"นางแบบ มาลานชา ตากล้อง Tou Paycheck"
ท่านเคยพบไหมว่า
ในบางครั้งเราไม่สามารถปล่อยเรื่องราวใน อดีต ให้ผ่านพ้นไป หรือไม่สามารถยุติความวิตกกังวลเกี่ยวกับ อนาคต ลงได้ เมื่อไหร่ที่รู้สึกเช่นนั้น ข้าพเจ้าจะนึกถึงนิทานเซ็นที่โด่งดังเรื่องหนึ่ง
วันหนึ่ง
ขณะกำลังเดินผ่านป่ารกชัฏ ชายคนหนึ่งได้พบเข้ากับเสือดุร้ายตัวหนึ่ง เขาออกวิ่งสุดชีวิต โดยมีเสือไล่ตามมา
ชายคนนั้น
วิ่งมาจนสุดขอบหน้าผา และเสือไล่มาเกือบจะทัน เมื่อไม่มีทางเลือก เขาจึงจับเถาวัลย์ตรงขอบหน้าผาเส้นหนึ่งไว้แน่นด้วยมือทั้งสอง แล้วไต่ลงไป เมื่อไต่ลงไปได้ครึ่งทาง เขาได้แหงนหน้าขึ้นไปดู เห็น เสือตัวนั้นยืนแยกเขี้ยวอยู่ข้างบน ครั้นก้มดูข้างล่าง ก็เห็น เสืออีกตัวหนึ่งคอยเขาอยู่เบื้องล่าง และกำลังส่งเสียงคำราม เขาถูกดักไว้ทั้งสองด้าน
และยังมีหนูสองตัว
ตัวหนึ่ง สีขาว ตัวหนึ่ง สีดำ ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะเขาขึ้นไป พวกมันกำลังแทะเถาวัลย์ที่เขาโหนตัวอยู่ โดยไม่ได้สนใจเขาเลย
เขารู้ดีว่า ถ้าปล่อยให้มันแทะต่อไป จะต้องถึงจุดหนึ่งที่เถาวัลย์ไม่สามารถรับน้ำหนักตัวเขาได้ มันจะต้องขาดและเขาจะต้องตกลงไปเป็นเหยื่อของเสือที่รออยู่ข้างล่าง เขาพยายามส่งเสียงไล่มัน แต่มันก็ไม่ยอมไป
ในทันใดนั้น
เขาสังเกตเห็นสตรอว์เบอร์รีต้นหนึ่ง ขึ้นอยู่ที่ผนังหน้าผาไม่ห่างจากตัวเขานัก ลูกของมันอวบใหญ่และสุกแล้ว เขาจึงโหนเถาวัลย์ไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วเอื้อมมือไปเด็ดมันออกมา ชายผู้นั้นได้ลิ้มรสสตรอว์เบอร์รี และพบว่า รสชาติของมันหอมหวานยิ่งนัก...
นิทานเรื่องนี้
เป็นทั้งหมดที่เกี่ยวกับขณะมีชีวิต ถึงแม้ตกอยู่ในสภาพที่เป็นอันตราย ชายผู้นั้นก็ไม่ยอมให้ อันตรายที่ยังไม่เป็นจริง ทำให้เขาอ่อนเปลี้ย เขาสามารถฉวยโอกาสที่มีเพียงชั่วครู่สร้างความเพลิดเพลินได้...
