Skip to main content

ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง

 

สถาบันนักเขียนไทย
ผมได้สอบถามบุคคลสำคัญของสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ซึ่งปัจจุบัน พ.ศ.2558 คุณบูรพา อารัมภี เป็นนายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย วาระ 2 ปี ถามในประเด็น จำนวนนักเขียนไทยในประเทศ นโยบายหรือวัตถุประสงค์ของสมาคมฯ  การดำเนินการผลักดันนักเขียนไทยสู่รางวัลโนเบล ได้รับคำตอบว่า
ยังไม่ได้ทำข้อมูลนักเขียนทั้งหมดในประเทศ ส่วนนโยบายของสมาคมฯ มีการจัดอบรมผู้สนใจงานเขียนประเภทต่างๆ เช่น นวนิยาย สารคดี เรื่องสั้น โดยนักเขียนดังเป็นวิทยากร ส่วนเรื่องการเดินทางสู่รางวัลโนเบลนั้น  เป็นเรื่องของนักเขียนไทยแต่ละคนจะผลักดันตนเอง

ผมต้องนั่งคิด
มองหาความสำเร็จของคนไทยระดับโลก มีอะไรบ้าง เพื่อปลุกปลอบให้ความหวังเป็นรูปร่าง แม้เลือนรางก็ตาม ด้านกีฬาเห็นภาพชัดเจนที่สุด โผน กิ่งเพชร ได้เป็นแชมป์โลกมวยสากลรุ่นฟลายเวท คนแรกของไทย เมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ.2503 ทั้งที่ก่อนนี้ จำเริญ ทรงกิตรัตน์ เพียรพยายามชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตั้มเวท ถึง 3 ครั้ง ครั้งแรกเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ.2497 ณ สนามศุภชลาศัย  ครั้งที่ 2 ในอีก 4 เดือนต่อมา  ครั้งที่ 3 เมื่อวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ.2498 แต่ไม่สำเร็จสักครั้งเลย โผนมีทีมงานที่สนับสนุนชัดเจน 2 คน คุณทองทศ อินทรทัต นายห้างเทวกรรมโอสถเป็นผู้จัดการ อาจารย์นิยม ทองชิตเป็นเทรนเนอร์ ได้ลบล้างความเชื่อที่ว่า ครูมวยสากลต้องเป็นคนต่างชาติเท่านั้น และคนไทยไม่มีทางเป็นแชมป์โลกมวยสากลได้สำเร็จ อาจารย์นิยม ทองชิต ได้ศึกษาค้นคว้าตำราเกี่ยวกับมวย ท่านได้สรุปว่า ทั่วโลกแบ่งมวยเป็น 2 ประเภท ประเภทแรกเป็นมวยบ็อกเซอร์(Boxer) ใช้ชั้นเชิง หลบอีกเอาชนะคู่ต่อสู้  ใช้สมอง ประเภทที่ 2 มวยไฟท์เตอร์(Fighter) เป็นมวยหมัดหนัก  ใช้ความแข็งแกร่ง กำลังเข้าปะทะเอาชนะคู่ต่อสู้ โผนเป็นประเภทแรกคือมวยชั้นเชิง(Boxer)  โผน ได้รับการยกย่องว่า มีหมัดแย็บที่ดีที่สุด

อีกคนเถอะ
น้องเมย์ รักชนก อินทนนท์ แชมป์แบดมินตันเยาวชนโลกอายุไม่เกิน 19 ปี 3 ปีซ้อน แชมป์แบดมินตันโลก หญิงคนแรกของไทย อายุน้อยที่สุดเพียง 18 ปี โดยได้แชมป์เมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ.2556 และเมื่อ 26 เมษายน พ.ศ.2558 น้องเมย์ยังได้แชมป์เอเชีย จากรายการแบดมินตันชิงแชมป์เอเชีย 2015 ที่สาธารณรัฐประชาชนจีน โดยน้องเมย์มืออันดับ 7 ของโลกเอาชนะหลี เสี่ยว เล่ย มืออันดับ 3 ของโลก นับเป็นแชมป์เอเชียคนแรกของประวัติศาสตร์ไทย น้องเมย์เป็นผลงานสร้างของสโมสรบ้านทองหยอด สโมสรนี้สนับสนุนด้วยใจรักให้เยาวชนเล่นกีฬาแบดมินตัน ความสำเร็จเกิดจากตัวน้องเมย์ สโมสร และผู้สนับสนุนอื่นๆ ขอชื่นชม

