Skip to main content

"The  show must go on" ไม่ว่าช่วงเศรษกิจจะแย่ การเมืองจะทรงหรือทรุด ภาวะบันเทิงจะไม่โชติช่วงชัชวาลย์ งานไม่ค่อยเข้าเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญ แต่ด้วยใจรักและโอกาสที่คุณพอทำได้ วันนี้ป้าเดย์ นางโชว์รุ่นเก๋า กลับมาผงาดบนเวทีของวงการบันเทิงอีกครั้งอย่างอลังการด้วยงานโชว์เริ่ดหรูครั้งสุดยอดยิ่งใหญ่ใน "The Last Day Show: Will I Survive?" การแสดงผสมผสานของรูปแบบและการดำเนินเรื่องแบบ Musical


ซึ่งงานนี้คุณจะได้พบกับโชว์ของป้าเดย์ ฟรีแมน นางโชว์แถวหน้าของเมืองไทยพร้อมกับระเบิดความซ่า ระบาดความฮาสะใจกับการทอล์คเรื่องมันๆ หลังม่านนางโชว์ ที่มากกว่าคำว่า ปากกัด ตีนถีบ นอกจากนี้ยังตระการตากับนางโชว์ระดับพระกาฬพร้อมโชว์ระดับ
Master Piece ตามติด ๆ ข้าง  ๆ กับเซเล็บตัวแม่ นำขบวนด้วย ป้าแจ๋ว-ยุทธนา, ป้าโหน่ง-วสันต์, ไข่มุก, เบิร์ด - ดันดารารวมทั้งหนุ่มน้อยหน้ามลคนรูปไม่หล่อแต่เร้าใจได้โล่ห์ เจสันยัง ดารารับเชิญและกองทัพนางโชว์อีกมากมาย ขนมากันเป็นขบวนสามสี่รถสิบล้อเชียวค่ะ  ซึ่งงานนี้ได้ผู้กำกับการแสดงเปรี้ยวซ่าโดยคุณวิทิตนันท์ โรจนพาณิชย์  รับประกันความมันส์สุดฮา อลังการงานสร้างโดยบริษัท โนเนม ไอเอ็มซี จำกัด

คุณคะ  นอกจากไปขยับเหงือก กระชากตีนกา ปล่อยฮา ได้สาระ(แน)แลบันเทิงแล้ว คุณยังได้ร่วมสบทบทุนทำบุญอีกด้วยโดยรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายแล้วเค้าจะทูลเกล้าถวายสมทบ กองทุนโรคมะเร็งในเด็กในพระอุปถัมภ์ของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ

คงต้องบอกว่าพลาดไม่ได้แล้วหละค่ะ  !! "Musical Talk Show" ที่ยิ่งใหญ่และสุดมันส์  น๊าน ๆ เค้าจะจัดที ส่วนใครที่ไปไม่ได้ไม่ต้องห่วงค่ะ แค่คุณจุดธูปบอกเจ้าที่ พกเงินติดกระเป๋าไปขั้นต่ำห้าร้อยบาท (สำหรับคนสายตายาว ๆ จะได้เห็นชัด )แค่นี้รับรองเข้าชมได้ถึงใจ-หายห่วง โดยมีสองรอบ คือบ่ายและเย็นสะดวกเวลาไหนไปเวลานั้นนะคะ