ในนิทานเต็มไปด้วยคำอุปมา ส่วนประกอบที่สำคัญทั้งหมดในนิทาน เป็นตัวแทนที่มีความหมายลึกซึ้ง
เบื้องบนหน้าผา
เป็นตัวแทนอดีต เป็นที่ที่ชายคนนั้นได้อยู่มาแล้วและจากมา อาจเรียกได้ว่าเป็นเส้นทางแห่งกาลเวลาส่วนบุคคล หมายถึงประสบการณ์และความทรงจำทั้งหมดจากการดำเนินชีวิต
การไต่เถาวัลย์ย้อนกลับขึ้นไปบนหน้าผา คือการหวนระลึกถึงอดีต
เสือที่อยู่บนหน้าผา
เป็นตัวแทนของสิ่งที่เป็นอันตรายแห่งการดำรงชีวิตในอดีต ซึ่งมีอยู่มากมายเหลือเกิน ถ้าเราทำร้ายตัวเองอยู่เสมอ เพื่อไม่ให้กระทำบางสิ่ง รวมทั้งสิ่งที่ควรกระทำ หรือถ้าเราหมกมุ่นอยู่กับความเสียใจ และความละอายใจต่อความผิดพลาดที่ได้เคยกระทำไว้ นั่นคือเสือได้ทำให้เราบาดเจ็บด้วยเขี้ยวอันแหลมคมของมันเข้าแล้ว ถ้าเราไม่สามารถปล่อยวางประสบการณ์ด้านลบจากในอดีต ซึ่งทำให้เราขวยเขินและหวาดกลัว หรือถ้าเรารู้สึกเหมือนเป็นผู้เคราะห์ร้าย เพราะเคยได้รับความบอบช้ำทางจิตใจ หรือมีเบื้องหลังที่ไม่ดีมาก่อน นั่นคือเสือได้ทิ้งรอยกัดอันเจ็บปวดไว้ให้เรา
นอกจากนั้น
เสือยังเป็นตัวแทนของความเป็นไปไม่ได้ในการที่จะย้อนกลับไปแก้ไขบางสิ่งบางอย่างอีกสักครั้ง บางครั้งเรานึกถึงว่าเราน่าจะทำได้อย่างดีเลิศ ก็ต่อเมื่อโอกาสอันเหมาะสมได้ผ่านไปนานแล้ว บางครั้งเรานึกถึงการกระทำบางอย่าง ที่ทำให้คนที่เรารักต้องเสียใจ แต่มันย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้เสียแล้ว เพราะว่าเส้นทางแห่งกาลเวลา เป็นถนนที่เดินทางเดียวที่มีเจ้าเสือที่น่าหวาดหวั่นตัวนั้นมันขวางทางอยู่ จะผ่านไปได้อย่างไร มีแต่ตายลูกเดียว
ด้านล่างหน้าผา
เป็นตัวแทนของอนาคต มันเป็นเมืองที่ไม่มีใครค้นพบ เป็นบทที่ยังไม่ได้เขียน อนาคตบรรจุไว้ด้วยความเพ้อฝันและความหวาดกลัว ความปรารถนา ความผิดหวัง ชัยชนะที่แอบแฝง และความพ่ายแพ้ที่เป็นไปได้ มันเป็นความลึกล้ำ มันเป็นอาณาจักรแห่งความไม่แน่นอนของวันพรุ่งนี้
การไต่เถาวัลย์ลงไป
ใกล้จะถึงพื้นล่างของหน้าผามากขึ้น คือการณ์มองการณ์ไกล มุ่งหวัง และคาดการณ์เกี่ยวกับอนาคต
เสือที่อยู่ด้านล่างของหน้าผา
เป็นตัวแทนของอันตรายอันเกิดจาก การที่คนเรากังวลมากเกินไปในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันจะทำให้เราสูญเสียความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่ หรือในการคงความสันติของจิตใจ
คนเราส่วนมากล้วนเคยมีประสบการณ์ในความวิตกกังวลอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเกี่ยวกับการดำเนินการที่กำลังจะเกิดขึ้น เช่น การปาฐกถา หรือการสัมภาษณ์ เราคิดไปถึงทุกๆสิ่ง กลัวว่าจะล้มเหลว ไม่สามารถนอนหลับให้สนิทได้ เนื่องจากวิตกกังวลเกี่ยวกับวันต่อไป
ดังนั้น จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเหตุการณ์นั้นได้มาเยี่ยมเยือน การที่เราไม่สามารถผ่อนคลายได้ ความวิตกกังวลนี้จะตัดเราออกจากคุณสมบัติอันยอดเยี่ยมในการสร้างสรรค์ของเต๋า เราจึงไม่สามารถทำได้ดีที่สุด ไม่สามารถนำพลังงานที่เกี่ยวกับประสาทไปทำงานให้มีประสิทธิภาพได้ นอกจากนั้นยังจะกลายเป็นคนที่มีความตึงเครียดและกดดัน เพราะเราได้ไต่เถาวัลย์ลงมาต่ำเกินไป และอยู่ใกล้เสือเกินไป จึงทำให้เกิดอันตราย
