Skip to main content

สัพเพเหระ หลากหลายสไตล์ในแต่ละสัปดาห์ที่ชาน่านำเรื่องราวของชาวรักร่วมเพศ หรือกลุ่มหลากหลายทางเพศมานำเสนอ โดยหวังว่าจากเพียงแค่ไม่กี่ประโยคที่คุณได้อ่านหรือสัมผัส จะเป็นประโยชน์ต่อคุณหรือใครสักคนไม่มากก็น้อย

สัปดาห์นี้พลาดไม่ได้อีกหนึ่งโครงการดี ๆที่อยากแนะนำสำหรับชายรักชาย ช่วงปลายเดือนนี้ เรามีโครงการดีๆ มาเสนอให้คุณฮ่ะ ชื่อโครงการที่ว่านี้คือเข้าค่าย "ทักษะชีวิตพิชิตเอดส์ ครั้งที่ 29" ซึ่งทางสมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทยร่วมกับ สถาบันวิจัยสาธารณะสุข(สวรส.) ได้จัดขึ้นในระหว่างวันเสาร์-อาทิตย์ที่ 24-25 มกราคม 2552 ณ ค่ายริมขอบฟ้า เมืองโบราณ คุณจะได้พบกับกิจกรรมสนุกสนานร่วมกับเพื่อนใหม่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และสาระในการใช้ชีวิตให้มีความสุขในรูปแบบชายรักชาย ภายใต้บรรยากาศแห่งมิตรภาพที่แสนอบอุ่น กันเอง พร้อมกันนี้คุณจะได้ความรู้ที่นำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างดีทีเดียวฮ่ะ


คุณขาที่สำคัญ งานนี้ฟรีค่ะ ไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งไปและกลับมีรถรับส่งฟรี กินอยู่กี่มื้อไม่เสียตังค์ น่าสนมั้ยล่ะคะ ถือว่าเป็นการพักผ่อน ใช้เวลาว่างสองวันให้เป็นประโยชน์ พบเพื่อนใหม่ ทำความเข้าใจในโลกของชาวสีรุ้ง คราวนี้สงสัยแล้วใช่มั้ยคะ ว่าทำอย่างไรถึงจะได้ไป กติกามารยาทง่ายๆ เพียงคุณมีคุณสมบัติดังนี้


1.
ตอนเกิดเป็นเพศชาย (ปัจจุบันนี้จะเป็นเพศอะไรก็ได้ แล้วแต่คุณ เพราะเค้าเปิดกว้างสำหรับชาวหลากหลายทางเพศอยู่แล้วค่า)

2. อายุ 18 ปีขึ้นไป

3. พำนักอาศัยใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพมหานคร (เป็นเด็ก(บ้าน)นอกหรือเด็กเต๊บก็ได้ขอให้ตอนนี้อาศัยอยู่กรุงเทพฯ )

4. รักเพื่อนอยากให้เพื่อนเจอสิ่งดีๆ รักในการทำกิจกรรมเพื่อสังคม

5. สามารถบอกเล่าเรื่องราวต่างๆให้เพื่อนเข้าใจได้เป็นอย่างดี

6. เปิดกว้างทางความคิด และ ให้เกียรติกับเพื่อนร่วมกระบวนการทุกคน

7. รูปร่างหน้าตาไม่จำกัด ส่วนสัด จะเหมือนสัตว์ก็ไม่เป็นไร (อุ้ยยยยย ล้อเล่นนนนน)


กฏและกติกาการอยู่ร่วมกัน

1. ห้ามยุ่งเกี่ยวกับสารเสพติดทุกชนิด

2. ห้ามมีเพศสัมพันธ์ในค่าย

3. และกติกาที่ผู้เข้าอบรมร่วมกันสร้างในการอยู่ร่วมกัน


จำนวนผู้เข้าอบรม

1. ผู้อบรมรุ่น29 จำนวนไม่เกิน 50คน (สมัครก่อน มีสิทธิ์ก่อนนะค๊า)

2. รุ่นพี่ผู้เคยผ่านการอบรมแล้ว รับจำนวนจำกัด (เพราะเค้าจัดกันมาหลายรุ่นแล้วค่ะ จึงอยากเปิดโอกาสให้เฟรชชี่น้องใหม่ไปกันเยอะ ๆ )


สิ่งของที่ต้องนำมาด้วย

1. ของขวัญไม่จำกัดมูลค่า 3 ชิ้น

1.1ชิ้นที่ 1 ของที่ระลึก สำหรับคนที่ดูแลเรามาตลอด2วัน

1.2 ชิ้นที่ 2 ของที่ระลึก สำหรับคนที่เราดูแลเขา

1.3 ชิ้นที่ 3 นำไปมอบให้กับเด็กๆ น้องๆ ที่ได้ผลกระทบจากเชื้อHIV

2. ของใช้ส่วนตัว (สบู่, ยาสีฟัน, ผ้าอนามัยไม่ใช้เพราะเราเป็นชาย, ถุงยางไม่ต้องเพราะไม่มีนโยบายให้ร่วมรักหักสวาทกันในค่าย, ยา ยาหอม ยาดม ยาอม ยาหม่อง เป็นต้น)

3. ผ้าเช็ดตัว เข้าของเครื่องใช้ เสื้อผ้าพอประมาณก็ดีค่ะ เพราะไม่เน้นเดินแฟชั่นโชว์ เน้นเนื้อหาและสาระ ความสนุกสนานง่าย ๆ แบบกันเอ๊ง กันเอง

 


หากคุณสนใจ เสาร์-อาทิตย์ ปลายเดือนนี้อยากเปลี่ยนบรรยากาศ ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ร่วมสนุกสุดเหวี่ยงแบบมีสาระ กับเพื่อนใหม่ อย่ารีรอ ถึงก่อนมีสิทธิ์ก่อน เช็คตาราง จัดคิวให้ว่างแล้วติดต่อด่วนพร้อมขอทราบรายละเอียดเพิ่มเติมและจองพื้นที่สำหรับการอบรมได้ที่ คุณธนชัย เบอร์โทรศัพท์ 0-2690-7733-4 หรืออีเมล์ tanachai@rsat.info หรือเข้าชมเว็บไซด์ของทางสมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทย เข้าบอร์ด สันทนาการ ที่ลิงค์นี้ http://rsat.info/webboard/viewthread.php?tid=14 จะฝากข้อความส่วนตัว ที่อยู่และเบอร์ติดต่อไว้ที่เจ้าหน้าให้ข้อมูลในบอร์ดก็ได้ฮ่ะ ขอย้ำอีกสักครั้งว่า “ด่วน” ต้องการจำนวนจำกัดนะคะ ช้าอด เดี๋ยวหมดโอกาสต้องรอคราวหน้า

ต้องขอขอบคุณทางสมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทยที่มีโครงการดี ๆ มาให้ชาวเราเสมอ ว่างๆ ลองเข้าไปชมเว็บไซต์บ้านใหม่ www.rsat.info หรือจะเดินทางไปเยือนถึงถิ่น ณ สำนักงาน อาคาร เดอะ บีช เรสสิเดนท์ ถนนรัชดาภิเษก แยกห้วยขวาง หากจะไปโดยรถไฟใต้ดินก็สะดวกสบาย ขึ้นสถานีรถไฟใต้ดินห้วยขวางพี่น้อง ผองเพื่อนชาวเรา รอต้อนรับคุณอยู่ค่ะ


*ขอขอบคุณ ข้อมูลบางส่วนจาก คุณ phoom เจ้าหน้าที่ฝ่ายข้อมูลของทางสมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทยที่แจ้งข่าวมา




