ล้านนาในอ้อมแขนแห่งขุนเขา(8)

ถนอมรัก เดือนเต็มดวง

                                            
                                                                                                                                                                                                                     
เมื่อเนื้อตัวสะอาดดีแล้ว 
พระดอนตำใบหนุมานประสานกายปิดแผล  แผลที่เหนืออกและหลังลึกและกว้าง  พอกยาให้มาก  ส่วนแผลอื่นพอกยาพอปิดแผล  พอดียาหมด  พระดอนสั่งโขยมไปเด็ดว่านหางจระเข้เข้ามาเพิ่มอีก 4-5 อัน  เมื่อได้ว่านหางจระเข้  พระดอนใช้มือหักว่านหางจระเข้  ใช้นิ้วมือปาดน้ำเมือกใสๆ  ทาตามแผลที่เหลือจนทั่ว  เป็นทั้งยาห้ามเลือดและสมานแผล  แล้วพระดอนนั่งหลับตาสงบนิ่ง  ปากบริกรรมคาถาอึดใจหนึ่ง  แล้วเป่าพรวดไปตามแผลจนทั่ว

“ บ่ต้องเป็นห่วงเน้อ  คนเจ็บแข็งแรงมาก  ถ้าเป็นคนอื่นอาจตายกลางทางแล้ว หมู่เฮาช่วยกันหามคนเจ็บไปมุมศาลา  นอนบนเสื่อนั่น  ครูบาจะไปหาที่พักหื้อก่อน คงต้องนอนที่วัด  ฮักษาตัวอีกหลายวัน.”  พระดอนจับแขนกะเหรี่ยงอาวุโสเชิงปลอบใจ แกมีท่าทีเป็นห่วงคนเจ็บมากกว่าใคร

“ เฮาไหว้ครูบา  และหลวงพ่อ.”  กะเหรี่ยงอาวุโสลักษณะผู้นำ พนมมือสากเล็บดำแต่ตากลับใสดุจน้ำห้วยบนดอยสูงฉายแววซื่อสำนึกคุณ

“ พระดอน  หลวงพ่อว่า  พาคนป่วยกับญาติไปพักกุฏิใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ คงจะดีเน๊าะ.”  เจ้าอาวาสกล่าวอย่างปรานี

“ ครับ !   หลวงพ่อ  ผมเห็นตวยครับ  คนป่วยจะได้พักรักษาตัวได้สะดวก ญาติๆจะได้มีที่พักหลับนอนเป็นที่เป็นทาง.” 

พระดอนกล่าวอย่างโล่งใจ ชำเลืองมองเจ้าอาวาสอย่างชื่นชมเคารพ  คนป่วยถูกหามโดยญาติไปยังกุฏิหลังใหม่ข้างวิหาร  เจ้ากุยโน่หายใจแรงขึ้น  มีอาการขยับมือเท้าแต่ยังไม่ฟื้น  กุฏิหลังใหม่สร้างจากเงินผู้ใจบุญบริจาค  ได้กลายเป็นสิ่งมีประโยชน์  เกื้อกูลผู้เดือดร้อนไร้ที่พักพิง  บุญสร้างบุญ  ความดีต่อเชื้อขยายพืชพันธุ์เมล็ดความดี  เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่  ให้คุณประโยชน์แก่สิ่งมีชีวิตใหญ่น้อย  ต่อพื้นดินและอากาศ

เวลาผ่านไปได้ 1 เดือน 2 วัน  เจ้ากุยโน่จากดินแดนกะเหรี่ยงแข็งแรงขึ้น  แผลแห้ง  ปากแผลติดกันสนิท  กะเหรี่ยงอาวุโสพาเจ้ากุยโน่ชายร่างใหญ่สูง 1 เท่าครึ่งของคนธรรมดา  มานั่งพนมมือหน้าพระดอนในวิหาร

“ เฮาไหว้ครูบา.”  กะเหรี่ยงอาวุโสกล่าวขึ้น  เขาเป็นผู้มีทีท่าห่วงใย  กระวนกระวายต่ออาการบาดเจ็บของเจ้ากุยโน่แต่วันแรก  บัดนี้หน้าตาแจ่มใสคลายกังวล

“ เจ้ากุยโน่ มันหายดีแล้ว  หมู่เฮาจะขอไหว้สาลากลับดอย เฮายังมีงานอีกหลายอย่างต้องทำ  ญาติพี่น้องที่ดอยคงข่าวฟังข่าวเจ้ากุยโน่อย่างฮ้อนอกฮ้อนใจ.”

“ กุยโน่  เจ้าหายดีแล้วน้อ ?.”  พระดอนถามขึ้นด้วยทีท่าเปี่ยมเมตตา

“ ตะวา  หลวงพ่อดูแผลแล้ว  เนื้อติดกันสนิทดีแล้ว  อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวแขนมาก รอสักพักก่อน  เข้ามาหาหลวงพ่อใกล้ๆหน่อย.”

 

 

ล้านนาในอ้อมแขนแห่งขุนเขา(7)


                                                                                                                ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง