เสียงร้องเพลงดังขึ้นพร้อมกับอิเล็กโทน
แต่ยังไม่ปรากฏตัวผู้ร้อง เร้าใจผู้ชมให้อยากเห็นหน้ายิ่งนัก ครู่เดียว บนเวทีปรากฏร่างผู้ชาย 2 คน หญิง 2 คน เดินออกมาจากหลังเวที คนแรกเดินถือไมค์ร้องนำออกมา แนวเพลง “พรศักดิ์ ส่องแสง” กล่อมผู้ชมด้วยเพลงยอดฮิตในอดีต “เมียเด็ก” เสียงดีพอใช้ได้ทีเดียว เพ่งดูชัดๆเป็นหัวหน้าคณะช่างซอ สิงห์คำนั่นเอง ยังคงสวมชุดเดิม ช่างซออีก 3 คนเต้นเป็นหางเครื่อง สะบัดแข้งขาหมุนตัวพอใช้ได้ ช่างซอหญิงทั้ง 2 คน เปลี่ยนนุ่งกางเกงขาสั้นสีขาว เสื้อแขนกุดสีสดใส ช่างซออีกคนยังอยู่ในชุดเดิม พอหัวหน้าคณะซอร้องครบ 2 เพลง ช่างซอก้าน โชว์น้ำเสียงแนวคุณ “ไมค์ ภิรมย์พร” อ้ายหนุ่มขวัญใจแรงงาน ถือว่าเสียงสอบผ่าน ต่อไปเป็นคิวของแจ่มจันทร์ ปล่อยลีลาน้ำเสียงแนวราชินีลูกทุ่งผู้ล่วงลับ คุณ “พุ่มพวง ดวงจันทร์” ส่วนผ่องพรรณคนสวยนั้น ยังคงร้องเพลงได้ดีเหมือนการขับซอ เธอมาในแนวน้อง “ตั๊กแตน ชลดา” ในเพลงสุดฮิต “ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้” ยังไม่พอ เธอยังตอกย้ำหัวใจคนบ้านทุ่งแป้ง ให้จดจำกล่าวขวัญถึง ในเพลงยอดฮิตของ “หญิง ธิติกานต์” เพลงนั้นคือ “จันทร์” เนื้อร้องยังจำกันติดปากได้...” จันทร์คืนแรม วับแวมอยู่บนปลายฟ้า คงล้าอ่อนแรง ทอแสงแหว่งเว้าครึ่งดวง...”
เนาวรัตน์นั่งฟังนักร้องคนต่อไปอีกครู่หนึ่ง เริ่มง่วงนอนอยากพักผ่อน อายุมากนั่งนานไม่ไหว เบื่ออะไรง่าย ลุกขึ้นเดินผ่านวัยรุ่นชายหญิง 4-5 คน ที่ยืนคุยกันข้างรถจักรยานยนต์ เสียงพูดคุยกัน ทำให้เขาหายง่วงนอน
“ตอนเย็นมีซอ ไม่เห็นน่าฟังตรงไหน พูดวนเวียนอยู่กับเรื่องเพศ คำร้องหยาบๆคายๆ...คนฟังมีเพียงคนเฒ่าคนแก่ ส่วนตอนกลางคืนมีดนตรีลูกทุ่ง พอรับได้” วัยรุ่นหญิงท่าทางแก่นกล้าพูดขึ้น
“ซอพื้นเมืองเนี่ย! หากถึงรุ่นลูกรุ่นหลานเรา คงไม่ได้ดูได้เห็นกันแล้ว ?” เสียงวัยรุ่นชายคาดคะเนอนาคต.