Skip to main content

เมื่อวันเสาร์ที่ 4 ตุลาคม 2551 ที่ผ่านมา ดิฉันได้มีโอกาสไปเข้าร่วมสัมมนาว่าด้วยเรื่อง “สื่อของเกย์และกะเทยในสังคมไทย” ณ ห้องกิ่งเพชร โรงแรมเอเซีย กรุงเทพฯ ซึ่งการจัดสัมมนาครั้งนี้ได้รับการสนับสนุน โดยมูลนิธิไฮน์ริค เบิลล์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย และศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร


เริ่มกันตั้งแต่เช้าของวันเสาร์ ตั้งแต่เวลา 9.30 – 10.00 . ได้เปิดลงทะเบียน รับเอกสาร รับประทานอาหารว่างหลังจากนั้นได้เริ่มแสดงวีดีโอ พรีเซ็นเทชั่น นำโดยคุณโสภิดา วีรกุลเทวัญ พิธีกรในงาน โดยมี ดร.ปีเตอร์ แจ็คสัน กล่าวเปิดงาน ต่อแขกผู้มีเกียรติและสื่อมวลชนมากมาย


การสัมมนาครั้งนี้ได้รับความสนใจจากสื่อต่าง ๆ ที่มาร่วมงานมากมายอาทิ ไทยรัฐ เดลินิวส์ เดอะเนชั่น รายการทีวีต่างๆ และอีกหลายสื่อนับไม่ถ้วน บรรยากาศโดยทั่วไปเป็นห้องสัมมนาที่ถูกจัดอย่างดีภายในโรงแรมเอเซีย โดยมีการตั้งซุ้มของสมาคม องค์กรกลุ่มหลากหลายทางเพศ หลายกลุ่มที่มาร่วมแสดงนิทรรศการ การสัมมนาเริ่มต้นเวลา 10 โมงเช้า โดยแบ่งแยกเป็นหลายหัวข้อที่น่าสนใจ และมีวิทยากร ผู้เชี่ยวชาญในวงการหลายท่านมาร่วม


ประเดิมกันที่หัวข้อ นิตยสารเกย์ –กะเทย จากอดีตถึงปัจจุบัน

-เกือบสองทศวรรษกับบทบาทนิตยสารเกย์ - นที ธีระโรจนพงษ์

-นิตยสารเกย์ ผู้ชายถ่ายนู้ดและท่าทีของกะเทย – เปรมปรีดา ปราโมช ณ อยุธยา

-บรรณาธิการนิตยสารเกย์รุ่นใหม่ - สุพร กาญจนา

ดำเนินรายการโดย เปรมปรีดา ปราโมช ณ อยุธยา


ต่อด้วยการเสวนา
โครงการสะสมเอกสารเกย์ กะเทย ของ
Thai Queer Resources Centre

วิทยากร ดร.ปีเตอร์ แจ็คสัน และติโม โอจาเน็น และการเสวนา มุมมองและประสบการณ์ของผู้ผลตินิตยสารเพื่อชุมชนเกย์ –กะเทย

-สายฝนต้นรุ้ง -ดนัย ลินจงรัตน์

-ประวัติความเป็นมาของหนังสือ ไทยเพื่อน -เชวงศักดิ์ สารานพคุณ

-จากระบบคิดใหม่ สู่เส้นทางสร้างสรรค์สื่อ More than man พงศ์ภีระ พัฐภีระพงศ์

-บรรณาธิการนิตยสาร Max - คุณจิมมี่

ดำเนินรายการโดย ดร.สันต์ สุวัจฉราภินันท์


หลังจากนั้นช่วงเที่ยง พักรับประทานอาหารกลางวัน บุฟเฟ่ต์อาหารนานาชาติอย่างดีเลิศ (ขอบอกว่าอร่อยมากกกกกกกกกกกกกก เดี้ยนรับรองเพราะไม่ค่อยได้กินอาหารไทยรสชาติแซ่บนัวมานานแล้วค่ะ อย่าบอกใครนา) หลังจากมื้อเที่ยงการสัมมนาช่วงบ่ายก็เริ่มขึ้น ในหัวข้อ ร่างและตัวตนของเกย์ –กะเทยในสิ่งพิมพ์และไซเบอร์สเปซ

-พื้นที่ ภาพตัวแทนและร่างกายในสื่อเกย์ -ดร.สันต์ สุวัจฉราภินันท์ (มหาวิทยาลัยเชียงใหม่)