เสือที่อยู่เบื้องล่าง
เป็นตัวแทนวาระสุดท้ายของความตายในที่สุด ความตายรอคอยพวกเราทุกคนอยู่ในอนาคตอย่างอดทน มันรู้ว่า ไม่ช้าหรือเร็ว เราจะต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของมัน เมื่อเสือคำรามใส่ เราจะรู้สึกได้ถึงกระแสลมที่เย็นยะเยือกของความตาย
ตำแหน่งของชายคนนั้น
ที่อยู่ระหว่างเสือสองตัว เป็นตัวแทนของ ปัจจุบัน จงสังเกตดูว่า เขาถูกลอยอยู่กลางอากาศ เช่นเดียวกับที่เราดำรงชีวิต เคว้งคว้างอยู่ระหว่างอดีตและอนาคต
สิ่งที่เราเรียกว่า ขณะนี้ หรือ ปัจจุบัน เป็นความหมายที่ยากจะจำกัดความ เพราะว่าในทันทีที่ท่านชี้มือออกไปว่า “ขณะนี้” ขณะนี้...ก็เลื่อนไหลผ่านนิ้วมือของท่านไปเสียแล้ว และไม่มีปัจจุบันอยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่ว่าท่านจะใช้ความพยายามสักแค่ไหน ก็ไม่สามารถผูกมัดมันไว้ได้
ปัจจุบัน ไม่สามารถให้คำจำกัดความได้เช่นเดียวกับเต๋า ไม่ว่าจะจับเวลาด้วยเครื่องมือที่มีความแม่นยำขนาดไหน ก็ไม่สามารถจับสิ่งที่มีอำนาจลึกลับแห่งปัจจุบันได้
ถึงแม้ว่า “ปัจจุบัน”
จะอยู่เหนือเงื้อมมือของเรา แต่ข้อความที่ดูเหมือนขัดแย้งกันของการดำรงอยู่กล่าวว่า
“ปัจจุบันคือสิ่งที่มีอยู่แน่ๆ”
ซึ่งที่จริงแล้วมันคือทั้งหมดที่เรามีอยู่ เพราะว่าท่านไม่สามารถมีอดีตหรืออนาคต เพราะอดีตได้ผ่านไปแล้ว และอนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ส่วนปัจจุบันอยู่ที่นี่และเดี๋ยวนี้แล้ว มันเป็นของท่านอย่างสมบูรณ์และไม่มีเงื่อนไข ไม่มีใครช่วงชิงไปจากท่านได้ ท่านเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีอำนาจเต็มในการตัดสินใจว่าจะใช้มันอย่างไร
เถาวัลย์
เป็นตัวแทนของชีวิตในโลกแห่งวัตถุ ในขณะที่ชายผู้นั้นจับเถาวัลย์แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง เหมือนเรายึดติดกับชีวิตทางกายอย่างดื้อรั้น สัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอดของเราบังคับให้ทำเช่นนั้นเพื่อชีวิตที่หวงแหน เราจะดิ้นรนไม่ยอมปล่อยมันไป
การไต่เถาวัลย์ลงมา
เป็นการกระทำที่ไม่มีทางเลือก ชายผู้นั้นถูกเสือไล่ล่า เมื่อไม่มีทางเลือกจึงไต่ลงมา เช่นเดียวกับเมื่อเราเกิดมาในโลกนี้แล้ว เราไม่มีทางเลือก นอกจากดำรงชีวิตให้รอดพ้นจากชั่วขณะหนึ่งไปยังชั่วขณะต่อไป ดังนั้น เถาวัลย์อาจเปรียบเป็นปัจจัยประกอบที่สำคัญของสังสารวัฏ อันเป็นวงจรของการเกิดและตาย
หนูสองตัว
เป็นตัวแทนการเดินทางของกาลเวลา หนูสีขาวเป็นสัญลักษณ์ของ กลางวัน หนูสีดำเป็นสัญลักษณ์ของ กลางคืน เมื่อหนูแทะเถาวัลย์ทำให้สึกกร่อนลงเรื่อยๆ นี่เป็นการแสดงให้เห็นว่า วงจรของวันและคืนได้นำเราเข้าไปใกล้ความตายทีละน้อยๆ ถ้าเถาวัลย์ขาด ชายผู้นั้น ย่อมตกลงไปสู่ความตายอย่างแน่นอน ในทำนองเดียวกัน เมื่อจำนวนวันและคืนได้ผ่านพ้นไปมากพอ ชีวิตร่างกายที่เรายึดมั่นอยู่ก็จะแตกดับ มันเป็นวาระสุดท้ายของชีวิต เราไม่มีทางเลือก นอกจากต้องเผชิญหน้ากับเสือตัวนี้
ขณะที่ชายคนนั้นพยายามส่งเสียงไล่หนู ก็เช่นเดียวกับเราพยายามหน่วงความชรา และป้องกันรักษาโรคอย่างจนตรอก แต่หนูก็ไม่ยอมไป นั่นคือกาลเวลาไม่เคยคอยใคร ต่อให้พยายามอย่างไรก็ไม่เป็นผล เพราะว่าเวลาในแบบแปลนของความตายของเราได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว
ผลสตรอว์เบอร์รี
เป็นตัวแทนของความงาม ความสุข กำลังกาย และความมีชีวิตชีวาในปัจจุบัน มันอยู่ที่นั่นเสมอ สามารถใช้ให้เป็นประโยชน์ได้ตลอดเวลา สำหรับผู้ที่มีความสามารถเข้าใจมันและมีประสบการณ์กับมัน
การเด็ดผลของสตรอว์เบอร์รี
คือการฉวยโอกาสในชั่วขณะ เมื่อท่านทำเช่นนั้น ท่านกำลังใส่ใจในปัจจุบัน จงเอาใจใส่โดยตรงต่อพลังที่กำลังไหลผ่านท่าน และเลือกที่จะแช่ลงไปในแม่น้ำแห่งความเป็นนิรันดร์ เสียแต่บัดนี้
การลิ้มรสผลสตรอเบอร์รี
คือการเพลิดเพลินอย่างเต็มที่กับรสชาติของ ความเป็นจริง เมื่อได้ทำเช่นนั้น ท่านจะเริ่มพอใจกับความมหัศจรรย์ของการดำรงอยู่ และสังเกตเห็นความงดงาม ซึ่งมีให้เห็นอยู่เสมอ ไม่ว่าท่านจะมองไปที่ไหน นี่เป็นการเติมหัวใจของท่านด้วยความเบิกบานใจ และรู้สึกขอบคุณ
การเด็ดและลิ้มรสผลสตรอเบอร์รี อาจพูดง่ายแต่ทำยาก ตลอดเวลาคนส่วนมาก มักมีปัญหาในการเข้าสู่สภาวะที่มีจิตใจจรดจ่ออย่างทรงพลัง เพื่อยอมให้เราได้ฉวยโอกาสเพียงชั่วขณะและได้ลิ้มรสความเป็นจริง เนื่องจากมีอุปสรรคหลายชนิดเข้ามาขัดขวาง
อุปสรรคชนิดที่หนึ่ง คือการขาดความรู้ตัว อุปสรรคชนิดนี้ผู้บ่มเพาะเต๋าสามารถเอาชนะได้ ผู้คนส่วนมากมีชีวิตติดหล่มอยู่กับอดีต หรือวิตกกังวลเกี่ยวกับอนาคต โดยไม่รู้ตัวว่าขุมทรัพย์แห่งปัจจุบันอยู่ที่พวกเขาแล้ว ในนิทานเรื่องนี้ ถ้าชายผู้นั้น มัวยุ่งอยู่กับการมองขึ้นไป เขาคงไม่ได้สังเกตเห็นผลไม้หวานฉ่ำที่อยู่ใกล้ๆตัว
อุปสรรคชนิดที่สอง นี้ยากกว่า และเรามักจะพบเป็นประจำ ลองพิจารณาดูจากนิทาน เมื่อชายคนนั้นพบผลสตรอเบอร์รี แต่ถ้าขณะนั้นเขากังวลเกี่ยวกับเสือตัวที่อยู่ข้างบนและกลัวเสือตัวที่อยู่ข้างล่างมากเกินไป เขาจะไม่นึกอยากกินอะไรทั้งสิ้น ถึงแม้จะรู้ว่าผลสตรอเบอร์รีอยู่ตรงไหน ก็ไม่สนใจแม้แต่จะเอื้อมมือไป
บางคนเมื่อเผชิญกับอุปสรรคเช่นนี้ อาจกล่าวว่า
“การเข้าใจคำอุปมาในนิทานเรื่องนี้ ถือเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่มันต่างจากการนำความเข้าใจไปใช้ปฏิบัติจริงๆ ขณะนี้ข้าพเจ้าเข้าใจแล้วว่า ควรมีจุดมุ่งหมายอย่างไรในการใช้ชีวิต แต่นั่นแหละข้าพเจ้าต้องทำอย่างไรล่ะ”
ในนิทานได้ให้ร่องรอยเอาไว้แล้ว เมื่อชายคนนั้นได้เห็นผลสตรอเบอร์รี เขาได้ยึดเถาวัลย์เอาไว้เพียงครึ่งเดียว อีกมือหนึ่งเอื้อมออกไป การกระทำเช่นนี้ประกอบด้วยส่วนสำคัญสองประการคือ ปล่อยมือข้างหนึ่งออก และเอื้อมออกไป
ชายคนนั้นจะไม่สามารถปลิดผลสตรอเบอร์รีได้เลย ถ้าเขายืนกรานที่จะยึดเถาวัลย์ด้วยมือทั้งสองข้าง ทั้งหมดที่ทำได้ก็แค่เบิ่งตามองเท่านั้น เพื่อที่จะได้รับรางวัล เขาจำเป็นต้องคลายมือข้างหนึ่ง แล้วปล่อยมันออกจากเถาวัลย์
ในการดำเนินชีวิตก็เช่นกัน
เถาวัลย์เป็นตัวแทนของการดำรงอยู่ทางกายที่เกี่ยวข้องกับวัตถุ การยึดเถาวัลย์แน่น ก็เหมือนกับการยึดมั่นถือมั่นในการเกี่ยวข้องกับวัตถุ ด้วยการยึดมั่นเช่นนั้น ท่านจึงไม่สามารถปล่อยมันไปได้ นี่เป็นวิธีกีดกันตัวเอง มิให้ท่านมีความเบิกบานกับปัจจุบันที่ได้ผลแน่นอน
