ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
26 ธันวาคม พ.ศ. 2547
เวลา 7.58 น. เกิดแผ่นดินไหว 9 ริกเตอร์ บริเวณเกาะสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย น้ำทะเลริมหาดเหือดหาย ถอยลงไปจนเหมือนจรดเส้นขอบฟ้า เห็นพื้นทรายเรียบเนียนราว 200 เมตร เกิดช่วงไม่ถึง 30 วินาที ยอดคลื่นฟองขาวก่อตัวขึ้นเห็นแต่ไกล มันเคลื่อนตัวหาฝั่งช้าๆ แต่ยิ่งใกล้ชายฝั่ง กำแพงคลื่นยักษ์กลับสูงมากขึ้นขนาดยอดมะพร้าวหรือตึกสามชั้น ด้วยอัตราความเร็วเข้าสู่ฝั่ง 700-1,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง มีความยาวคลื่น 80-200 กิโลเมตร ลักษณะเป็นกลุ่มคลื่น คลื่นยักษ์ถาโถมเข้าสู่ฝั่ง กวาดข้าวของผู้คนจำนวนมากจมหายและล่องลอยไปกับกระแสคลื่นชั่วพริบตา
สร้างความเสียหาย
แก่ 6 จังหวัดของไทย ได้แก่ พังงา กระบี่ ภูเก็ต ระนอง ตรัง สตูล มีผู้เสียชีวิต 5,309 คน บาดเจ็บ 8,457 คน สูญหาย 3,370 คน รอยเตอร์สรุปยอดผู้เสียชีวิตและสูญหายทั้งหมด 13 ประเทศ จำนวน 229,361 ราย สูญเสียทรัพย์สิน 10.73 พันล้านดอลลาร์
คลื่นสึนามิ
เกิดได้ทุกบริเวณในโลก 80 เปอร์เซ็นต์เกิดตามแนวชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก ในเขตที่เรียกว่า วงแหวนแห่งไฟ(Pacific Ring of Fire หรือ the Ring of Fire) เป็นที่ตั้งประเทศ โบลิเวีย บราซิล แคนาดาโคลัมเบีย ชิลี เอกวาดอร์ ติมอร์ตะวันออก ฟิจิ กัวเตมาลา ฮอนดูรัส อินโดนีเซีย ญี่ปุ่น เม็กซิโก นิวซีแลนด์ ฟิลิปปินส์ รัสเซีย หมู่เกาะโซดลมอน และสหรัฐอเมริกา
ทิลลี่ สมิธ(Tilly Smith)
สาวน้อยวัย 11 ปี ผมสีทองยาว เธอได้เดินทางจากย่านอ็อกช็อตต(oxshotf)เมืองเซอร์เรย์ ประเทศอังกฤษ พร้อมพ่อแม่และน้องสาว ได้พากันเดินทางมาพักผ่อนในช่วงวันหยุดคริสต์มาสที่จังหวัดภูเก็ต ในวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ.2547 เวลา 7.58 น. ขณะเธอและครอบครัว รวมทั้งผู้คนมากมายหลายเชื้อชาติ ลงเล่นน้ำในช่วงเช้า เธอพบความผิดปรกติ น้ำทะเลลดลงอย่างรวดเร็ว เธอบอกว่า “น้ำมีเสียงและเริ่มแตกฟอง คล้ายทะเลเดือด เหมือนกับที่หนูเคยเรียนมา”
เป็นความรู้ที่แอนดรูว์ เคิร์นนีย์(Andrew Kearney) ครูสอนวิชาภูมิศาสตร์ ได้สอนเธอให้รู้จักการเกิดคลื่นซึนามิ ก่อนจะเดินทางมาประเทศไทย ทำให้เธอเป็นคนเดียวในขณะนั้นที่รู้เรื่องภัยร้ายแรงล่วงหน้า ก่อนคลื่นยักษ์จะคืบคลานมาทำลายชีวิตคนและสรรพสิ่ง
เธอได้ตะโกนเตือนการมาของคลื่นสึนามิ ช่วยชีวิตนักท่องเที่ยวบนหาดไม้ขาว จังหวัดภูเก็ต ให้รอดปลอดภัยกว่า ชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์ เธอพูดต่อว่า
“หนูรู้สึกภูมิใจค่ะ ที่หนูกล้าจะตัดสินใจ เตือนคนบนหาดว่า คลื่นสึนามิกำลังจะมา และหนูก็ดีใจที่คนเหล่านั้นฟังหนู”
วีรกรรมของเธอทำให้ได้รับฉายาว่า “นางฟ้าแห่งผืนหาด” ได้เป็นเยาวชนดีเด่นแห่งปี
เด็กชายปฏิวัติ คมกล้า กำลังนั่งรอรับพ่อที่อยู่บนเรือหาปลา หันบั้นท้ายให้ทะเลบ่ายหน้าเข้าหาฝั่ง เพื่อนำปลาที่หามาตลอดคืน แปรเปลี่ยนเป็นเงิน เพื่อการดำเนินชีวิตของครอบครัว เด็กชายปฏิวัติหรือน้องต้อมวัย 9 ขวบเรียนชั้นป.4 เด็กชายปฏิวัติได้มองเห็น การเหือดแห้งของน้ำทะเลอย่างฉับพลัน ได้ฟังเสียงเหมือนทะเลเดือดแบบเดียวกับเด็กหญิงทิลลี่ สมิธ เห็นที่หาดไม้ขาว จังหวัดภูเก็ต ต่างกันที่ว่าน้องต้อมไม่รู้เลยว่า นั่นเป็นสัญญาณอันตรายใหญ่หลวงก่อนเกิดคลื่นสึนามิ
คลื่นซัดตูมเดียว น้องต้อมก็เกาะท่อนมะพร้าวอยู่กลางทะเล นานถึง 2 วันจึงมีเฮอริคอปเตอร์มาช่วยเหลือ เด็กไทยกับเด็กฝรั่งอายุไล่เลี่ยกัน เด็กฝรั่งเห็นทะเลแห้งเหือดรวดเร็ว รู้และบอกได้ว่า กำลังจะเกิดคลื่นสึนามิ แต่เด็กไทยเห็นปรากฏการณ์ น้ำทะเลลดลงรวดเร็ว แบบเดียวกัน แต่ไม่รู้และบอกไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หมายความว่าอย่างไร ทำไมเด็กไทยกับเด็กฝรั่งจึงต่างกัน มีคำถามคำตอบมากมาย อะไรบ้างเราจะแก้ไขปรับปรุงหรือไม่อย่างไร.