แม่

My Dear Friends เป็นหนึ่งในละครที่ช่อง tvN ซึ่งเป็นช่องเคเบิ้ลทีวีของเกาหลีใต้ สร้างขึ้นเพื่อฉลองครบรอบ 10 ปี ของการจัดตั้งสถานี และละครเรื่องนี้เพิ่งออกอากาศจบไปเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งได้รับเสียงตอบรับจากผู้ชมในประเทศเกาหลีใต้เป็นอย่างดี  

        แม่ เป็นบุคคลที่เราทุกคนไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่า คือ ผู้มีพระคุณของเเรา เธอชุบเลี้ยง และเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง แม่ จึงเป็นภาระที่ช่างใหญ่หลวงนักจนเรียกได้ว่า กว่าเราจะเกิดขึ้นมาได้นั้น คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ แม่ของเรานั่นเอง และวินาทีเราเกิดมาน

สาระหลักที่น่าสนใจของเรื่องแม่นั้นอยู่ที่จิตสำนึกของปัจเจกชนที่ต่างจากปัจเจกชนในวรรณกรรมรัสเซียเล่มดังๆที่ส่วนใหญ่มุ่งเสนอการดิ้นรนเอาชีวิตของตัวเองให้รอดไปวันๆ เป็นปัจเจกชนที่กำหนดชะตาชีวิตของตัวเองเข้าเป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลง

สา ย ล มทิศใต้ปลายฤดูฝนโชยพริ้มพลิ้ว ใบไม้ไหวโอนเอน เมฆเทาหม่นคลุมฟ้านกนานาพันธุ์ร้องเพลงกล่อมโลก ... นกเขาขันคู คู เรียกหาคู่ และ ทักทายกัน ฉั น นั่งเขียนหนังสือใต้ถุนบ้านยกสูง ณ บ้านชายทุ่งที่เพิ่งสร้างเสร็จไม่นานมานี้ อากาศบริสุทธิ์ สงบเงียบ ฉั น ตั้งใจมาใช้ชีวิตแลคืนสู่ดิน ณ ที่นี่... โดยวัยวันแห่งมนุษย์ที่เกิดจาก   ดิน น้ำ   ลม ไฟ ก็ต้องคืนสู่   ดิน น้ำ ลม   ไฟอันมือแม่พระธรรมชาติประทานให้เรามา...

  ความรักของแม่หวานจับใจดั่งน้ำอ้อยน้ำตาล วันเดือนปีล่วงผ่าน ลูกปรารถนาดื่มกินเสมอ...

ในวัยเด็ก ราวชั้นประถมศึกษา ผมยังจำได้ เมื่อมืดค่ำ ที่บ้านจะจุดตะเกียงน้ำมันก๊าดทุกหลังคาเรือนก็เช่นกัน แม่บอกให้เอาการบ้านมาทำ ถ้าวิชาเดียวก็เสร็จเร็วหน่อย ถ้าสองวิชาก็ดึกหน่อย ดึกนั้นคงราวสองทุ่มเศษ ผมวางสมุดลงบนโต๊ะเล็กๆ นั่งขัดสมาธิบนเสื่อ แม่นั่งข้างหน้า แม่สอนจริงจัง มีตึงมีผ่อน มีเทคนิคในการสอน ขู่บ้างปลอบบ้าง คำพูดที่พูดประจำก็คือ “คัดไทย ช่องไฟต้องพอดี หัวทอทหารต้องกลมอย่าให้บอด” “ห้าคูณเจ็ดเป็นเท่าไร สามสิบห้าหรือสามสิบหก” ตอนจบแม่ให้ท่องสูตรคูณ ถ้าท่องได้ให้ไปนอน ท่องไม่ได้เอาให้ได้ ตาผมชักลืมไม่ขึ้น แม่ใช้ไม้ตีปับตรงแขน “ท่องไม่ได้ไม่ต้องนอน” แม่สำทับเสียงเข้ม