ฟังดูง่ายๆเมื่อพูดเช่นนี้ แต่ลองนึกถึงผู้คนที่ท่านรู้จัก เขาจะเพ่งความสนใจอยู่แต่การหาเงินและเก็บเงิน จนไม่มีเวลาให้ความเบิกบานแก่ชีวิต ถ้าสังเกตดูจะเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถผ่อนคลายได้เมื่อพวกเขาไม่เต็มใจทำ ตัวอย่างเช่นในวันที่หยุดงาน พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ทำงานได้ ตามภาษาในนิทานของเราเรียกบุคคลเช่นนี้ว่า พวกเกาะตายคาเถาวัลย์
ส่วนสำคัญอีกประการหนึ่ง
ที่มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน คือการเอื้อมมือออกไป การที่อยู่อย่างสบายก็อาจถือว่าเป็นความสบาย แต่ไม่ได้รับอะไรใหม่ๆ เพื่อที่จะได้รับผลสตรอเบอร์รี ท่านจำเป็นต้องลองทำสิ่งที่นอกเหนือจากความคุ้นเคย เป็นการทดสอบเพื่อรางวัลที่เห็นอยู่ว่าไม่ไกลเกินเอื้อม
เต๋า ปรากฏตัวของมันในการดำรงชีวิต และลักษณะสำคัญของการดำรงชีวิต ก็คือการเจริญเติบโต ชีวิตกำลังสำรวจอาณาจักรใหม่ๆอยู่เสมอ กำลังฉกฉวยโอกาสและกำลังบรรลุผลสำเร็จอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเราทำเช่นเดียวกันจะพบในไม่ช้าว่าชีวิตสดชื่น กระปรี้กระเปร่า และเต็มไปด้วยความเป็นไปได้ เราจะพบว่า การดำรงชีวิตในปัจจุบันนั้น...ง่ายดายและเบิกบาน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อมีความทุกข์จงดำเนินชีวิตอย่างเต็มที่และสนใจกับชั่วขณะนั้น สิ่งที่จำเป็นจะต้องทำ คือถามตัวเองด้วยคำถามต่อไปนี้ :
อะไรคือสิ่งที่ข้าพเจ้ายึดติด
มีอะไรบ้างที่ยังไม่สามารถปล่อยวางได้
การยึดติดอะไรบ้างที่ข้าพเจ้ากำลังปรารถนาจะปลดปล่อย
เพื่อให้การดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างสมบูรณ์ที่สุด
ข้าพเจ้ากำลังเรียนรู้สิ่งใหม่ๆอยู่
หรือพบผู้คนใหม่ๆ
ทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน
มีสิ่งที่ทำให้เพลิดเพลินอะไรบ้างที่ข้าพเจ้าศึกษาได้
มีสิ่งที่น่าสนใจให้ข้าพเจ้ารับมือบ้างไหม
คำตอบของท่านจะชี้ทางให้ท่านดำเนินตาม จงวางแผนไปตามนั้น
ขณะที่ท่านปฏิบัติตามแผนที่วางเอาไว้ เพื่อดำรงชีวิตด้วยการให้ความสนใจกับชั่วขณะนั้น จะพบว่ามันแสนง่าย...ที่จะยุติ การหมกมุ่นอยู่กับอดีตหรือวิตกกังวลเกี่ยวกับอนาคต เมื่อท่านเบิกบานอยู่กับปัจจุบันมากขึ้นเรื่อยๆ ท่านจะพบว่าความทรงจำที่ทำให้ท่านไม่พอใจ หรือแม้กระทั่งทำให้ท่านเจ็บปวด...จะไม่มีผลกับท่านอีกต่อไป ความกังวลหรือแม้แต่ความหวาดกลัวเกี่ยวกับเรื่องในอนาคตก็หมดไปด้วย
ท่านจะพบว่าปัจจุบันนั้น
เป็นของขวัญที่มหัศจรรย์อย่างแท้จริง มันเป็นของขวัญอันน่าพิศวงที่บรรจุไว้ด้วยความสงบ ความพอใจ กำลังความสามารถ และความกระปรี้กระเปร่า มันเป็นกล่องที่เต็มไปด้วยสตรอเบอร์รีอันเลิศรส
คุณคงเริ่มที่จะตระหนักแล้วว่า สิ่งที่ต้องการเท่านั้น จึงเป็นสิ่งที่สมควรได้รับ ดั่งเช่นของขวัญอันเป็นสิ่งที่ท่านต้องยอมรับมันและพอใจกับมัน ท่านอาจสงสัยว่า มีผู้ที่ไม่สามารถต้อนรับมันด้วยหรือ บางคนถึงขนาดไม่รู้เสียด้วยซ้ำ ว่ามันเป็นการมอบให้พวกเขา พวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นสิทธิ์ที่มีมาแต่กำเนิดของพวกเขา อีกทั้งไม่เข้าใจคุณค่าที่เหลือเชื่อของมัน
จงรวบรวมความคิดของท่าน กลับเข้าไปไว้ในตัวของท่านเอง มันได้เวลาเปิดกล่องของขวัญของท่านแล้ว.