-ไบ แมน รุก : ความเป็นชายกับปัญหาตัวตนเกย์ไทยในไซเบอร์สเปซ –นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ (ศูนย์มานุยษยวิทยาสิรินธร)

ดำเนินรายการโดย คุณ ผัด เทพสาย (เอ็มพลัส)


ต่อด้วยการเสวนา ปัญหาและอุปสรรคของผู้ทำเว็บไซต์เกย์-กะเทย

-ไทยบอยเอ็กซ์ดอตคอม -ป๋าแม็ก

-อะเบาท์จี –เช สุรเสนา

-มิสเลดี้บอยดอตคอม – อ๊อฟ นาโอมิ

-คอลัมนิสต์บางกอกวาไรตี้ -เพลินพิศ คิดถึงคุณ

ดำเนินรายการโดย นิกร อาทิตย์ (องค์กรบางกอกเรนโบว์)


และการเสวนา เสียงสะท้อนของผู้บริโภคและนักการตลาดเพื่อสื่อเกย์ -กะเทย

-Gay marketing มองเกย์ผ่านสื่อ โดย นิกร อาทิตย์

-ประสบการณ์คนทำสื่อ วิจารณ์สื่อ -วิทยา แสงอรุณ

ดำเนินรายการโดย วันชัย วัฒนนาคะกุล (ดีเจ เรนโบว์เรดิโอ)


ช่วงท้ายเป็นการเปิดเวที อภิปรายทั่วไป และปิดการสัมมนาโดย ดร
.ปีเตอร์ แจ็คสัน ซึ่งมีฟินัลเล่ ชมการแสดงแฟชั่นโชว์พิเศษชื่อ Books of Secret อาทิ เช่น มิดเวย์ มิถุนา นีออน เป็นต้น ซึ่งมีนายแบบหล่อร่างชาย เร้าใจมาเดินแฟชั่นโชว์หลายชุดน่ารัก น่าลุ้นจริง ๆ ค่ะ.... อุ๊บส์...



เนื้อหาและรายละเอียดจักนำมากล่าวถึงในโอกาสต่อไป หรือท่านสามารถติดต่อข้อมูลเพิ่มเติมได้ตามที่อยู่และเว็บไซต์


ต้องขอกล่าวขอบพระคุณทางผู้จัด นำโดย ดร.ปีเตอร์ แจ็คสัน และศูนย์ข้อมูลความหลากหลายทางเพศแห่งประเทศไทย ที่ได้จัดโครงการดี ๆ แบบนี้โดยสร้างความสำคัญ สานสามัคคีและความเข้าใจอันดีระหว่าง สื่อกับผู้ผลิต และผู้บริโภคที่เกี่ยวข้องกันหลายเพศในโลกใบนี้ ไม่เฉพาะแต่กลุ่มหลากหลายทางเพศเท่านั้นที่จะได้อรรถประโยชน์ในการสัมนาครั้งนี้ ชาย จริง หญิงแท้ก็มีส่วนไม่น้อยที่จะได้รับรู้และสัมผัสต่อสื่อและวิถีชีวิตของชาวหลากหลายทางเพศในเมืองไทย



นอกจากนี้แล้วสมาชิกชนชาวหลากหลายทางเพศท่านใดที่มีหนังสือ หรือ สื่อต่าง ๆ ที่อยากจะร่วมบริจาคเพื่อเข้าเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ เพื่อ “รวบรวมเอกสารสำคัญทางประวัติศาสตร์ของเกย์ –กะเทย”

หรือ ภาษาอังกฤษ “Thai Rainbow Archives project” สามารถติดต่อได้ที่ คุณ Timo E-mail : timoojanen@hotmail.com หรือเข้าชมเว็บไซต์ “ศูนย์ข้อมูลหลากหลายทางเพศแห่งประเทศไทย” ได้ที่ http:thairainbowarchive.anuj.edu.au

 



ชาน่าได้เห็นภาพของสื่อ ผู้ผลิต ผู้บริโภคที่ไม่แบ่งแยกจากหลากธุรกิจ หลายชีวิต หลายคนที่เกี่ยวข้องเป็นภาพที่สะท้อนให้เห็นถึงความรักและสามัคคีที่จะร่วมสร้างสรรค์ บำรุง ส่งเสริม ช่วยเหลือกันในสังคม ให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข เปิดอกคุยกัน ประจัญด้วยสาระและเนื้อหา ผลดี และเสีย แก้ไข ปรับปรุง พบปะพูดคุย ถือว่าบรรลุวัตถุประสงค์ในการจัดงานครั้งนี้อย่าง “ดีเลิศ”


