ฉันเห็นอะไรในคะแนนประชามติ 15 หน่วยใน ม.นเรศวร

อยากให้ทุกคนดูตารางข้างล่างนี้ เมื่อวานฉันไปลุ้นผลการนับคะแนนและจดตัวเลขนี้มากับมือ

นี่เป็นผลการนับคะแนนของหน่วยการลงประชามติ ที่ 13-27 หน่วยนี้มีเฉพาะนิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวรที่มีทะเบียนบ้านอยู่ในมหาวิทยาลัยฯ เท่านั้น (สำหรับอาจารย์และเจ้าหน้าที่ ที่มีทะเบียนบ้านในมหาวิทยาลัย ต้องไปลงในหมู่ 7 บ้านท่าโพธิ์ ตำบลท่าโพธิ์ อำเภอเมือง พิษณุโลก)

ได้ข่าวมาว่าทาง มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เสียงโหวต “ไม่รับ” ร่างฯ ชนะ ฉันก็ดีใจ แต่ฉันไม่แปลกใจเพราะใครๆ ก็รู้ๆ ว่าบรรยากาศการเสวนาทางวิชาการของธรรมศาสตร์ บรรยากาศและมูฟเม้นท์ของจังหวัดขอนแก่น เชียงใหม่ และภูมิภาคอีสาน เหนือมันส่งเสริมให้เกิดการ "กาโว กาโว" กันอยู่แล้ว 

แต่ที่น่าปริ่มจนน้ำตาจะไหล คือ....

ท่ามกลางการไม่มีบรรยากาศและปัจจัยแบบธรรมศาสตร์ เชียงใหม่ ขอนแก่น หนำซ้ำยังอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่คนส่วนใหญ่ "รับร่างฯ" (คะแนนเสียงที่คนภาคกลางสวนใหญ่ เห็นชอบ 5,887,881 เสียง (69.46%) ไม่เห็นชอบ 2,588,765 เสียง (30.54%) และที่พิษณุโลกที่คนส่วนใหญ่เห็นชอบรับร่างฯ ประมาณร้อยละ 68) 

และ...ท่ามกลางความทุลักทุเลในการเถียงกับกรรมการประจำหน่วยในการไปดูผลประชามติ เพราะบางหน่วยเอาริบบิ้นมากั้นไม่ให้เข้าไป บางหน่วยฉันเข้าไปได้ แต่กรรมการบอกว่าไม่ให้เข้า บางหน่วยเข้าไปดูแล้วกรรมการบอกไม่ให้ถ่ายรูป หลายหน่วยกรรมการนับคะแนน โดยไม่โชว์บัตรให้เห็น ซึ่งฉันต้องท้วงติง  และหลายหน่วยนับคะแนนเสร็จ ก็ไม่ประกาศผลทันที (พอไปถามบอกว่า กำลังตรวจสอบ) (แต่ในที่นี้ฉันจะไม่ขยายความในประเด็นนี้)

หน่วยออกเสียงประชามติของนิสิตในมหาวิทยาลัยนเรศวร กลับโหวต “ไม่รับ” ร่างฯ และ "ไม่รับ"คำถามพ่วง

และหน่วยที่ชนะขาดอย่างเห็นได้ชัด คือหน่วยของสายสังคมศาสตร์-มนุษยศาสตร์

ฉันกำลังมีความหวังกับคนรุ่นใหม่ ฉันเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ และเชื่อว่าพวกเราทุกคนคงเห็นเช่นเดียวกัน

เพราะ....นี่คือกำลังใจให้เราทำงานต่อไป...