หมายเหตุ ; ครับ เต๋า กลับมาอีกแล้วครับ หลังจากผมได้แก้ขัดด้วยการเอาบทกวีเก่าๆของตัวเองแก้ขัดเอาไว้ในตอนก่อน เนื่องจากไม่สามารถทำงานได้สะดวก เพราะยกบ้านและที่ทำงานที่อยู่ในห้องนอนให้แขกเข้าไปพัก ดังที่ผมได้บอกกล่าวมาแล้ว
เรื่อง “ขณะมีชีวิต” จากหนังสือ “อยู่อย่างเต๋า” โดย เกรียงไกร เจริญโท ที่ผมนำมาเสนอนี้ โดยส่วนตัวผม ผมถือว่าเป็นเรื่องที่มีสาระที่ยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดในหนังสือเล่มนี้ เพราะเขาได้หยิบเอาความทุกข์และปัญหาที่คนเราทุกคนต้องเผชิญ และชี้แนะว่าเราควรจะมีชีวิตอยู่อย่างไร จึงจะไม่ตกเป็นเหยื่อของความทุกข์จากความทรงจำในอดีต และความทุกข์กังวลต่อการคาดการณ์ถึงอนาคต และทำให้เราไม่สามารถใช้เวลาในปัจจุบันได้อย่างเต็มที่ หรือบางทีก็ทำมันหายไปจนหมด เพราะไปติดหล่มอยู่กับอดีตที่แก้ไขไม่ได้แล้ว และกับปัจจุบันที่ยังมาไม่ถึง
ความจริงนิทานเซ็นเรื่องนี้ ผมเคยได้อ่านท่านผู้รู้ตีความมาหลายท่าน แต่ก็ยังคลุมเครือและเต็มไปด้วยช่องโหว่ให้เราสงสัยและถกเถียงได้ แต่พอผมได้มาอ่านการตีความของคุณเกรียงไกร เจริญโท ผมก็สิ้นสงสัย และขอคารวะในความรู้และความสามารถของคุณเกรียงไกรที่สามารถใช้หลักของเต๋าถอดรหัสนิทานเซ็นเรื่องนี้ออกมาให้ผมได้อ่านแล้ว ต้องยอมรับว่า ชีวิตคนเราเป็นเช่นนี้จริงๆ และเราก็ควรที่จะเอื้อมมือไปเด็ดผลสตรอเบอร์รีมากินอร่อยๆดีกว่า แทนที่จะมัวมาห้อยต่องแต่งอดอยากปากแห้งเป็นทุกข์อยู่กับไอ้เสือสองตัว ที่แยกเขี้ยวคอยขย้ำเราอยู่ที่บนและล่างหน้าผา หรือคอยหวาดผวาไอ้หนูสารเลวสองตัวที่คอยแทะเถาวัลย์ที่เราห้อยอยู่อย่างขยันขันแข็ง แถมไล่อย่างไรก็ไม่ไป
ครับ หวังว่าท่านที่ได้อ่านเรื่องนี้ คงจะได้คำตอบที่ดีๆของชีวิต นำไปผ่อนคลายความทุกข์หรือชี้นำชีวิตบ้างไม่มากก็น้อย เรื่องเต๋านี่ยังไม่จบนะครับ ผมยังจะนำมาเสนออีก เพราะผมมองว่ามันมีประโยชน์สำหรับท่านผู้อ่าน จึงจะนำเสนออีกต่อไป สักสองสามตอน เพียงแต่ตอนหน้า ผมอาจจำเป็นต้องเอาเรื่องที่ต้องช่วยประชาสัมพันธ์งานนิทรรศการศิลปะของน้องๆมาคั่นก่อน สวัสดีครับ.