บล็อกของ ชาน่า

ชาน่า
ภาษาใครคิดว่าไม่สำคัญ บางคนบอกว่า แหม ... บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูด ใช้ภาษาใบ้เอาก็ได้ แต่บังเอิญคนที่คุณใบ้ด้วยไม่เก็ตก็แย่สิฮะ.. หากพอมีเวลาว่างใช้เวลาในการศึกษาภาษาเพิ่มเติมชาน่าว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตประจำวันได้ดีทีเดียว  อย่างเวลาชาน่าไปแต่ละเมืองแต่ละประเทศนั้น จำเป็นต้องพอรู้ว่าไปไหนมา สามวาสองศอก หรือแม้แต่ภาษาเฉพาะในหมู่ชาวเรา ทำให้  "ง่ายสำหรับคุณค่ะ"
ชาน่า
วันนี้เรือจอดอยู่ประเทศบาฮามัส พรุ่งนี้จะเข้าฟลอริด้า นั่งทำงานเป็นโอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์จองห้องอาหารคนเดียว  เสี้ยวหนึ่งของวันทำงาน จู่ ๆ ก็เกิดอาการเป็นสุข จนต้องระบาย หยิบปากกามาจิกเขียน ถ่ายทอดความสุข ส่งตรงสู่เมืองไทย  
เค้าบอกว่า คนเราจะสุขหรือทุกข์นั้นขึ้นอยู่ที่ใจ บางครั้งกว่าจะสุขได้ก็ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างไม่ว่าจะเรื่องของสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ การเมือง สังคม ส่วนตัว และจิตใจ เป็นต้น
บางครั้งเจ้า “ความทุกข์”  มักจะมาเยือน  นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาสามัญบ้าน ๆ ทั่วไป ที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ปุถุชนคนเดินดินอย่างเราท่านทั้งหลาย   แต่เราจะหาวิธีการดับทุกข์เช่นไร…
ชาน่า
ชีวิตที่ต้องเกี่ยวข้องของคนหลากเพศชายจริง หญิงแท้ หรือแม้แต่เกย์ กะเทย นั้นย่อมมีปะปนกับชนและคนทุกชนชั้นวงการไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของนักศึกษา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตแห่งชาติ เป็นลูกเป็นหลานเราๆ ท่านๆ เนี่ยล่ะฮะวันนี้ชาน่าอ่านข่าวคราวจาก นสพ.คงชักเล็ก พิมพ์ผิดฮ่า คมชัดลึก เกี่ยวกับชีวิตของกะเทยหรือสาวประเภทสองที่ต้องแต่งตัวเป็นนักศึกษาหญิงไปมหาวิทยาลัย จึงหยิบมาฝากผู้อ่านประจำคอลัมน์ “พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์” ณ ประชาไทกันบ้างเชื่อหรือไม่ว่า ชีวิตของคนเป็นเกย์ อีแอบ นั้นไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องของความขัดแย้งในการแต่งกายเลย เพราะพวกเค้าก็คือเพศชายดีๆ ที่คุณเห็นนั่นแหล่ะ…
ชาน่า
ความรักหากใครไม่เคยสัมผัสก็ยากจะอธิบายให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงแก่นและก้นบึ้งของหัวใจ “ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์”  ประโยคหนึ่งที่เคยได้ยินมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเป็นเด็กไร้เดียงสา ก็แค่อ่าน ได้ยิน และเข้าใจ แต่ไม่ได้สัมผัส รับรสของความรักและความทุกข์โลกวันนี้ได้ผ่านเข้า และผ่านไปจากบทเรียนและประสบการณ์ของชีวิตโลกแห่งความจริงกับสิ่งที่ฝันบางครั้งมันห่างไกลกันเหลือคณานับ  ทุกคนฝันอยากมีรักที่สวยงาม รักที่ทำให้ชีวิตนี้มีความสุข แต่หากเมื่อไหร่ รักนั้นไม่เป็นดังหวัง  ไม่เหมือนในฝัน มันย่อมเกิดทุกข์กับความรักคนที่ไม่เคยอกหัก  ก็เพราะเขาไม่เคยมีความรัก…