บล็อกของ ชาน่า

ชาน่า
ภาษาใครคิดว่าไม่สำคัญ บางคนบอกว่า แหม ... บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูด ใช้ภาษาใบ้เอาก็ได้ แต่บังเอิญคนที่คุณใบ้ด้วยไม่เก็ตก็แย่สิฮะ.. หากพอมีเวลาว่างใช้เวลาในการศึกษาภาษาเพิ่มเติมชาน่าว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตประจำวันได้ดีทีเดียว  อย่างเวลาชาน่าไปแต่ละเมืองแต่ละประเทศนั้น จำเป็นต้องพอรู้ว่าไปไหนมา สามวาสองศอก หรือแม้แต่ภาษาเฉพาะในหมู่ชาวเรา ทำให้  "ง่ายสำหรับคุณค่ะ"
ชาน่า
วันนี้เรือจอดอยู่ประเทศบาฮามัส พรุ่งนี้จะเข้าฟลอริด้า นั่งทำงานเป็นโอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์จองห้องอาหารคนเดียว  เสี้ยวหนึ่งของวันทำงาน จู่ ๆ ก็เกิดอาการเป็นสุข จนต้องระบาย หยิบปากกามาจิกเขียน ถ่ายทอดความสุข ส่งตรงสู่เมืองไทย  
เค้าบอกว่า คนเราจะสุขหรือทุกข์นั้นขึ้นอยู่ที่ใจ บางครั้งกว่าจะสุขได้ก็ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างไม่ว่าจะเรื่องของสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ การเมือง สังคม ส่วนตัว และจิตใจ เป็นต้น
บางครั้งเจ้า “ความทุกข์”  มักจะมาเยือน  นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาสามัญบ้าน ๆ ทั่วไป ที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ปุถุชนคนเดินดินอย่างเราท่านทั้งหลาย   แต่เราจะหาวิธีการดับทุกข์เช่นไร…
ชาน่า
ชีวิตที่ต้องเกี่ยวข้องของคนหลากเพศชายจริง หญิงแท้ หรือแม้แต่เกย์ กะเทย นั้นย่อมมีปะปนกับชนและคนทุกชนชั้นวงการไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของนักศึกษา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตแห่งชาติ เป็นลูกเป็นหลานเราๆ ท่านๆ เนี่ยล่ะฮะวันนี้ชาน่าอ่านข่าวคราวจาก นสพ.คงชักเล็ก พิมพ์ผิดฮ่า คมชัดลึก เกี่ยวกับชีวิตของกะเทยหรือสาวประเภทสองที่ต้องแต่งตัวเป็นนักศึกษาหญิงไปมหาวิทยาลัย จึงหยิบมาฝากผู้อ่านประจำคอลัมน์ “พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์” ณ ประชาไทกันบ้างเชื่อหรือไม่ว่า ชีวิตของคนเป็นเกย์ อีแอบ นั้นไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องของความขัดแย้งในการแต่งกายเลย เพราะพวกเค้าก็คือเพศชายดีๆ ที่คุณเห็นนั่นแหล่ะ…
ชาน่า
ความรักหากใครไม่เคยสัมผัสก็ยากจะอธิบายให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงแก่นและก้นบึ้งของหัวใจ “ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์”  ประโยคหนึ่งที่เคยได้ยินมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเป็นเด็กไร้เดียงสา ก็แค่อ่าน ได้ยิน และเข้าใจ แต่ไม่ได้สัมผัส รับรสของความรักและความทุกข์โลกวันนี้ได้ผ่านเข้า และผ่านไปจากบทเรียนและประสบการณ์ของชีวิตโลกแห่งความจริงกับสิ่งที่ฝันบางครั้งมันห่างไกลกันเหลือคณานับ  ทุกคนฝันอยากมีรักที่สวยงาม รักที่ทำให้ชีวิตนี้มีความสุข แต่หากเมื่อไหร่ รักนั้นไม่เป็นดังหวัง  ไม่เหมือนในฝัน มันย่อมเกิดทุกข์กับความรักคนที่ไม่เคยอกหัก  ก็เพราะเขาไม่เคยมีความรัก…