ที่ยกตัวอย่างมานั้น
เพียงจะบอกว่า การจะประสบความสำเร็จระดับโลก ระดับนานาชาติ ต้องมีการวางแผน มีผู้สนับสนุน ทั้งกำลังเงินและความคิด มีใจรัก ทีมงานทำงานอย่างทุ่มเท นักเขียนไทยจะสู่รางวัลโนเบลก็เช่นกัน ไม่ใช่จบแค่นักเขียนซีไรต์  อาเซียน ในอดีตกาล นางงามจักรวาลไทยได้มาถึง 2 คน เหรียญทองมวยโอลิมปิคได้ 3 คน เหรียญทองยกน้ำหนักหญิงอีก  2 คนกระมัง...ขอนักเขียนไทยรางวัลโนเบลสักคนได้ไหม ไม่รู้ต้องรอกี่ทศวรรษ คนไทยอีกกี่รุ่น นักเขียนไทยมีฝีมือมากมาย อยากให้กรรมการโนเบลได้อ่านมากเลย
                                   
มีข่าวล่าสุด(ข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต, 28 พ.ค. พ.ศ.2558)
มาจากประเทศเกาหลีใต้ว่า ในงานประชุมสามัญประจำปี “สมาคมผู้จัดพิมพ์ภาคพื้นเอเชียแปซิฟิก (Asia Pacific Publishers Association : APPA)” นั้น “ปราบดา หยุ่น” อุปนายกสมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย (PUBAT) ได้รับคัดเลือกด้วยคะแนนเสียงเอกฉันท์จากประเทศสมาชิกทั้ง 17 ประเทศ ให้ดำรงตำแหน่งประธานสมาคมผู้จัดพิมพ์ภาคพื้นเอเชียแปซิฟิกคนล่าสุด โดยถือเป็นคนไทยเป็นคนแรกที่ได้รับเกียรตินี้

สมาคมผู้จัดพิมพ์ภาคพื้นเอเชียแปซิฟิก (Asia Pacific Publishers Association : APPA) ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 1992 โดยเป็นองค์กรในระดับนานาชาติ ที่มีความสำคัญอย่างยิ่งในการผลักดันอุตสาหกรรมหนังสือให้เติบโตในระดับภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก โดยมีสมาชิกจาก 17 ประเทศ คือ บังคลาเทศ บรูไน จีน ติมอร์ตะวันออก อินโดนีเซีย ญี่ปุ่น เกาหลี มาเลเซีย มองโกเลีย ปากีสถาน ปาปัวนิวกีนี ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ศรีลังกา เวียดนาม ไต้หวัน และไทย

การได้รับการคัดเลือกครั้งนี้ ไม่ทราบจะมีผลต่อการก้าวไปข้างหน้าของนักเขียนในประเทศดังกล่าว มากน้อยแต่ไหน...หวังลึกๆน่าจะมีก้าวต่อไปสำหรับคนรุ่นใหม่เช่นคุณ ปราบดา หยุ่น วัย 42 ปี(นักเขียนซีไรต์ ปี พ.ศ.2545,เกิด 2 สิงหาคม พ.ศ.2516) เอาใจช่วยครับ.

 

บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง

ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
พอได้จังหวะ ผู้ชายที่ห้อยหัว ก็เหวี่ยงผู้แสดงชายที่จับเขาอยู่ กลับคืนมาหาบาร์เดิมของเขา คนดูบางคนทนไม่ไหวส่งเสียงร้อง เขาจับบาร์ได้ เสียงปรบมือให้กำลังใจดังขึ้น ผู้แสดงที่ห้อยหัว หกตัวขึ้นนั่งบนบาร์พักร่างกายครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ห้อยหัวลงมาอีก แข็งแรงและทรหดมาก ผู้หญิงสาวสวยจับบาร์เหวี่ยงตัวเข้าหาบ้าง ผู้ชมคงเอาใจช่วยมากขึ้น เธอปล่อยมือจากบาร์ พุ่งเข้าหาผู้แสดงที่หัวห้อยรออยู่ มือเกือบถึงแต่ไม่ถึง เธอลอยหล่นลงมา คนดูส่งเสียงฮือ บางคนลุกขึ้น เธอตกลงมาตาข่ายปลอดภัย ตัวลอยเด้งขึ้นสองสามครั้ง ตามแรงดีดของตาข่าย เธอรีบลุกขึ้น…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  ผมสอบถามเรื่องราว จากลูกของป้า ซึ่งย้ายมาปลูกบ้านหลังสนามกีฬาเทศบาลนครเชียงใหม่ ในปี พ.ศ. 2500 เล่าว่า ราวปี พ.ศ. 2503-2504 มีละครสัตว์มาแสดงในงานฤดูหนาวเชียงใหม่ 2 ปีติดต่อกัน ละครสัตว์คณะนี้เป็นชาวภารตะ ละครสัตว์น่าดูและน่าตื่นเต้นมาก หลังคาโรงละครสัตว์เป็นรูปโดมสูง ภายในมีอัฒจันทร์คนดูเรียงรายเป็นวงกลม
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
    ก่อนงานวันแรก มีเครื่องบินโปรยใบปลิว เชิญเที่ยวงานฤดูหนาวเชียงใหม่จากท้องฟ้า ท้องฟ้ายามนั้นเต็มไปด้วยใบปลิวมันค่อยลอยต่ำลงมา พลิกตัวเล่นลมน่าดู ชวนให้ผู้คนคึกคักไม่น้อย ภาพเด็กวิ่งไล่เก็บใบปลิวที่ลอยลงสู่พื้น บางทีเรานั่งอยู่ในบริเวณบ้าน ใบปลิวหล่นกระจายทั่วบ้าน หลังคาบ้านเอย ลานบ้านเอย นั่งมองขึ้นไปดูใบปลิวสีสวย ยังลอยมาสู่มือให้รับอย่างสบายๆ ตอนบ่ายจะได้ยินเสียงคำรามของรถจักรยานยนต์ตามถนน ถนนสายโน้นสายนี้ มุ่งสู่สนามกีฬาที่จัดงานฤดูหนาว
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
สว่างแล้ว ผมค่อยเปิดหน้าต่างห้องนอน ซึ่งอยู่ชั้นล่างของบ้านเช่า ลมเย็นสะอาดพัดเข้ามา ผมรู้สึกสดชื่น ปอดขยายตัวเต็มที่ สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด รู้สึกปลอดโปร่งกระปรี้กระเปร่า เป็นลมพัดจากทุ่งนากว้างข้างบ้าน มองเห็นนาข้าวผืนใหญ่ จากทิศใต้หักมุมฉากทอดไปทิศตะวันตก ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นไทยใหญ่ มีบ้างเป็นคนไทย อาชีพก็ทำนาทำสวน ไม่กี่รายมีอาชีพค้าขาย ทางซ้ายมือผมเป็นถนนดิน พุ่งตรงไปทิศใต้ของหมู่บ้านเวียงแหง มีบ้านปลูกเรียงรายไปตามถนน สูงขึ้นไปเป็นดอยซ้อนๆ กัน ยอดดอยสูงสุดเป็นดอยสามหมื่น แนวดอยนี้อ้อมโค้งไปทางซ้ายและขวาเป็นวงกลม หมู่บ้านเวียงแหง เหมือนถูกล้อมด้วยดอยสลับซับซ้อน…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