ชาน่า
ช่วงพักร้อนสามเดือนที่ผ่านมาได้ไปงานเปิดตัวหนังสือของเพื่อนที่ เอสพลานาด ทางทีมงานและสำนักพิมพ์สร้างสรรค์บุ๊คส์ ได้มอบหนังสือเล่มนี้ ...   “ตัดทิ้ง” ชีวิตจริงของสาวประเภทสอง  ซึ่งเขียนและดัดแปลงมาจากวิทยานิพนธ์ของ คุณวารุณี แสงกาญจนวนิช   อ่านแล้วต้องขอยกนิ้วให้ ว่าเป็นอีกหนังสือคุณภาพที่อ่านแล้วโดนฮ่ะ  ได้สาระและความรู้อีกหลายเรื่องราวที่เรายังไม่เคยรู้มาก่อน ชีวิตจริงของชาน่านั้นเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นกะเทย แต่ที่ต้องแต่งสาวเป็นพรางชมพู ก็เพราะไม่อยากให้ทางบ้านรู้ (อันที่จริงคือไม่อยากให้คุณแม่ทราบ แค่คนเดียวเท่านั้นที่แคร์ความรู้สึก…
ชาน่า
 “ฮีธ เลดเจอร์” ขวัญใจชาวเกย์, พระเอกBrokeback Mountainเกิด – แก่ – เจ็บ – ตาย นั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่บางครั้งก็ยากจะทำใจได้  โดยเฉพาะหากใครสักคนอันเป็นที่รัก และผูกพัน แม้กระทั่งแค่ชื่นชม ปลื้ม ๆ ของคุณจากไปก่อนวัยอันสมควร   “เค้าหลับสบายไปแล้วล่ะ คงเหลือแต่เราที่จะก้าวต่อไป สู้ต่อไปตราบเท่าที่ลมหายใจยังอยู่แม้มันจะทรมาน ปวดร้าวแค่ไหน  ขอเวลาตั้งตัว ขอทำใจหน่อยได้ไหมคนดี”วันที่ 23 ม.ค. 2008 เป็นวันที่พระเอกในดวงใจของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาผู้นั้นคือ  ฮีธ เลดเจอร์ หนุ่มน้อยหน้าไม่หล่อแต่เร้าใจวัยซาวแปด  ชาวออสซี่ …
ชาน่า
การแสดงความรักและความใคร่ที่ขาดไม่ได้สำหรับชาวเกย์ ส่วนหนึ่งคงหนีไม่พ้นการร่วมเพศ แต่จะเป็นเพศร่วมแบบไหนคงทายได้ไม่ยากนัก  ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นธรรมชาติของเกย์ กะเทยที่ต้องใช้ทวารยังหวานอยู่ภายในร่างกายเพื่อประกอบกามกิจ (อยู่บ้าง)  ซึ่งภาระนี้จะตกอยู่กับฝ่ายรับ จนเกย์คิงหลายคนบอกว่า “ผมไม่ชอบรับ ผมชอบรุก เพราะเป็นฝ่ายรับมันเจ๊บบบบ เจ็บ”  ขออนุญาตทำความเข้าใจกับคนที่ยังอ่อนต่อวิชาเกย์ศาสตร์ ว่า ฝ่ายรับคือ ผู้ให้ (ทวารยังหวานอยู่) ส่วนฝ่ายรุกคือผู้กระทำ
ชาน่า
คงไม่มีใครจะกล้าปฎิเสธได้ว่า ความใฝ่ฝันของเกย์กะเทย เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ อยากจะทำหน้าที่ของการประกวดความงาม คุณค่าที่เธอคู่ควร ไม่ว่าจะเป็นเวทีใด ๆ ก็ตามที่จัดขึ้น ตอนเป็นเด็กชายอยู่บ้านนอกคอกนา เคยไปงานฤดูหนาวที่ทางจังหวัดหรืออำเภอเค้าจัดประกวด “นางฟ้าจำแลง” ตอนนั้นด้วยความไร้เดียงสา ใคร่รู้เยี่ยงนัก คำว่านางฟ้าจำแลงคืออะไร พอเติบโตขึ้นจึงเริ่มเข้าใจความหมายและเข้าใจตัวเองมากขึ้น “ฉันอยากเป็นนางฟ้าจำแลงจังเลย” พร่ำบ่นพึมพำในใจคนเดียว เพราะอิชั้นมีแววตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะฮะ “โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลอรุณ.......” เพลงที่ใช้ประกวดเมื่อครั้งจำความได้…
