Skip to main content

 

หน้าบ้าน

ดอกโมกบานก่อนเพื่อน

ดอกมะลิตามมา

ดอกคูนเริ่มผลิไสว

ลั่นทมสี่ต้นที่เคยปลูกเองกับมือก็ผลิดอกให้ชมเร็วทันใจ

ปีที่แล้วนี้เอง, ตอนนั้นเอามาปลูกกับเด็กหญิงไพจิตร

พายุคะนองทำให้กิ่งก้านใหญ่ของลั่นทมหน้าศูนย์ฯ หัก

ฉันแบ่งออกเป็นสี่กิ่ง

ปลูกรอบบ้านดิน

ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้มาอยู่บ้านหลังนี้

ลั่นทมกลิ่นหอม ชอบเด็ดมาดม

ดอกพุก ไม้ยืนต้นก็บานแล้วสีขาว

ดอกยอกขี้หมาส่งกลิ่นหอมจากคืนถึงเช้า

มันเป็นดอกที่ชื่อกับตัวไม่เข้ากันเลย

ยอกขี้หมาสีขาวร่วงหล่นบนพื้นสีขาวเกลื่อนทางเดินดูสวยดี

ยามเช้าตื่นมาเดินเล่น สูดดมกลิ่นหอมของดอกไม้แสนสดชื่น

เย็นวันนี้ ได้เห็นดอกไม้อีกชนิดหนึ่งในบึงน้ำ

ดอกบัวตูมสีชมพู

แดดร้อนดินแล้ง

น้ำในบึงแห้งขอดไปมาก

แต่กอบัวยังแข็งแรงอดทนดี

ดอกบัวหนึ่งดอกจึงผลิช่อตูม

หัวใจดวงน้อยก็เบิกบานตามแม้ยามแล้ง

กล้วยสุกอีกแล้วคาต้น

เด็ดมากินแสนอร่อย

อ้อยดำก็ฉ่ำหวาน

พืชผักพื้นบ้านขึ้นรอบศูนย์ฯ มีให้เก็บกินมากมาย
\\/--break--\>

  


            นับเป็นบุญหัว
            ที่ได้มาอาศัยที่นี่

บ้านไม่ต้องเช่าไม่ต้องซื้อ เป็นบ้านพระราชทานจากพี่มด - วนิดา

ที่ให้น้องนุ่งได้พักพิงทำงานเพื่อแม่น้ำและผู้คน

ฉันพลอยได้อานิสงส์มานั่งเขียนงาน ทำงาน อย่างมีความสุข

มืดค่ำแล้ว

โน่นอีกไง, ดอกไม้ดวงดาวผลิบานหลายดอก

ดอกดวงจันทร์ก็บานทิศตะวันออก

ต่ำเตี้ยเรี่ยพื้นเหนือบึงน้ำนิดเดียว

ดึกขึ้นอีกหน่อยดอกหิ่งห้อยพราวแสงกลางทุ่งหญ้าริมสระ

บางคราวล่องลอยไปมาเป็นดอกไม้บินได้

ดอกไม้มากมายบานรอบๆ ตัวฉัน

หอมนานเย็นใจ

อีกหน่อยก็จะมีโมกนา

บานกลางทุ่งนาอีสานสีขาวกระจัดกระจาย

เมื่อไหร่โมกนาบาน

เราจะได้ไปเก็บดอกกระเจียวที่ขึ้นเต็มป่า

แต่ตอนนี้ก็มีดอกกระเจียวให้พอเก็บกินบ้างแล้ว

ฝนเริ่มตกมาได้สองสามครั้ง

คนหาปลาบอกว่า ปลากำลังมา กำลังขึ้น

วิถีลูกแม่มูนกำลังเริ่มต้น

แต่....

เราต้องออกแรงไปชุมนุม

เรียกร้องให้มีการเปิดประตูเขื่อนให้ทันปลาขึ้นก่อน

ชีวิตไทบ้านเราจึงจะเริ่มต้นได้อย่างแท้จริง


 

