ถนอมรัก เดือนเต็มดวง: ล้านนาในอ้อมแขนแห่งขุนเขา(6)

                                                           
                                                                                                     ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง

ถึง พ.ศ. 2316 

นับเวลาผ่านไปได้ 3 ปี  มีผู้ศรัทธากราบไหว้พระดอน  หรือครูบาดอนทั่วบ้านทั่วเมือง  ชื่อเสียงยังขจรขจายไปยังหัวเมืองต่างๆในล้านนา  ผู้คนเมืองฝางอยู่กันอย่างสงบสุข  ทำมาหากินตามปรกติ  ปราศจากการรุกรานจากพม่า  สาเหตุมาจากภายในเมืองพม่าไม่สงบเรียบร้อย  มีการแย่งชิงอำนาจกันระหว่างกษัตริย์กับเหล่าขุนนางและเหล่าทหาร  และพม่ายังต้องพะวงกับการแข็งเมืองของเมืองประเทศราชทั้งหลาย  รวมทั้งการรวมกำลังของชนกลุ่มน้อยต่อต้านพม่า  ที่มีมากมายหลายกลุ่ม  เมืองฝางจึงปลอดภัยจากพม่า  กองทัพทหารโสร่งด้วยเหตุนี้

ที่วัดพระบาทอุดมจึงมีคนเดินทางมากราบไหว้ทำบุญ  รวมทั้งบูชาของดีของขลังไม่ขาด  ที่ขาดไม่ได้เป็นการไปกราบครูบาดอนที่ใครๆเชื่อว่าเป็นตนบุญมาเกิด  ได้พบเห็นพระกับตา  ยิ่งได้สนทนาด้วย  จะเป็นการมาวัดพระบาทอุดมที่ครบถ้วนสมบูรณ์สมใจทีเดียว  เงินและสิ่งของที่ผู้แสวงบุญมาถวายวัด  พระดอนถวายเจ้าอาวาสต่อจนหมดสิ้น  พระเจ้าอาวาสเล่าหาได้ได้เก็บไว้ส่วนตัวไม่  นำมาประชุมหารือกรรมการวัดรวมทั้งศรัทธาญาติโยมทุกหลังคาเรือน  เพื่อนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อการสืบพระศาสนา  การสร้างสิ่งอันเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมต่อผู้คนในบ้านเมือง  บางส่วนนำมาสร้างศาลาและกุฏิเพิ่ม  ซ่อมแซมโบสถ์วิหารที่เริ่มชำรุดทรุดโทรม  บางสวนนำมาสร้างห้องอบสมุนไพรรักษาโรค  โดยไม่คิดค่ารักษา  ขอเพียงบริจาคตามกำลังศรัทธาเท่านั้น  ไม่มีการบังคับกะเกณฑ์  ผู้เจ็บป่วยยากไร้ทางวัดยินดีรักษาโดยไม่คิดเงินทอง  ด้วยเหตุฉะนี้ วัดพระบาทอุดมจึงกลายเป็นที่พึ่งทางใจและกลายของคนทั้งเมืองฝางและทั่วไป  พระเจ้าอาวาสกล่าวไว้ดังคำสอนอันลึกซึ้งของพระพุทธเจ้าไว้ว่า
                                                                    
               “ ทุกผู้ทุกคนมาจากความว่างเปล่า  เราเกิดมาบ่มีอะหยังติดตัว 
             ตายไปก็เช่นกัน  ใยเราต้องมายึดติดกับทรัพย์สินเงินทอง  อันเป็นทรัพย์นอกกาย 
             ทำบุญทำความดีต่อไปเถิด  ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน  เอื้อเฟื้อต่อกัน  มีอะหยังแบ่งกัน 
              ผักแคบ(ผักตำลึง)  ผักปั๋ง(ผักปลัง)  ที่ขึ้นตามรั้วบ้าน  เอิ้น(ตะโกน)ขอกัน 
              ก็เอ่ยปากหื้อเขาไปแกงกินได้  ดังคำพระพุทธเจ้าว่า  ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง 
              การทำบุญทำทานนั้นบ่หายไปไหน  ชาตินี้บ่ได้รับผลกรรมดี  ชาติหน้าภพหน้า
              ต้องได้รับเป็นแน่นอน  เงินทองที่ศรัทธาญาติโยมบริจาค  อาตมาและพระดอน
              ก็บ่ได้เก็บไว้ใช้ส่วนตน  ได้นำมาสร้างที่อบสมุนไพรรักษาโรคภัยไข้เจ็บไม่เลือก
               ยากดีมีจน  บางส่วนนำไปสร้างกุฏิเพิ่ม  ซ่อมโบสถ์วิหารพ่อง  เป็นการสืบทอด
              พระศาสนา  บุญนั้นเชื่อเต๊อะ  ใครทำใครคนนั้นก็ได้รับ  บ่ช้าก็เร็ว  เป็นสัจธรรมยิ่งแล้ว.”

                                           ..................................................................................