นักแสดงหลักผู้เล่าเรื่อง : เดย์ ฟรีแมน นางโชว์มือ 1 ของเมืองไทย
นักแสดงสมทบ : ไข่มุก, เบิร์ด ดันดารา ,และเหล่านักแสดงสมทบอีกมากมาย
นักแสดงรับเชิญ : เจสัน ยัง และดาราร่วมเซอร์ไพรส์
ป้าแจ๋ว-ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์ และป้าโหน่ง - วสันต์ อุตมโยธิน
กำกับการแสดงโดย : วิทิตนันท์ โรจนพานิชย์
วันแสดง : วันที่ 4 และ 5 เมษายน พ.ศ. 2552
เวลา : รอบบ่าย 14.30 น. และรอบเย็น 19.30 น.
ราคาบัตร : 500 / 800 / 1,000 / 1,200 / 1,500 และ 2,000 บาท
จำหน่ายบัตร : จองบัตรได้แล้ววันนี้ที่ Thaiticketmajor ทุกสาขา โทร. 02-262-3456 http://www.thiaticketmajor.com
สถานที่ : หอประชุมใหญ่ ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย
ประธานการจัดงาน : ท่านผู้หญิงเพ็ญศรี วัชโรทัย
แนวทางการแสดง : การแสดงผสมผสานของรูปแบบและการดำเนินเรื่องแบบ Musical
ที่มีเรื่องราวร้อยเรียงเป็นกันเองแบบ Stand Up Comedy และเหยาะความหรูอลังการของ Cabaret Show
วัตถุประสงค์ : เพื่อจัดหารายได้ให้แก่ กองทุนโรคมะเร็งในเด็กในพระอุปถัมภ์ของพระ
เจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ
ดำเนินงานโดย : บริษัท โนเนม ไอเอ็มซี จำกัด

ลองอ่านเนื้อเรื่องย่อ พอสังเขปละกันนะคะ  วันนี้เมื่อ เดย์ ฟรีแมน หรือ ป้าเดย์ นางโชว์ระดับปรมาจารย์ (ในอดีต) กำลังถึงคราวตกอับเพราะโรงละครเล็กๆ ของเธอ ที่เคยรุ่งเรืองและรุ่งโรจน์กำลังจะถูกแบงค์ยึดสาเหตุไม่ใช่เพราะเธอนำรายได้ทั้งหมดไปทุ่มให้ป้อจายนะคะ แต่อันเนื่องมาจากคนเลิกดูคาบาเรต์โชว์กันแล้ว ผู้ชมต่างพากันเชิดใส่การแสดงประเภทลิปซิงที่ใช้ปากงับตามเพลง

"ถั่วงา ถั่วงา" เค้าหันไปงาบ ๆ กันอย่างอื่น ความหายนะจึงมาเยี่ยมเยียน เพราะไม่มีใครมองเห็นคุณค่า "ถั่วงาไร้ค่า ว๊า...กลุ้มใจทำยังไงดีหนอ..."
   เฉพาะโรงละครเล็กๆ ไม่ใหญ่โตแค่นั้นป้าเดย์ไม่เคยเสียดาย แต่เพราะความผูกพัน  และรักงานที่ทำด้วยจิตวิญญาณ จึงทำให้ป้าเดย์ต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ครั้งสุดท้ายเพื่อรักษาโรงละคร และปกป้องศักดิ์ศรีของนางโชว์รุ่นครูเพื่อให้คนรุ่นหลังได้ชมกัน  ตัดสินใจโดยการระดมนางโชว์รุ่นเก๋าที่เคยโด่งดังในอดีต (ป้าแจ๋ว-ยุทธนา, ป้าโหน่ง-วสันต์ ฯลฯ)  ต้อนกันให้กลับมาช่วยกอบกู้สถานการณ์ เพื่อประกาศให้โลกให้รู้ว่า "ของจริงไม่มีวันตาย" ถึงแม้จะแก่ไปบ้างก็ตาม  พวกเธอทั้งหลายจึงขอสู้ตายถวายหัวค่ะ!!

ป้าเดย์คร่ำหวอดอยู่ในวงการนานหลายปี  เกย์ เก้ง กวาง กะเทยรุ่นพี่ รุ่นป้าน้าอา รุ่นเล็กเด็กแดงทั้งหลายในมหานครรู้จักกันดี  ชาน่าจำได้ว่าตอนเข้าสู่วงการชีวิตเกย์ใหม่ ๆ เคยไปฟรีแมน แดนซ์อารีน่า ณ สีลม ใจจดใจจ่ออยากดูลิปซิงถั่วงา ๆ  แต่งหน้าเว่อร์ ๆ พร้อมทอล์คโชว์ปากจัด กัดแรง อ้าปากเม้าท์ทีสะกดคนทั่วอารีน่าลั่นฮากันตรึม   จำเพลงที่ป้าเดย์ร้อง  "กุหลาบเวียงพิงค์" เธอแอ็คติ้ง ลิปซิง.... "...กุหลาบเวียงพิงค์ดอกนี้บ่อมีเจ้าของ ยังบ่อมีผู้ใดไผจอง เป็นเจ้าของครองใจเด็ดดม...."  สักพักก็มีเสียงซาวเอฟเฟคแมลงวันหึ่ง ๆ แสดงถึงกลิ่นเน่า แม่เจ้าเอ๋ยป้าเดย์แสดงได้เนียนมาก หากมีโล่ห์ออสก้ากะจะมอบให้ตอนนั้นแล้วเชียวค่ะ