ปล. ภาพประกอบยังคงเป็นภาพของ มาลานชา จากฝีมือ Tou Paycheck ในอิริยาบถที่ดูแล้วให้ความรู้สึกที่อ่อนโยนและสบายใจ เหมาะที่จะช่วยผ่อนคลายในการอ่านงานที่หนักเป็นหินชิ้นนี้ ต้องขออนุญาตคนสวยเอาภาพของเธอมาใช้งานอีกแล้วจ้า ขอบคุณ
23 มีนาคม 2554
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่
บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ท่ามกลางสถานการณ์ทางการเมือง ที่ขัดแย้งกันมานาน ระหว่างรัฐบาลและฝ่ายต่อต้านรัฐบาล ที่ดูเหมือนว่า นอกจากจะมองไม่เห็นทางที่จะสมานฉันท์กันได้แล้ว ยังมีแนวโน้มว่า สถานการณ์ที่ต่างฝายต่างก็ไม่ยอมลดราวาศอกให้กัน ยังมีทีท่าว่าจะทวีความรุนแรงไปสู่การนองเลือดที่น่าสยดสยอง ดังที่คาดหมายกันว่าจะเกิดขึ้น ตั้งแต่ วันที่ 23 พฤศจิกายนนี้ เป็นต้นไป ตามที่เขาประกาศศึกกันแบบเอาเป็นเอาตายกัน ซึ่งเราไม่ปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง ที่จะให้เกิดขึ้นในสังคมไทย ดังเช่น โศกนาฏกรรมนองเลือด 6 ตุลาคม 19 และพฤษภาคมทมิฬ 35 ในอดีตที่ผ่านมา แต่ก็ดูเหมือนว่าไม่มีพลังแห่งความปรารถนาดีใดๆในสังคม สามารถเข้าไปยับยั้งได้…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
โอ พระเจ้า !ข้าสงสัยเหลือเกินว่า ทักษิณ ชินวัตรทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตรทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตรทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตรทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร ทักษิณ ชินวัตร และ สนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุล สนธิลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุลสนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้ม ทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุลสนธิ ลิ้ม ทองกุล สนธิลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุลสนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุล สนธิ ลิ้มทองกุล
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ด่วน ! ประชาชนชาวไทย ผู้รักความสงบทุกท่าน โปรดทราบ... นับตั้งแต่ออกประกาศฉบับนี้เป็นต้นไป เวลาท่านออกจากบ้านไปไหนมาไหนคนเดียว โดยเฉพาะตามสถานที่ที่ไม่มีคนรู้จัก เวลาพบคนใส่เสื้อสีเหลือง เหลีอง เหลีอง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง เหลือง กำลังชุมนุมกันอยู่เป็นจำนวนมาก... ขอให้ท่านจงโปรดระวัง ! อย่าได้ขับรถ - หรือเดินเฉียดเข้าไปใกล้พวกเขาเป็นอันขาด ! เพราะนี่คืออันตรายเป็นอย่างยิ่ง !…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
1 พฤศจิกายน 2551ข้ามองเห็นคนรัก ทักษิณ ชินวัตร ใส่เสื้อสีแดงแดง แดง แดง แดง แดง แดง แดง แดงแดง แดง แดง แดง แดง แดง แดง แดงแดง แดง แดง แดง แดง แดง แดง แดงแดง แดง แดง แดง แดง แดง แดง แดงจำนวนนับไม่ถ้วน ณ ราชมังคลากีฬาสถานแห่แหนกันออกมายกย่องและให้กำลังใจ ทักษิณ ชินวัตร และเมื่อ ทักษิณ ชินวัตร ปรากฏภาพและเสียงผ่านโฟนอิน ออกมาพูดแล้วคนใส่เสื้อสีแดงทุกคนต่างเชื่อว่าทุกถ้อยคำที่ ทักษิณ ชินวัตร พูด ณ สถานที่แห่งนี้ เป็นความจริงหมดทุกถ้อยคำ
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
