอดู … ฉัน … ป้าหมู … อันยาฯ (อดีตชาติเป็นหมาป่า ได้มาเกิด ณ บรรณภิภพนี้ …ป้าหมูเคยบอกพวกเรา ว่าดั่งนั้น!) … อ้ายไพฑูรย์ … อี่ปี้นาย … Malancha ฯลฯ ” ค่อยๆลุกขึ้นเดินเรียงแถวไปรับผ้าตรัยบังสุกุล พร้อมกับแขกที่ได้รับเชิญ แล้วก็นำมาทอดวาง ณ ที่ จัดให้วาง ข้างรูปแม่พะยอมที่มีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้ลูกๆหลานๆ
- - - เรากลับมานั่งที่เดิม ต่อไปเป็นการทอดวางผ้า ม หา ต รั ย บั ง สุ กุ ล สองตรัย โดย …
* “ พระมหาเวียงฯ” จากวัดอุโมงค์
· * “ หลวงพ่อ พระครูกิตติฯ” ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดเจ็ดยอด
· นี่คือ พีธีการ พิธีกรรม ที่ เรียบง่าย งดงาม ตามธรรมชาติ ที่เราควรเอาเป็นตัวอย่าง!
ฉากเบื้องหน้า ฉั น ยลเห็น ดอยสุเทพ สีน้ำเงินยืนตระหง่าน เบื้องฟ้าบน สำลีเมฆขาว ดารดาษ ประดับท้องฟ้าสีฟ้า งามตา
- - - โ อ้ มนุษย์ เกิดจาก ดิน น้ำ ลม ไฟ … แล้วถึงเวลาก็ กลับคืนสู่ ดิน น้ำ ลม ไฟ คุณแม่ พยอม ชาตเจริญ ก็ กลับคืนสู่ ดิน น้ำ ลม ไฟ เฉกเช่นเดียวกัน … จะเอาอะไรกันนักหนาเล่า เพื่อนมนุษย์ เอย
… ชี วิต คนเราเกิดมา ก็ แค่นี้ จักกี่ปี กี่เดือน กี่ครั้งไหน
เกิดมา ยังชีพแล้วก็ตายไป มิมีใครจะอยู่ยงค้ำฟ้า อยู่อย่างนี้ อย่างพี่น้องและผองเพื่อน จะกี่ปี กี่เดือน ช่างเถิดหนา
อยู่ อย่างคนตีนติดดินธรรมดา หลอมชีวิต คุณค่า ก็แล้วกัน! @
ก วี บ ท นี้ ก็เขียนมานานแล้ว และก็คิดเห็นเช่นนี้เป็น นิรันดร์มา
ขอความสุข สวัสดี พึงมีแด่ทุกๆเพื่อน เป็นนิรันดร์ ไป ! @
ต้นฤดูหนาว , ศุกร์ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕, แรม ๓ ค่ำ เดือน ๑๑
“บ้านตึกขาว” , เฌองดอยสุเทพ . ล้านนาอิสระ , เจียงใหม่
บล็อกของ แสงดาว ศรัทธามั่น
แสงดาว ศรัทธามั่น
ดูกร... ภราดา ... ภราดร ... โปรดอย่าได้ ฉงนฉงายค ว า ม ห ม า ย ชี วี เพลานี้ณ ที่ซึ่ง มนุษยชาติ โ อ บ ก อ ด ป ฐ พีณ ที่ซึ่ง เวลานี้ เ ธ อ มี รั ก ป ร ะ จั ก ษ์ ใ จรั ก มิ ต้อง ฝัน ... รั ก นั้นคือ รั ก จ ริ ง !“ ค ว า ม รั ก นั้ น ยิ่ ง ใ ห ญ่ ”เริงรำร้อง เที่ยวท่องไปสู่จุดหมายปลายทางแห่ง เ พ ล ง รั ก นิ รั น ด ร์ณ ที่นี่ ... ที่นั่น ... ที่โน่น! นั้นมี รัก!เราผ่อนพักชีวา รั ก รั ง ส ร ร ค์เ มื่ อ วิ ญ ญ า ณ แห่ง รั ก โ อ บ ก อ ด กันโ ล ก = น ร ก – ส ว ร ร ค์ เป็นฉันใด มิ…