ชาน่า
ช่วงพักร้อนสามเดือนที่ผ่านมาได้ไปงานเปิดตัวหนังสือของเพื่อนที่ เอสพลานาด ทางทีมงานและสำนักพิมพ์สร้างสรรค์บุ๊คส์ ได้มอบหนังสือเล่มนี้ ...   “ตัดทิ้ง” ชีวิตจริงของสาวประเภทสอง  ซึ่งเขียนและดัดแปลงมาจากวิทยานิพนธ์ของ คุณวารุณี แสงกาญจนวนิช   อ่านแล้วต้องขอยกนิ้วให้ ว่าเป็นอีกหนังสือคุณภาพที่อ่านแล้วโดนฮ่ะ  ได้สาระและความรู้อีกหลายเรื่องราวที่เรายังไม่เคยรู้มาก่อน ชีวิตจริงของชาน่านั้นเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นกะเทย แต่ที่ต้องแต่งสาวเป็นพรางชมพู ก็เพราะไม่อยากให้ทางบ้านรู้ (อันที่จริงคือไม่อยากให้คุณแม่ทราบ แค่คนเดียวเท่านั้นที่แคร์ความรู้สึก…
ชาน่า
 “ฮีธ เลดเจอร์” ขวัญใจชาวเกย์, พระเอกBrokeback Mountainเกิด – แก่ – เจ็บ – ตาย นั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่บางครั้งก็ยากจะทำใจได้  โดยเฉพาะหากใครสักคนอันเป็นที่รัก และผูกพัน แม้กระทั่งแค่ชื่นชม ปลื้ม ๆ ของคุณจากไปก่อนวัยอันสมควร   “เค้าหลับสบายไปแล้วล่ะ คงเหลือแต่เราที่จะก้าวต่อไป สู้ต่อไปตราบเท่าที่ลมหายใจยังอยู่แม้มันจะทรมาน ปวดร้าวแค่ไหน  ขอเวลาตั้งตัว ขอทำใจหน่อยได้ไหมคนดี”วันที่ 23 ม.ค. 2008 เป็นวันที่พระเอกในดวงใจของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาผู้นั้นคือ  ฮีธ เลดเจอร์ หนุ่มน้อยหน้าไม่หล่อแต่เร้าใจวัยซาวแปด  ชาวออสซี่ …
ชาน่า
การแสดงความรักและความใคร่ที่ขาดไม่ได้สำหรับชาวเกย์ ส่วนหนึ่งคงหนีไม่พ้นการร่วมเพศ แต่จะเป็นเพศร่วมแบบไหนคงทายได้ไม่ยากนัก  ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นธรรมชาติของเกย์ กะเทยที่ต้องใช้ทวารยังหวานอยู่ภายในร่างกายเพื่อประกอบกามกิจ (อยู่บ้าง)  ซึ่งภาระนี้จะตกอยู่กับฝ่ายรับ จนเกย์คิงหลายคนบอกว่า “ผมไม่ชอบรับ ผมชอบรุก เพราะเป็นฝ่ายรับมันเจ๊บบบบ เจ็บ”  ขออนุญาตทำความเข้าใจกับคนที่ยังอ่อนต่อวิชาเกย์ศาสตร์ ว่า ฝ่ายรับคือ ผู้ให้ (ทวารยังหวานอยู่) ส่วนฝ่ายรุกคือผู้กระทำ
ชาน่า
คงไม่มีใครจะกล้าปฎิเสธได้ว่า ความใฝ่ฝันของเกย์กะเทย เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ อยากจะทำหน้าที่ของการประกวดความงาม คุณค่าที่เธอคู่ควร ไม่ว่าจะเป็นเวทีใด ๆ ก็ตามที่จัดขึ้น ตอนเป็นเด็กชายอยู่บ้านนอกคอกนา เคยไปงานฤดูหนาวที่ทางจังหวัดหรืออำเภอเค้าจัดประกวด “นางฟ้าจำแลง” ตอนนั้นด้วยความไร้เดียงสา ใคร่รู้เยี่ยงนัก คำว่านางฟ้าจำแลงคืออะไร พอเติบโตขึ้นจึงเริ่มเข้าใจความหมายและเข้าใจตัวเองมากขึ้น “ฉันอยากเป็นนางฟ้าจำแลงจังเลย” พร่ำบ่นพึมพำในใจคนเดียว เพราะอิชั้นมีแววตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะฮะ “โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลอรุณ.......” เพลงที่ใช้ประกวดเมื่อครั้งจำความได้…