มิใช่ บ่อ จากท่อธารบาดาลใสหลั่งรินไหล มิรู้แล้ง แห้งเหือดหายเป็นเพียง บ่อ น้ำฟ้ามาซึมทรายหลั่งรินสาย มาหล่อเลี้ยง - เพียงชั่วกาลมิใช่ บ้านดวงใจ อุ่นไอรักแค่ เพิงพัก หลบร้อนอันกร่อนกร้านริมวิถี คดเคี้ยว เปลี่ยว กันดารเป็นทางผ่าน เป็นที่พัก - นักเดินทางมิใช่ แสงดาว ชี้ชัดปลุกศรัทธาแทนดวงตาดวงใจผู้ไร้ร้างเป็นเพียง แสงหิ่งห้อย - ลอยเลือนรางอยู่ท่ามกลางคืนเดือนมืดอันยืดยาวและมิใช่ สมณะ ผู้ละโลกย์พ้นทุกข์โศกเวียนว่ายกายสีขาวยังเป็นแค่ ปุถุชน คนมากคาวยังมิก้าวพ้น ตัณหา ราคีใดคือ ตัวฉัน…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ข้าใส่เสื้อสีเหลือง ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งความชอบธรรมของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งความถูกต้องของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งความดีงามของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งข้อเท็จจริงของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งความเป็นจริงของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งเหตุผลของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อสีเหลืองแห่งอุดมการณ์ของข้า ใช่ เพราะข้าเชื่อในสีเหลืองแห่งพลังมวลชนอันยิ่งใหญ่ของข้า และความเชื่อในสีเหลืองทั้งหมดของข้า เป็นความเชื่อที่ข้าเชื่อว่า เป็นความเชื่อที่ถูกต้องที่สุด และดีที่สุดที่ข้ามี แต่เพียงผู้เดียวในโลกนี้ ข้าจึงไม่มีวันที่จะประนีประนอม…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผลงานน้องจูนี่ไฟไฟ ไฟ ไฟไฟ กำลังลุกไหม้บ้านเมืองของเราเร้ว เร็วเข้าเถิดรีบมาช่วยกันดับไฟเร็วๆเข้า บ้าบ้า บ้า บ้าบ้าบอคอแตกที่สุดในโลกมัวไปสนใจมัวไปทะเลาะเบาะแว้งมัวไปทุ่มเถียงกันให้เสียเวลาทำไมว่าพวกรัฐบาลหรือว่าพวกพันธมิตรใครเป็นคนลงมือจุดไฟเผาใช้น้ำมันเบนซินยี่ห้ออะไรบริษัทอะไรเป็นผู้ผลิตใครเป็นคนคิดวางแผนใครเป็นคนสั่งการ
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
1. เงิน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน กับลมหายใจเข้าออกแทบทุกขณะจิตของผู้คน 2. เงิน คือทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ แต่เป็นนายที่โหดร้าย ยังเป็นวาทกรรมที่ทันสมัย
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ที่ ดวงตา คอยมองจับจ้องอยู่ ที่ ใบหู คอยแยะแยกจำแนกเสียง ที่ จมูก คอยดมชมกลิ่นเกลี้ยง ที่ ปลายลิ้น คอยเรียงไล่ลิ้มรส
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
Canto คือยอดของภูเขาน้ำแข็ง ที่โผล่ออกมาให้เราเห็นนิดเดียวบนพื้นผิวของมหาสมุทร Canto คือการเปิดประตูเพื่อให้คนเดินเข้าไป คือการเปิดหน้าต่างเพื่อให้คนมองออกไป – สู่จินตนาการเสรี Canto คือการลงมือเขียนถ้อยคำจากความรู้สึกประทับใจจากสิ่งใดสิ่งหนึ่ง อย่างฉับพลัน 3 บรรทัดสั้นๆ จบ Canto คือการลดละการแสดงความคิดเห็น ความรู้ ความเฉลียวฉลาด ของผู้เขียน ออกไปให้มากเท่าไหร่ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น Canto คือการเก็บเม็ดทรายเม็ดเล็กๆของถ้อยคำ มารวมกันจนเกิดเป็น มวล ที่มีน้ำหนักและพลัง - ที่ไม่อาจปฏิเสธไม่ได้ Canto คือการเขียนเพื่อให้คนอื่นคิด มิใช่เขียนเพื่อคิดแทนคนอื่น
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
1. ของแท้ ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ แต่ผมไม่ใช่ 2. ได้มาก็เสียไป สิ่งสำคัญที่สุดอยู่กับเราชั่วคราว ผิดกับความอ่อนแอ 3. ความงามหนึ่ง ชื่อการพลัดหลง น่าประทับใจจนอยากเก็บเอาไว้คนเดียว 4. แดดส่องโต๊ะรับแขกหน้าบ้าน ตำลึงเลื้อยพันขาเก้าอี้ขึ้นไปงอกงาม กาน้ำชาฝุ่นเกาะอยู่ในห้องครัวเงียบ 5. กลิ่นชาใบเตย ขยายตัวอวลอุ่น จอกหนึ่งว่าง...จอกหนึ่งพร่อง
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ระบอบการเมือง ที่ดีที่สุดในโลกนี้มี หรือไม่มีถ้าหากมี แล้วถูกขยำขยี้ทิ้งไปยัง…