แสงดาว ศรัทธามั่น
ภาพจาก แฟ้มข่าวประชาไท(๑) Excellent Life Rhythm(เป็นจังหวะชีวิตที่แสนวิเศษนัก)ปลายฤดูฝน – ต้นฤดูหนาวแสง สี เสียง แห่งแม่พระธรรมชาติ อันเป็นรากเหง้า แห่งวิถีชีวิตเพื่อนมนุษยชาติ ช่างงดงาม หลากสีสันนัก!--- ดวงตะวัน ดวงดาว เดือนเสี้ยว –- กลางฤดูปลายฝน ต้นหนาว-- ฯลฯ --- ฯลฯ --- ฯลฯ---เริงระบำ รำร่ายฟ้อนเป็น Rhythm… เป็นจังหวะดนตรีแห่งสีสัน ช่างงดงามนักExcellent Life Rhythmเป็นจังหวะชีวิตที่แสนวิเศษนัก!“ Life is Very Beautiful”ชีวิตช่างงดงามนัก หากโครงสร้างสังคม สามานย์ เปลี่ยนแปลง(๒) หมดเวลาของคุณแล้ว!Hello!พณฯหัวเจ้าท่าน คมช.หมดเวลาของคุณแล้ว!อย่าสืบต่ออำนาจต่อไปอีกเลย!อย่าเผด็จการฟัสซิสม์…
แสงดาว ศรัทธามั่น
ล ม ห น า ว เ ห นื อ พั ด โ ช ย ม ายามต้องไล้ผิวกายร้อน ที่รุ่ม ก็ คลายกลิ่นอาย เหมันตฤดู มิรู้เลือน น ก น้ อ ย ๆ สีเหลืองเรืองเรื่อโบยบินทุกแหล่งหล้ามิรู้หนโผร่อนจับเกาะกิ่งก้านต้นมะขามสนามหลวง – สนามราษฎร์ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว – ตามไล่ทักทายกันโ อ ... ก็นานนักแล้วซิหนอที่พวกเจ้ามิได้มาพบกัน! ณ เบื้อง ฟ้าบนด ว ง ต ะ วั น สาดแสงแรงกล้า น ก พิ ร า บ ข า ว พราวอันมิถ้วนนับสะพรึบสะพรั่ง โบยบิน ฉวัดเฉวียน เวียนว่อน ... ราวจักข่ม คคนานต์พราวปีกขาว สะพรึบสะพรั่ง โบยบิน ฉวัดเฉวียน เวียนว่อนเริงรำร่อนจับเกาะกอดโดมแดนธรรม... ธ ร ร ม ศ า ส ต ร์โ อ !...…
แสงดาว ศรัทธามั่น
(1)จักรวาลอวยพรชัยณ ยามราตรีกาลดวงดาวเดือนพราวพร่างบนทุ่งฟ้าวิบ วิบ วับ วับ เปล่งประกายทอแสงเจิดจ้าอวยพรชัยแด่โลก ชีวิต!แล ณ ยามอรุณรุ่งดวงตะวันสาดแสงสีทองส่องโลกหล้าวิหคนกกามวลสรรพสิ่ง – สรรพชีวี...เริงระบำรำร่ายฟ้อนอวยพรชัยแด่ผองเพื่อนมนุษยชาติ!ณ คืนวันแห่งการสัปประยุทธ ต่อสู้ด้วยอหิงสา ศานติวิธีพี่น้องม่าน พี่น้องชนเผ่าทั้งผอง...แล สตรีเหล็ก “ออง ซาน ซูคยี”รวมทั้งผองเพื่อนพี่น้องร่วมโลกร่วมแผ่นดินแห่งดาวโลกดวงนี้ต่างคล้องแขนร่วมเดินทางเปล่งร้องขับขานบทเพลงแห่งชัย...ชัย...ชัย...ชัย ! ดูรา...ภราดา...ภราดายลดูด้วยประกายดวงตาปลื้มปิติ...ดูซี...ดูซี...“มองดูความจริงซี”พระคุณท่าน แม่ชี...…