ฉันไม่รู้จักพอ
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อชีวิตของฉัน
ไม่เคยสัมผัสความสุขสบาย
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อทุกค่ำคืนของฉัน
ผ่านไปพร้อมกับฝันร้าย
ในเมื่อทุกมื้ออาหารของฉัน
ผ่านไปพร้อมกับความหิวโหย
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อฉันไม่เคยอ่านออกเขียนได้
เพราะการศึกษาอยู่ไกลเกินไป
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อค่าแรงของฉัน
ไม่เคยเทียบได้กับเหงื่อที่หลั่งไหล
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อเสื้อผ้าของฉันทั้งเหม็นและขาด
หนำซ้ำยังใส่เดินห้างไม่ได้
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อโรงพยาบาลบางแห่ง
ปฏิเสธทุกครั้งที่จะรักษา
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อทีวีวิทยุต่างป่าวประกาศ
อวดตาล่อใจฉันอยู่ไม่ขาด
ถึงความทันสมัยความศิวิไลซ์
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
เมื่อความบันเทิงท้องถิ่นที่ฉันภูมิใจ
ถูกตีตราว่าไม่มีคุณค่าทางศิลปะ
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อฉันต้องทำอะไรให้ถูกจริตของคนส่วนใหญ่
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อฉันเห็นเต็มตาว่ายังมีใคร
เสวยสุขบนความทุกข์ของคนอีกมาก
จะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไร
ในเมื่อฉันเองก็ไม่ต่างจากมนุษย์คนใด
จะให้ฉันรู้จักพอเพื่ออะไร
เพื่อถูกเหยียบย่ำต่อไปอย่างนั้นหรือ
จะให้ฉันพอเพื่ออะไร
เพื่อคนที่ไม่เคยพออย่างนั้นหรือ