บล็อกของ สร้อยแก้ว

สร้อยแก้ว
อืมม์... ดูเหมือนยุคนี้คนฆ่าสัตว์ตัดชีวิตจะกลายเป็นอาชญากร ไม่น่าคบไปเลยจริงๆ เมื่อฉันจัดการทุบหัวปลาโป๊กๆ สีหน้าน้องผู้หญิงบางคนเหยเก เบะปาก “กินไหมเล่า!” ฉันเอ็ดเอา “กินอ่ะ” “เออ ถ้าจะกินอย่าทำหน้าอย่างนั้น คนฆ่าเสียเซลฟ์เหมือนกัน” อืมม์... แต่จะว่าไปก็ฆ่าตัวเป็นๆ ซะหลายตัว จะไม่ให้น้องมันทำหน้าเบ้ได้ไง กับคนรู้จักมักคุ้นฉันมักออกตัวเสมอว่า ฉันไม่ใช่คนเรียบร้อยใจดีนะ ฉันเป็นคนที่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตได้โดยไม่รู้สึกผิดเลย ตกปลาฆ่าปลาได้ ยิงหนังกะติ๊กเอานกมาย่างไฟได้ ฆ่าตั๊กแตน ฆ่าแมลงต่างๆ ได้ จับปูเป็นๆ เผาบนเตาถ่านได้ หรือจับปูเป็นๆ โขลกในครกได้ (การทำน้ำปู๋ของคนเหนือ)…
สร้อยแก้ว
ถ้าไม่ใช่คนอีสาน จะมีใครบ้างหนอ รู้จักแมงหัวหงอก ? โอ้! จ๊อด มันน่าตื่นตาตื่นใจเสียจริง ขนาดว่าฉันโตมากับป่าเขา ใช้ชีวิตอย่างคนบ้านนอกเหมือนกัน แต่ก็ใช่ว่าบ้านนอกทุกพื้นที่จะเหมือนกันเสียเมื่อไหร่ แมงหัวหงอกพากันมาจับต้นไม้ไร้ใบ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทันมีใครสังเกต เห็นอีกที มันก็ขาวเต็มต้นแล้ว แรกทีเดียวฉันคิดว่าเป็นครั่งเสียอีก แต่ไม่ใช่ มันเป็นแมลงเล็กๆ ขาวสะอาดทั้งตัว มีขนสีขาวตรงกลางหลังชี้ออกเหมือนขนหางนกยูง กระโดดได้ เวลาจับตัวมันไว้ในอุ้งมือมันจะกระโดดไปมาแรงทีเดียว ต้องจับลงถังน้ำ ถึงจะหมดความสามารถในการกระโดด แม้จะเป็นแมลงที่ดูสวยงาม น่ารัก แต่ว่าในเมื่อมันกินได้…
สร้อยแก้ว
แมงกุดจี่ทั้งเคยได้ยิน ทั้งเคยฟังเพลง และเคยกินมาก่อน แต่ยามได้เดินถือกระแป๋งตามเด็กสองคนไปขุดหาแมงกุดจี่ในยามเช้า ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เห็นพวกมันผลุบๆ โผล่ๆ ในรู ดาวใจเป็นพี่สาวของไพจิตร เธอขุดแมงกุดจี่พลาดโดนตัวมันหลายครั้ง ทำให้ฉันขัดใจน่าดู “มา มา ขอพี่ทำหน่อยซิ” ฉันว่าฉันมือเบาน่าจะขุดได้ดี แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ฉันสับเอาแมงกุดจี่หัวขาด ตัวขาด รุ่งริ่ง เสียจนน่าเวทนา เด็กหญิงไพจิตรร้องเสียงหลงทุกทีที่ฉันยั้งมือไม่ทัน คมเสียมสับลงกลางตัวแมงสีดำๆ นั้นเสียแล้ว
สร้อยแก้ว
เดือนเมษายน เมื่อฉันกลับไปยังศูนย์ภูมิปัญญาไทบ้านอีกครั้ง ภาพของผืนดินแล้ง หญ้าแห้ง และต้นไม้ใบร่วงยืนโดดเดี่ยวเดียวดายที่เห็นชินตาก็แปรเปลี่ยนไปสายฝนที่สาดเทลงมาเพียงไม่กี่ครั้งได้ลบล้างโลกสีน้ำตาลให้หายไป สองข้างทางระหว่างที่รถสามล้อเครื่องนำพาไปมีทิวหญ้าสีเขียวระบัดใบตลอดทาง ต้นไม้ใบแห้งผลิใบเขียวชะอุ่ม และผืนดินแล้งก็มีพุ่มไม้ใบขึ้นเป็นกอเล็กกอน้อยนับว่าชวนตื่นตาตื่นใจไม่น้อยสำหรับเวลาที่หายไปเพียงยี่สิบวัน ผืนดินก็เปลี่ยนแปลงได้เพียงนี้