1
จดหมายลงวันที่ 24 กรกฎาคม 2558 เดินทางออกมาจากเรือนจำ ในชื่อหัวว่า “เราห่างกันเพียงแค่ตัว” ที่ข้อความนับได้ 15 บรรทัดพอดีตามระเบียบของเรื
“เป็นไงกันบ้าง 2 สาว ตอนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่น๊า คิดถึงจังเลย อยากเห็นหน้าลูกสาวของแม่จัง ดื้อกันบ้างหรือปล่าว โดยเฉพาะน้องไอติมต้องดื้อแน่ๆ เลยใช่ไหมลูก คิดถึงแม่กันบ้างไหม ช่วงนี้ฝนตก อากาศก็เย็น ดูแลตัวเองด้วย อย่าแอบไปเล่นน้ำฝนกันล่ะ เดี๋ยวไม่สบาย เรื่องเรียนเป็นไงบ้าง ok ไหม ทำการบ้านเก่งแล้วนี่ เห็นแม่ใหญ่บอกว่าอุ๊งอิ๊งเดี๋ยวนี้เก่งขึ้นเยอะเลย สอนการบ้านน้องถูกหมด ยังไงก็ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือเยอะๆ นะจ๊ะคนเก่ง"
ภาพวาดประกอบในชื่อ “ครอบครัวของเรา” ถูกแต้มระบายสีอยู่ด้านล่างตัวอักษร...เหมือนกับครอบครัวทั่วๆ ไป ทั้งสี่คนในรูปวาดกำลังยิ้มอย่างมีความสุข
2
ศศิวิมล หรือโอ๋ ในวัย 29 ปี ทำงานเป็นพนักงานในแผนกเครื
ปัจจุบันเด็กสาวทั้งสองอยู่
โดยไม่เคยคิดฝันและไม่เคยแม
จากคำบอกเล่าของโอ๋ เธอยืนยันกับเจ้าหน้าที่ตำร
วันนั้นยังเป็นวันที่ชุลมุน
13 กุมภาพันธ์ 2558 ก่อนหน้าวันแห่งความรัก โอ๋นัดหมายเดินทางเข้าพบเจ้
เธอถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำม
3
เด็กๆ สองสาว เรียกยายของพวกเธอว่า “แม่ใหญ่” ขณะเรียกแม่ของพวกเธอว่า “แม่โอ๋”
จากคำบอกเล่าของยาย อุ๊งอิ๊ง หลานสาวคนโตจะติดแม่มากกว่า
โอ๋ยังเป็นคนตามใจลูก มักซื้อของเล่นต่างๆ ให้เสมอ เธอและแม่ชอบซื้อข้าวของเคร
จากเด็กค่อนข้างร่าเริง ยายบอกว่า ทั้งสองสาวกลายเป็นคนเงียบๆ
ทุกวันนี้ ยายต้องเข้างานตั้งแต่รุ่งเ
ยายทำได้แค่บอกเด็กๆ ว่า “ช่วงนี้ให้แม่ใหญ่เป็นแม่ แทนแม่โอ๋ไปก่อนนะ”
ทั้งคู่ไม่ทราบว่าแม่ถูกจำค
4
7 สิงหาคม 2558 ก่อนหน้าวันแม่ไม่กี่วัน
แม่ของพวกเธอต้องขึ้นศาล...
โดยปกติ เรือนจำเปิดให้ญาติเยี่ยมเฉ
สำหรับผู้ต้องขังหญิงเมื่อม
วันนั้น แม่เธอมาสาย เพราะเรือนจำลืมเบิกตัวออกม
แม่โอ๋มาถึงหลังเที่ยง สองสาววิ่งเข้ากอดตั้งแต่เม
น้ำตาแม่โอ๋ไหลอาบแก้ม...