นอกจากนั้นแล้วหนังสือเล่มล่าสุดของชาน่า  "ใช่ว่าจะดอก...ท้อ" ก็ได้ป้าเดย์มาร่วมเขียนคำให้กำลังใจ  ต้องกราบขอบพระคุณเป็นการส่วนตัว  วันนี้ป้าเดย์จัดโชว์อลังการงานสร้างชาน่าก็ขอส่งแรงใจและขอปรบมือดัง ๆ (แปะ แปะ ) ชื่นชมและยินดีในความสำเร็จ อีกหนึ่งโครงการคุณภาพ  ใครที่ยังไม่ได้บัตรรีบจองด่วนนะคะอีกไม่กี่วันงานก็จะเริ่มแล้วค่ะ  ส่วนใครที่มีโอกาสได้ไปดูบอกเล่าบรรยากาศกันบ้างนะคะ  ชาน่าติดงานเดินแบกต่างแดน(ขอโทษโปรดเข้าใจโดยทั่วกันว่าคือแบกถาดอาหารเครื่องดื่ม สาวเสิร์ฟมืออาชีพบนเรือสำราญหรู) แต่ก็มั่นใจว่า  "ป้าเดย์ข๋า 
You will always survive  I do believe!"

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ http://www.lastdayshow.com

บล็อกของ ชาน่า

ชาน่า
ภาษาใครคิดว่าไม่สำคัญ บางคนบอกว่า แหม ... บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูด ใช้ภาษาใบ้เอาก็ได้ แต่บังเอิญคนที่คุณใบ้ด้วยไม่เก็ตก็แย่สิฮะ.. หากพอมีเวลาว่างใช้เวลาในการศึกษาภาษาเพิ่มเติมชาน่าว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตประจำวันได้ดีทีเดียว  อย่างเวลาชาน่าไปแต่ละเมืองแต่ละประเทศนั้น จำเป็นต้องพอรู้ว่าไปไหนมา สามวาสองศอก หรือแม้แต่ภาษาเฉพาะในหมู่ชาวเรา ทำให้  "ง่ายสำหรับคุณค่ะ"
ชาน่า
วันนี้เรือจอดอยู่ประเทศบาฮามัส พรุ่งนี้จะเข้าฟลอริด้า นั่งทำงานเป็นโอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์จองห้องอาหารคนเดียว  เสี้ยวหนึ่งของวันทำงาน จู่ ๆ ก็เกิดอาการเป็นสุข จนต้องระบาย หยิบปากกามาจิกเขียน ถ่ายทอดความสุข ส่งตรงสู่เมืองไทย  
เค้าบอกว่า คนเราจะสุขหรือทุกข์นั้นขึ้นอยู่ที่ใจ บางครั้งกว่าจะสุขได้ก็ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างไม่ว่าจะเรื่องของสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ การเมือง สังคม ส่วนตัว และจิตใจ เป็นต้น
บางครั้งเจ้า “ความทุกข์”  มักจะมาเยือน  นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาสามัญบ้าน ๆ ทั่วไป ที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ปุถุชนคนเดินดินอย่างเราท่านทั้งหลาย   แต่เราจะหาวิธีการดับทุกข์เช่นไร…
ชาน่า