 ขอมองย้อนหลัง เกี่ยวกับงานฤดูหนาวเชียงใหม่ แล้วค่อยมายืนกอดอก มองภาพที่เห็นในปัจจุบัน งานฤดูหนาวเชียงใหม่ จะจัดระหว่างปลายเดือนธันวาคม ถึงต้นเดือนมกราคม เป็นงานออกร้าน และงานรื่นเริงประจำปีของจังหวัด ถือว่าเป็นงานใหญ่ประจำปีของเชียงใหม่ทีเดียว กิจกรรมสำคัญของงานคือ การออกร้านของเอกชนและรัฐ และกิจกรรมการกุศลของกาชาด ในยุคแรกงานนี้ จัดที่โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จนถึงปี พ.ศ. 2491 คงมองออก พื้นที่หลักในการจัดงาน เป็นสนามฟุตบอลของโรงเรียน ผู้เขียนนึกภาพงานไม่ออก ไล่อายุคงราว 8-9 ขวบ มันเลือนราง เหมือนเห็นภาพตนเอง กำลังยืนซื้อโรตีสายไหมกับพ่อ ตรงใกล้ประตูฟุตบอลด้านทิศใต้…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เพื่อนผมเรียนหนังสือรุ่นเดียวกัน อาชีพล่าสุดเป็นข้าราชการครูเหมือนกัน แต่เขาอยู่สายผู้บริหารสถานศึกษา ผมอยู่สายนักวิชาการ อยู่คนละอำเภอ เมื่อแยกย้ายไปเรียนต่อ ไปประกอบอาชีพ เราจึงไม่ได้พบไม่ได้ติดต่อกัน ทราบข่าวอีกครั้ง เสียชีวิตเสียแล้ว จากสาเหตุต้นยางโค่นล้มลงมาทับ ขณะขับรถยนต์มาตามถนนสายเชียงใหม่-สารภี ยังไม่พอ ต่อมาน้องสาวคนสวยแสนดีของเพื่อนเสียชีวิตขณะยืนรอรถโดยสารใต้ต้นยาง ไม่มีวี่แววฝนจะตก ลมพัดมาก่อน ลมอะไรไม่ทราบกระโชกมาอย่างรุนแรงวูบหนึ่ง กิ่งต้นยางหักโครมลงมาบนร่างบอบบาง น้องสาวของเพื่อนเสียชีวิตไปอีกคน
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ราวเดือนพฤศจิกายน เป็นวันขึ้น 15 ค่ำ กับแรม 1 ค่ำ วันแรกลอยกระทงเล็ก วันที่สองลอยกระทงใหญ่ มีบริษัท หน่วยงานต่างๆ ส่งเข้าประกวด งานลอยกระทงก็อาศัยแม่น้ำปิงเป็นสถานที่จัดงาน พอหัวค่ำ หน้าเทศบาลนครเชียงใหม่ พระจันทร์กลมโตกว่าปรกติ ทอแสงสีนวลอ่อนโยน เหนือยอดไม้ด้านทิศตะวันออก แสงสีเหลืองอ่อนอร่ามทั่วฟ้า ยังกระจายไปทั่วลำน้ำและเหนือสะพานนครพิงค์ ในแม่น้ำสว่างไสวด้วยแสงไฟจากเทียนในกระทง ที่ผู้คนมาลอยกระทงพร่างพราวตา ดูละลานตาทั่วแม่ปิง ผิวน้ำสะท้องแสงไฟเหมือนมีไฟใต้น้ำ บอกไฟวี้พุ่งขึ้นท้องฟ้าตลอดเวลา ขีดฟ้าเป็นทางขาว เหมือนสายแพรสีขาวสะอาด บางเบา ของเหล่าบริวารนางฟ้า สะบัดเริงระบำ…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  ผมสามคน ธาตรี วิชาญ และผม กินข้าวเดือนที่ร้านอาโกกับเจ๊อิ้ดทุกวัน อาหารมื้อละ 3 อย่าง มีข้าราชการอำเภอเวียงแหง มากินข้าวเดือนเช่นเดียวกันอีกหลายชุด เรากินไปคุยกันไป ฟังโต๊ะอื่นคุยกันแบบไม่ตั้งใจฟังเท่าไร ด้วยเสียงที่คนนั้นพูดดังพอสมควร บางเรื่องทำให้เราตื่นเต้น อยากรู้ ตั้งใจฟังจนเอียงตัวเข้าไปใกล้ แกล้งเคี้ยวอาหารทำไม่สนใจ บางเรื่องก็ธรรมดาทั่วๆไป
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
