ดอกเกดเป็นดอกไม้ชนิดหนึ่งที่ลำต้นมีลักษณะเหมือนต้นปาล์ม เวลาออกดอก ดอกจะส่งกลิ่นหอม คนเฒ่าคนแก่จะนิยมนำไปบูชาพระและนำมาทัดหู ผมไม่รู้เหมือนกันว่าดอกไม้ชนิดนี้จะมีอยู่ทั่วไปในประเทศไทยหรือมีเฉพาะที่ภาคอีสานและประเทศลาว
ในวัยเยาว์ของผม ผมรู้จักดอกเกดครั้งแรกเมื่อเดินไปตามริมหนองน้ำ ผมเห็นต้นของดอกเกดขึ้นอยู่ตามริมหนองน้ำมากมาย แล้วอยู่มาวันหนึ่งดอกเกดเหล่านั้นก็หายไปกับการพัฒนาขุดลอกริมหนองน้ำ ความทรงจำของผมที่มีอยู่กับดอกเกดก็หายไปตั้งแต่วันนั้น
แล้วดอกเกดก็มาปรากฏกายให้ผมเห็นอีกครั้ง ดอกเกดดอกนี้เป็นดอกไม้ที่หอมหวนไปด้วยกลิ่นน้ำหมึกและตัวหนังสือบนหน้ากระดาษ ดอกเกดดอกนี้เป็นนามปากกาของนักเขียนหญิงคนหนึ่งที่มีความสำคัญต่อวงการวรรณกรรมในประเทศลาวเป็นอย่างยิ่ง ดอกเกดดอกนี้เป็นร่างเงาของป้าดวงเดือน บุนยาวง บุตรสาวของมหาสีลา วีระวงค์ ผู้เขียนประวัติศาสตร์ลาวและหนังสืออื่นๆ อีกจำนวนมาก
ดอกเกดสำนักพิมพ์เริ่มก่อตั้งขึ้นมาเมื่อปีที่แล้ว โดยเป้าหมายหลักคือการพิมพ์งานเขียนของในเขียนในประเทศลาว ดอกเกดสำนักพิมพ์เป็นสำนักพิมพ์ที่เข้ามาทำธุรกิจการพิมพ์ของเอกชนอีกหนึ่งเจ้าที่กำลังมาแรงและเป็นที่น่าจับตามองอีกสำนักพิมพ์หนึ่ง
ดอกเกดสำนักพิมพ์มาเยือนเชียงของในปลายหนาวที่ผ่านมาโดยบรรณาธิการหลักของสำนักพิมพ์เดินทางมาถ่ายทำสารคดีเรื่องแม่น้ำของ ผมจึงมีโอกาสได้พบกับบรรณาธิการคนนั้น เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของป้าดวงเดือน เธอมาพร้อมกับหนังสือ ๕ เล่มที่จัดพิมพ์โดยดอกเกดสำนักพิมพ์ คือ ที่รักเฮาฮักกันบ่ได้ เขียนโดยอุทิน บุนยาวง ฟ้าปี้น เขียนโดย ดวงจำปา เมื่อแม่เข้าคุก เขียนโดย ดวงเดือน บุนยาวง จดหมายนี้ของฟากถึงอ้าย เขียนโดย ดอกเกด
เธอผู้อยู่ในเงาร่างของบรรณาธิการสำนักพิมพ์กล่าวว่า ทางสำนักพิมพ์จะทยอยพิมพ์หนังสือออกมาเรื่อยๆ โดยมีเป้าหมายหลักให้หนังสือเข้าถึงคนลาวทุกคนและคนทั่วไปได้อ่านหนังสือเท่าๆ กัน เพราะที่ผ่านมาการพิมพ์หนังสือในประเทศลาวจะพิมพ์โดยโรงพิมพ์ของรัฐเท่านั้น ดอกเกดสำนักพิมพ์จึงถือว่าเป็นปรากฏการณ์ใหม่ในวงการสิ่งพิมพ์ในประเทศลาว
หลังจากผู้มาเยือนกลับไปแล้ว เมื่อต้นเดือนกันยายนก็มีหนังสือบัตรเล่าบุญส่งมา ข้อความในบัตรเล่าบุญใบนั้นบอกกล่าวถึงกำหนดการในการฉลองหอสมุดและทำบุญครบ ๑๐๐ ปีชาตกาลของมหาสีลา วีระวงค์ ซึ่งหอสมุดที่จะเปิดขึ้นนี้เกิดจากความร่วมมือกันของครอบครัววีระวงค์ หอสมุดนี้สร้างเสร็จแล้ว และจะทำการเปิดอย่างเป็นทางการในวันที่ ๒๕-๒๖ ธันวาคม ๒๕๔๗ ที่จะถึงนี้
เมื่อหอสมุดเปิดอย่างเป็นทางการแล้วหนอนหนังสือคงเต็มสวนไผ่พันกอ
ก่อนที่ผู้มาเยือนจะเดินทางกลับ ผมได้มีโอกาสสอบถามถึงการขายหนังสือและการพิมพ์หนังสือของสำนักพิมพ์ ผู้มาเยือนบอกว่า กลับบ้านไปต้องไปทำการตลาดเรื่องหนังสือ การขายหนังสือในประเทศลาวไม่ใช่ว่าจะขายได้ง่ายๆ ผู้มาเยือนบอกว่า เธอต้องเอาหนังสือใส่รถแล้วก็วิ่งเข้าไปตามโรงเรียนเพื่อเปิดท้ายขายหนังสือตามโรงเรียน
เมื่อผู้มาเยือนพูดจบผมก็หวนคิดถึงสมัยที่ตัวเองเป็นเด็ก ผมเคยเห็นเขาเอาหนังสือใส่รถวิ่งเข้าไปในโรงเรียนเพื่อเอาไปขายให้เด็กๆ ได้อ่าน แต่ปัจจุบันในประเทศไทยผมเชื่อว่าเรื่องอย่างนี้แทบจะไม่มีแล้ว เพราะในประเทศไทยมีระบบสายส่งหนังสือเข้ามาจัดการแทน แต่ที่ประเทศลาวดอกเกดสำนักพิมพ์พึ่งเริ่มต้นในสิ่งที่ประเทศไทยทำมาแล้ว
หวังว่าหนังสือของดอกเกดคงขายได้พอสมควร และหวังว่าในหอสมุดมหาสีลา วีระวงค์ คงมีหนังสือรวมเรื่องสั้นของนักเขียนไทยสักคนที่คนลาวผู้ซึ่งอ่านภาษาไทยได้จะได้อ่าน