ชาน่า
ส่งท้ายปลายปี  ความหนาวเข้ามาเยือนเหมือนใจหวิว ๆ  หลายคนเปรียบเปรยถึงความอ้างว้างว้าเหว่ ในช่วงฤดูหนาว  ช่างเข้ากันนัก  แต่ที่นี่ในต่างแดนเขตทะเลแคริบเบี้ยน สำหรับคนท้องถิ่นไม่รู้จักคำว่าหนาวเหน็บนอกจากอากาศเย็น ๆ  ณ วันนี้ที่เกาะท้องฟ้ามืดมน ตั้งเค้าฝนจะตก  บ่อยครั้งที่ฝนฟ้าและอากาศเป็นใจมักจะปล่อยใจฝัน แบบบิวด์อารมณ์ได้ไม่ยากนักสำหรับหัวโปกไร้นม อารมณ์เกินหญิงของเกย์อย่างเรา  ฉันนั่งอยู่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของเกาะ Antigua and Barbuda เขตทะเลแคริบเบี้ยน  หลังจากที่เราสามคนเกย์เพื่อนรัก พากันออกจาก รีสอร์ทหรูราคาสี่ร้อยล้านเหรียญ หรือที่รู้จักกันดี…
ชาน่า
สังคมที่เปิดกว้างและยอมรับโลกแห่งความเป็นจริงได้เกิดขึ้นอีกระดับหนึ่ง เมื่อได้เห็นหนังไทย หนังดี หนังเด่นแนวหน้าแห่งปีนี้  เรื่อง “รักแห่งสยาม” หนังที่สะท้อนให้เห็นถึงความรักหลากอารมณ์ ของสังคมเมืองไทย ในความเหมือนที่แตกต่างของสังคม(อีกแล้วครับท่าน) เป็นกระแสแรงได้จิต สั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ เขย่าให้เห็นถึงภาพสะท้อนของสังคมไทยในยุคปัจจุบัน  เมื่อ  “รักแห่งสยาม”  ผ่านสายตามหาชน   ทั้งพลพรรคคนรักเกย์ แอนตี้เกย์ รักครอบครัว รักเพื่อน รักแฟน รักเพศไหนๆ ยังไงก็ตาม“คงเป็นหนังวัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก ทั่ว ๆ ไป  สปอยหรือเปล่าน๊า”“แหวะ ... หนังเกย์ แน่ ๆ เลยเท้อออ !”“โอ้โห…
ชาน่า
กลับมาตามหัวใจเรียกร้องอีกครั้งหลังจากพักร้อนเมืองไทย  กลับไปอ่านหนังสือของสาวสองเภท หรือสาวประเภทสองที่บุกตลาดเมืองไทยตามแผงหนังสือชั้นนำทั่วไป  อดไม่ไหวจึงขอหยิบมาฝากแนะนำเผื่อใครสนใจอยากอ่านเรื่องราวหลากหลาย มากมายมุมมอง สามารถอ่านได้จากหนังสือที่สาว ๆ เธอเขียนถ่ายทอดเพื่อเป็นสื่อสร้างสรรค์ผ่านตัวหนังสือ มีเล่มไหน ยังไงบ้างนั่งปูเสื่ออ่านได้ค่ะเกริ่นนำส่วนตัวก่อนว่า  สมัยก่อนตอนอยู่นอกเมือง ไม่ใช่เมืองนอก (บ้านนอก) เคยอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเป็นสกุลไทย หรือขวัญเรือน  มีคอลัมน์ที่เค้าเขียนถึง “กะเทยไทยในต่างแดน” ตอนนั้นยังเป็นเด็กชาย อีแอบ ไม่แสดงออก…
ชาน่า
ห่างหายไปนานหลังจาก เปิดตัวหนังสือ “เม้าท์แตก...ชาวเรา” ได้สองวันก็ลัดฟ้า กลับไปทำงานต่อที่เรือสำราญ ณ อเมริกา  กว่าจะตั้งตัวได้เหนื่อยเอาการทีเดียวค่ะหมกมุ่นกับการทำงานและการปรับตัวสักระยะ จึงเริ่มออกไปพักผ่อนหย่อนใจ ตามประสาคนทำงาน ลอยล่องท่องไป ในโลกกว้าง  วันว่างหลังการทำงานหนักเป็นนางแบกอินเตอร์ (แบกถาดอาหารคาวหวาน)วันนี้หลังจากทำงานกลางวันรับจองห้องอาหารทางโทรศัพท์เสร็จจึงรีบออกไปเที่ยวหาดเกย์ ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนชาวเกย์อันเลื่องชื่อของพลเมืองชาวเกาะของประเทศอเมริกา ที่อยู่ทะเลแคริบเบี้ยน  นามว่า “ St.Thomas”  U.S.V.I ย่อมาจาก United State Virgin Island.…