ชาน่า
ส่งท้ายปลายปี  ความหนาวเข้ามาเยือนเหมือนใจหวิว ๆ  หลายคนเปรียบเปรยถึงความอ้างว้างว้าเหว่ ในช่วงฤดูหนาว  ช่างเข้ากันนัก  แต่ที่นี่ในต่างแดนเขตทะเลแคริบเบี้ยน สำหรับคนท้องถิ่นไม่รู้จักคำว่าหนาวเหน็บนอกจากอากาศเย็น ๆ  ณ วันนี้ที่เกาะท้องฟ้ามืดมน ตั้งเค้าฝนจะตก  บ่อยครั้งที่ฝนฟ้าและอากาศเป็นใจมักจะปล่อยใจฝัน แบบบิวด์อารมณ์ได้ไม่ยากนักสำหรับหัวโปกไร้นม อารมณ์เกินหญิงของเกย์อย่างเรา  ฉันนั่งอยู่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของเกาะ Antigua and Barbuda เขตทะเลแคริบเบี้ยน  หลังจากที่เราสามคนเกย์เพื่อนรัก พากันออกจาก รีสอร์ทหรูราคาสี่ร้อยล้านเหรียญ หรือที่รู้จักกันดี…
ชาน่า
สังคมที่เปิดกว้างและยอมรับโลกแห่งความเป็นจริงได้เกิดขึ้นอีกระดับหนึ่ง เมื่อได้เห็นหนังไทย หนังดี หนังเด่นแนวหน้าแห่งปีนี้  เรื่อง “รักแห่งสยาม” หนังที่สะท้อนให้เห็นถึงความรักหลากอารมณ์ ของสังคมเมืองไทย ในความเหมือนที่แตกต่างของสังคม(อีกแล้วครับท่าน) เป็นกระแสแรงได้จิต สั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ เขย่าให้เห็นถึงภาพสะท้อนของสังคมไทยในยุคปัจจุบัน  เมื่อ  “รักแห่งสยาม”  ผ่านสายตามหาชน   ทั้งพลพรรคคนรักเกย์ แอนตี้เกย์ รักครอบครัว รักเพื่อน รักแฟน รักเพศไหนๆ ยังไงก็ตาม“คงเป็นหนังวัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก ทั่ว ๆ ไป  สปอยหรือเปล่าน๊า”“แหวะ ... หนังเกย์ แน่ ๆ เลยเท้อออ !”“โอ้โห…
ชาน่า
กลับมาตามหัวใจเรียกร้องอีกครั้งหลังจากพักร้อนเมืองไทย  กลับไปอ่านหนังสือของสาวสองเภท หรือสาวประเภทสองที่บุกตลาดเมืองไทยตามแผงหนังสือชั้นนำทั่วไป  อดไม่ไหวจึงขอหยิบมาฝากแนะนำเผื่อใครสนใจอยากอ่านเรื่องราวหลากหลาย มากมายมุมมอง สามารถอ่านได้จากหนังสือที่สาว ๆ เธอเขียนถ่ายทอดเพื่อเป็นสื่อสร้างสรรค์ผ่านตัวหนังสือ มีเล่มไหน ยังไงบ้างนั่งปูเสื่ออ่านได้ค่ะเกริ่นนำส่วนตัวก่อนว่า  สมัยก่อนตอนอยู่นอกเมือง ไม่ใช่เมืองนอก (บ้านนอก) เคยอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเป็นสกุลไทย หรือขวัญเรือน  มีคอลัมน์ที่เค้าเขียนถึง “กะเทยไทยในต่างแดน” ตอนนั้นยังเป็นเด็กชาย อีแอบ ไม่แสดงออก…
ชาน่า
ห่างหายไปนานหลังจาก เปิดตัวหนังสือ “เม้าท์แตก...ชาวเรา” ได้สองวันก็ลัดฟ้า กลับไปทำงานต่อที่เรือสำราญ ณ อเมริกา  กว่าจะตั้งตัวได้เหนื่อยเอาการทีเดียวค่ะหมกมุ่นกับการทำงานและการปรับตัวสักระยะ จึงเริ่มออกไปพักผ่อนหย่อนใจ ตามประสาคนทำงาน ลอยล่องท่องไป ในโลกกว้าง  วันว่างหลังการทำงานหนักเป็นนางแบกอินเตอร์ (แบกถาดอาหารคาวหวาน)วันนี้หลังจากทำงานกลางวันรับจองห้องอาหารทางโทรศัพท์เสร็จจึงรีบออกไปเที่ยวหาดเกย์ ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนชาวเกย์อันเลื่องชื่อของพลเมืองชาวเกาะของประเทศอเมริกา ที่อยู่ทะเลแคริบเบี้ยน  นามว่า “ St.Thomas”  U.S.V.I ย่อมาจาก United State Virgin Island.…