ชีวิตที่ต้องเกี่ยวข้องของคนหลากเพศชายจริง หญิงแท้ หรือแม้แต่เกย์ กะเทย นั้นย่อมมีปะปนกับชนและคนทุกชนชั้นวงการไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของนักศึกษา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตแห่งชาติ เป็นลูกเป็นหลานเราๆ ท่านๆ เนี่ยล่ะฮะวันนี้ชาน่าอ่านข่าวคราวจาก นสพ.คงชักเล็ก พิมพ์ผิดฮ่า คมชัดลึก เกี่ยวกับชีวิตของกะเทยหรือสาวประเภทสองที่ต้องแต่งตัวเป็นนักศึกษาหญิงไปมหาวิทยาลัย จึงหยิบมาฝากผู้อ่านประจำคอลัมน์ “พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์” ณ ประชาไทกันบ้างเชื่อหรือไม่ว่า ชีวิตของคนเป็นเกย์ อีแอบ นั้นไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องของความขัดแย้งในการแต่งกายเลย เพราะพวกเค้าก็คือเพศชายดีๆ ที่คุณเห็นนั่นแหล่ะ…
ชาน่า
ความรักหากใครไม่เคยสัมผัสก็ยากจะอธิบายให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงแก่นและก้นบึ้งของหัวใจ “ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์”  ประโยคหนึ่งที่เคยได้ยินมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเป็นเด็กไร้เดียงสา ก็แค่อ่าน ได้ยิน และเข้าใจ แต่ไม่ได้สัมผัส รับรสของความรักและความทุกข์โลกวันนี้ได้ผ่านเข้า และผ่านไปจากบทเรียนและประสบการณ์ของชีวิตโลกแห่งความจริงกับสิ่งที่ฝันบางครั้งมันห่างไกลกันเหลือคณานับ  ทุกคนฝันอยากมีรักที่สวยงาม รักที่ทำให้ชีวิตนี้มีความสุข แต่หากเมื่อไหร่ รักนั้นไม่เป็นดังหวัง  ไม่เหมือนในฝัน มันย่อมเกิดทุกข์กับความรักคนที่ไม่เคยอกหัก  ก็เพราะเขาไม่เคยมีความรัก…
ชาน่า
ช่วงพักร้อนสามเดือนที่ผ่านมาได้ไปงานเปิดตัวหนังสือของเพื่อนที่ เอสพลานาด ทางทีมงานและสำนักพิมพ์สร้างสรรค์บุ๊คส์ ได้มอบหนังสือเล่มนี้ ...   “ตัดทิ้ง” ชีวิตจริงของสาวประเภทสอง  ซึ่งเขียนและดัดแปลงมาจากวิทยานิพนธ์ของ คุณวารุณี แสงกาญจนวนิช   อ่านแล้วต้องขอยกนิ้วให้ ว่าเป็นอีกหนังสือคุณภาพที่อ่านแล้วโดนฮ่ะ  ได้สาระและความรู้อีกหลายเรื่องราวที่เรายังไม่เคยรู้มาก่อน ชีวิตจริงของชาน่านั้นเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นกะเทย แต่ที่ต้องแต่งสาวเป็นพรางชมพู ก็เพราะไม่อยากให้ทางบ้านรู้ (อันที่จริงคือไม่อยากให้คุณแม่ทราบ แค่คนเดียวเท่านั้นที่แคร์ความรู้สึก…
ชาน่า
 “ฮีธ เลดเจอร์” ขวัญใจชาวเกย์, พระเอกBrokeback Mountainเกิด – แก่ – เจ็บ – ตาย นั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่บางครั้งก็ยากจะทำใจได้  โดยเฉพาะหากใครสักคนอันเป็นที่รัก และผูกพัน แม้กระทั่งแค่ชื่นชม ปลื้ม ๆ ของคุณจากไปก่อนวัยอันสมควร   “เค้าหลับสบายไปแล้วล่ะ คงเหลือแต่เราที่จะก้าวต่อไป สู้ต่อไปตราบเท่าที่ลมหายใจยังอยู่แม้มันจะทรมาน ปวดร้าวแค่ไหน  ขอเวลาตั้งตัว ขอทำใจหน่อยได้ไหมคนดี”วันที่ 23 ม.ค. 2008 เป็นวันที่พระเอกในดวงใจของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาผู้นั้นคือ  ฮีธ เลดเจอร์ หนุ่มน้อยหน้าไม่หล่อแต่เร้าใจวัยซาวแปด  ชาวออสซี่ …