 ผมขับรถจักรยานยนต์ยามาฮ่าสีแดง ซึ่งเป็นรถสำหรับผู้หญิงใช้งาน จากบ้านที่อำเภอแม่แตง เดินทางสู่กิ่งอำเภอเวียงแหง สวมรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อ เสื้อกางเกงเนื้อหนาราคาถูก สีทึมทึบ หมวก แว่นตา และถุงมือ เป็นอันว่าครบชุดออกเดินทางเวลาบ่ายโมงเศษ กินข้าวที่เชียงดาว แล้วพารถสู่ปากทางบ้านแม่จา ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นสู่เส้นทางไปกิ่งอำเภอเวียงแหง นำรถจักรยานยนต์ไปครั้งนี้ เพื่อไว้ใช้งานในเรื่องต่างๆ เช่น เยี่ยมโรงเรียน ไปเยี่ยมครูตามบ้านพักหลังเวลาราชการ ครูพักค้างกันตามบ้านพัก เราไปเยี่ยมพูดคุยกับเขา บรรยากาศแบบกันเอง มีอะไรก็นำมารับประทานด้วยกัน พูดคุยกันเรื่องผ่อนคลาย โดยหัวหน้าการของผมนำคณะเราไป…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผมนั่งรถประจำทาง จากตัวเมืองเชียงใหม่ มุ่งสู่อำเภอแม่ริม รถวิ่งราว 16 กิโลเมตรก็ถึงอำเภอ ผมลงตรงหน้าสถานีตำรวจภูธรแม่ริม เดินเข้าซอยข้างๆ สถานีตำรวจ มือหิ้วกระเป๋าเดินทาง เพื่อเข้าไปในค่ายดารารัศมี ซึ่งเป็นค่ายของตำรวจตระเวนชายแดน โดยมีจุดมุ่งหมาย จะขอโดยสารไปกับเฮลิคอปเตอร์ของตำรวจ ที่มีราชการไปอำเภอเวียงแหง โดยเราเพียงบอกว่า เป็นข้าราชการทำงานในอำเภอ ทางเจ้าหน้าที่รับทราบก็จะอนุเคราะห์ทุกครั้ง เป็นการช่วยเหลือในวงราชการด้วยกัน ผมเดินไปครู่เดียวก็ถึง เห็นเฮลิคอปเตอร์ลายเขียวน้ำตาลจอดอยู่ลำหนึ่ง ผมชำเลืองดูรอบบริเวณ เห็นมีผู้คนจะขึ้นไปด้วย 3-4 คน กระเป๋าและสัมภาระวางบนพื้นระเกะระกะ…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เมื่อถึงช่วงสงกรานต์ หน่วยงานที่รับผิดชอบจะปล่อยน้ำ ทำให้ระดับน้ำแม่ปิงสูงขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้คนตักน้ำแม่ปิงไปรดน้ำได้สะดวก จุดศูนย์กลางเล่นน้ำสงกรานต์อยู่ที่ขัวเหล็ก (สะพานนวรัฐ) คนจะยืนข้างสะพานทั้งสองข้างเต็มไปหมด กลางขัวเหล็กนั้น คนเดินสวนกันไปมาหนาแน่น ใส่เสื้อม่อฮ่อมเป็นส่วนใหญ่ มือถือขัน กระป๋องน้ำ ปืนฉีดน้ำ บางคนใช้เชือกผูกกระป๋อง หย่อนจากสะพานลงตักน้ำแม่ปิงด้านล่างมารดกัน ด้านล่างของขัวเหล็ก จะเห็นคนนั่งแช่น้ำแม่ปิง สาดน้ำกัน ชายหนุ่มหญิงสาวยืนคุยกันด้วยท่าทีเปี่ยมไมตรีจิต ถ้อยคำพิเศษที่รับรู้เพียงสองคน บางแห่งก็ชกต่อยกันประปราย ที่เล่นน้ำขยายมาถึงถนนหน้าพุทธสถาน ตลอดถนนท่าแพ…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผมยืนขึ้นก้าวไปข้างหน้า น้ำถึงราวนม เท้าจับทรายไม่อยู่ รู้สึกทรายเคลื่อนตัวลง ตัวผมจมลงไป รู้ทันทีว่าทรายดูดหรือ "ทรายมาน" ใจหายวาบ รีบใช้มือตีน้ำ ผ่อนน้ำหนักที่เท้า บิดตัวถอยหลังอย่างฉับพลัน ใช้เท้ายันพื้นทราย เท้าจับทรายได้แล้ว ถอยเท้าอย่างรวดเร็ว รีบขึ้นหาดทราย ประมาทไม่ได้เลยกับภัยในน้ำ เหลียวดูเพื่อน เขากลับลงเล่นน้ำกันอีก