หลังกินข้าวด้วยกันในมื้อเท
ศาลทหารอ่านคำพิพากษาอย่างร
ศาลพิจารณาด้วยว่าได้ลงโทษจ
หลังจากนั้น สองเด็กสาวก็เห็นภาพแม่ร้องไห้เสียงดังอยู่ในอ้อมกอดของยายและญาติๆ ก่อนแม่โอ๋จะถูกนำตัวขึ้นรถจากไป...หลังจากกอดลาพวกเธอสองคน
ภาพโดยศูนย์ข้อมูลกฎหมายและคดีเสรีภาพ (ilaw)
5
ยายเล่าว่าวันนั้น หลังกลับถึงบ้าน ได้พยายามบอกเรื่องคำพิพากษ
อุ๊งอิ๊ง พอเข้าใจว่าแม่ต้องติดคุกอี
ขณะที่ไอติม ยายบอกว่าเธอไม่เข้าใจ แต่วิ่งไปเปิดดูปฏิทินที่ผน
เด็กหญิงทั้งคู่ยังไม่รู้ และไม่เข้าใจว่าแม่ถูกดำเนิ
แม่ใหญ่เองนอนร้องไห้ โดยไม่สามารถข่มตาหลับได้ใน
วันแม่ปีนี้ และอีกหลายปีจากนี้ไป...แม่
---------------------------------------------------------------------
ดูรายละเอียดคดีศศิวิมลได้ที่--> http://freedom.ilaw.or.th/case/681
และอ่านประมวลรายละเอียดคดีของศศิวิมล โดยศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชนได้ที่ -->https://tlhr2014.wordpress.com/2015/08/10/sasivimon_112_2/
หมายเหตุ เผยแพร่ครั้งแรกภายใต้ชุด 112 The Series ในแฟนเพจของ ilaw เมื่อวันที่ 14 ส.ค.58
และอ่านประมวลรายละเอียดคดี
หมายเหตุ เผยแพร่ครั้งแรกภายใต้ชุด 112 The Series ในแฟนเพจของ ilaw เมื่อวันที่ 14 ส.ค.58
บล็อกของ กำลังก้าว
กำลังก้าว
ขณะที่ 7 สิงหาคม ที่ผ่านมา เป็นวันลงประชามติร่างรัฐธรรมนูญ ที่มีผลกำหนดอนาคตของประเทศ แต่ก็เป็นวันครบรอบ 1 ปี ของคำพิพากษาคดีๆ หนึ่งที่มีผลกำหนดอนาคตชีวิตของครอบครัวๆ หนึ่งอย่างมหาศาล
กำลังก้าว
ผ่านไปเกือบจะครบสองปีแล้ว ตั้งแต่เธอถูกจับกุมดำเนินคดี...แต่คดียังไม่ได้เริ่มสืบพยานโจทก์เลยแม้สักปากเดียวเสาวณี อินต๊ะหล่อ เคยทำงานเป็นแม่ครัวในร้านอาหารแห่งหนึ่งในจังหวัดลำพูน แต่บ้านที่เธออยู่อาศัยนั้นอยู่ที่อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่
กำลังก้าว
คืนนั้น หลังจากรู้ว่ามีชื่อตัวเองอยู่ในประกาศเรียกทางโทรทัศน์ แกโพสต์สเตตัสหนึ่งในเฟซบุ๊กไว้ว่า “โจนาธาน ลิฟวิ่งสตัน ซีกัล ผมจะเป็นนางนวลตัวนั้น”
กำลังก้าว
การดิ้นรนครั้งสุดท้ายของไดโนเสาร์ยักษ์เกรี้ยวกราดสุดเรี่ยวแรงแห่งเผ่าพันธุ์ทำผืนดินสะเทือนเลือนลั่นต้นไม้ใบหญ้าล้มระเนระนาดสัตว์น้อยใหญ่หลบหนีชุลมุนวุ่นวายกระทั่งหลายชีวิตบาดเจ็บล้มตายเซ่นสังเวยการเคลื่อนตัวของสัตว์ยักษ์
กำลังก้าว
30 เม.ย.นี้ จะเป็นวันครบรอบ 3 ปีของการจับกุมคุมขังสมยศ พฤกษาเกษมสุข ในคดีมาตรา 112 และเป็นเวลาครบรอบ 3 ปีแล้วที่ชายคนนี้ยืนยันนับตั้งแต่ถูกจับกุมว่า “ผมยอมสูญเสียอิสรภาพ แต่จะไม่ยอมสูญเสียความเป็นคน”
กำลังก้าว
ข้อเขียนนี้เป็นบันทึกเล็กๆ น้อยๆ จากการทำรายงานข่าวเรื่อง “เปิดใจ 'สปป.ล้านนา' สาขาสันกำแพงกับข้อกล่าวหาแยกประเทศ”%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%