พออากาศเริ่มเย็น
เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว นกเอี้ยงที่เคยหายไป เริ่มกลับมาส่งเสียงแก๋ๆ ตามยอดต้นโพธิ์ข้างวัด ส่วนนกเขาอยู่ประจำถิ่นในหมู่บ้าน ฤดูไหนผมก็ยังเห็นนกเขาเสมอ เดินไปมาตามถนนบ้าง เกาะสายไฟบ้าง บ้านนี้นกเขามากจริงๆ คนแปลกหน้าเข้ามา จะได้ยินเสียงนกเขาคูระงมหมู่บ้าน คงนึกว่าหมู่บ้านนี้เลี้ยงนกเขา ความจริงไม่เห็นใครเลี้ยงนกเขาเลย มันเป็นนกที่หากินเอง ว่างจากหาอาหาร มันจะคูเสียงขับกล่อมผู้คนชาวทุ่งแป้ง ขณะผมพิมพ์หนังสือ ยังได้ยินเสียงคูทุ้มๆ มาจากทิศเหนือ ละแวกบ้านน้าบุญแว่วมา นั่นเสียงแก๋ๆ ของเจ้านกเอี้ยงเลี้ยงควาย สอดแทรกเข้ามา ระยะนี้ยังไม่ได้ยินเสียงนกปิ้ดจะลิว (นกกรงหัวจุก)
เมื่อคืนนี้
ฝนตกหนักตลอดคืน ฝนมักตกตอนเปลี่ยนฤดูฝนสู่ฤดูหนาว เหมือนเป็นการปรับอุณหภูมิของธรรมชาติ ปีนี้ข่าวสารเรื่องดินฟ้าอาการบอกว่า อากาศจะหนาวมากในรอบหลายสิบปี ดีเหมือนกัน เสื้อกันหนาวเก็บใส่ตู้เสื้อผ้ามาหลายปี จะได้นำออกมาใช้เสียที ชื่อเสียงเรื่องอากาศฤดูหนาวดี ต้องที่เชียงใหม่ จะได้กู้หน้าคนเชียงใหม่คืนมาเหมือนเดิม หากเป็นไปได้ มีหิมะตกเสียหน่อยก็จะเป็นที่หือฮากันทั่ว จำได้ว่าอากาศเชียงใหม่หนาวมากสุดเมื่อ พ.ศ. 2516 ใบกล้วยกรอบ มีเหมยขาบเกิดขึ้น...ตื่นขึ้นผมมายืนล้างหน้าแปรงฟันที่ระเบียงหลังบ้าน เจ้าอาวาสวัดเดินมาตามถนนข้างวัด ท่านนุ่งเฉพาะสบงข้างบนเปลือยอก เพราะกวาดใบไม้หน้าวัดทุกเช้า ท่านเรียกผมให้ไปถ่ายรูปนกยางกลางทุ่งนา กลางคืนฝนตกหนักมาก นกยางที่เกาะตามกิ่งไมยราบกลางทุ่ง ถูกฝนสาดเปียกหมด มันบินขึ้นไม่ไหวาเพราะปีกมันเปียกน้ำ ผมกล่าวคำขอบคุณ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมรองเท้ายางครึ่งแข้ง ปั่นรถถีบมุ่งไปกลางทุ่ง มองไกลๆ เห็นนกยาง ยืนบนดินในสวนลำไย เห็นลำตัวสีขาวชัดเจน ผมจอดรถข้างถนนริมทุ่ง เดินตัดไปยังกลุ่มยกยาง ใช้ต้นลำไยบังตัว เอาหัวมุดเข้าไปในพุ่มกิ่งใบ ชูกล้องถ่ายดิจิตอลโผล่ออกมา กดปุ่มขยายภาพ รีบกดฉับได้ 2 ภาพ ขยับเปลี่ยนมุมมายืนอีกข้างต้นลำไย เจ้านกยางตาไวบินไปเกาะตามกิ่งต้นไม้ข้างหนองน้ำจนหมด
นกยางฝูงนี้เป็นเป้าหมายที่ผมอยากได้ภาพสวยๆ เป็นฝูงกำลังบินขึ้นจากยอดไมยราบ ยามดวงอาทิตย์กำลังโผล่ แสงแรกของแดดคงทำให้เห็นสีขาวของนกชัดเจนสวยงาม ผมซุ่มถ่ายมันหลายครั้ง ไม่ได้ภาพตามต้องการเลย กล้องดิจิตอลไม่สามารถซูมให้เห็นนกยางชัดเจนเต็มที่ ให้เห็นหัวปีกขาที่กำลังเหยียดไปข้างหลังขณะบิน กล้องทำไม่ได้ จึงได้ภาพตามที่เห็น.