ชาน่า
การแสดงความรักและความใคร่ที่ขาดไม่ได้สำหรับชาวเกย์ ส่วนหนึ่งคงหนีไม่พ้นการร่วมเพศ แต่จะเป็นเพศร่วมแบบไหนคงทายได้ไม่ยากนัก  ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นธรรมชาติของเกย์ กะเทยที่ต้องใช้ทวารยังหวานอยู่ภายในร่างกายเพื่อประกอบกามกิจ (อยู่บ้าง)  ซึ่งภาระนี้จะตกอยู่กับฝ่ายรับ จนเกย์คิงหลายคนบอกว่า “ผมไม่ชอบรับ ผมชอบรุก เพราะเป็นฝ่ายรับมันเจ๊บบบบ เจ็บ”  ขออนุญาตทำความเข้าใจกับคนที่ยังอ่อนต่อวิชาเกย์ศาสตร์ ว่า ฝ่ายรับคือ ผู้ให้ (ทวารยังหวานอยู่) ส่วนฝ่ายรุกคือผู้กระทำ
ชาน่า
คงไม่มีใครจะกล้าปฎิเสธได้ว่า ความใฝ่ฝันของเกย์กะเทย เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ อยากจะทำหน้าที่ของการประกวดความงาม คุณค่าที่เธอคู่ควร ไม่ว่าจะเป็นเวทีใด ๆ ก็ตามที่จัดขึ้น ตอนเป็นเด็กชายอยู่บ้านนอกคอกนา เคยไปงานฤดูหนาวที่ทางจังหวัดหรืออำเภอเค้าจัดประกวด “นางฟ้าจำแลง” ตอนนั้นด้วยความไร้เดียงสา ใคร่รู้เยี่ยงนัก คำว่านางฟ้าจำแลงคืออะไร พอเติบโตขึ้นจึงเริ่มเข้าใจความหมายและเข้าใจตัวเองมากขึ้น “ฉันอยากเป็นนางฟ้าจำแลงจังเลย” พร่ำบ่นพึมพำในใจคนเดียว เพราะอิชั้นมีแววตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะฮะ “โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลอรุณ.......” เพลงที่ใช้ประกวดเมื่อครั้งจำความได้…
ชาน่า
ส่งท้ายปลายปี  ความหนาวเข้ามาเยือนเหมือนใจหวิว ๆ  หลายคนเปรียบเปรยถึงความอ้างว้างว้าเหว่ ในช่วงฤดูหนาว  ช่างเข้ากันนัก  แต่ที่นี่ในต่างแดนเขตทะเลแคริบเบี้ยน สำหรับคนท้องถิ่นไม่รู้จักคำว่าหนาวเหน็บนอกจากอากาศเย็น ๆ  ณ วันนี้ที่เกาะท้องฟ้ามืดมน ตั้งเค้าฝนจะตก  บ่อยครั้งที่ฝนฟ้าและอากาศเป็นใจมักจะปล่อยใจฝัน แบบบิวด์อารมณ์ได้ไม่ยากนักสำหรับหัวโปกไร้นม อารมณ์เกินหญิงของเกย์อย่างเรา  ฉันนั่งอยู่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของเกาะ Antigua and Barbuda เขตทะเลแคริบเบี้ยน  หลังจากที่เราสามคนเกย์เพื่อนรัก พากันออกจาก รีสอร์ทหรูราคาสี่ร้อยล้านเหรียญ หรือที่รู้จักกันดี…
ชาน่า
สังคมที่เปิดกว้างและยอมรับโลกแห่งความเป็นจริงได้เกิดขึ้นอีกระดับหนึ่ง เมื่อได้เห็นหนังไทย หนังดี หนังเด่นแนวหน้าแห่งปีนี้  เรื่อง “รักแห่งสยาม” หนังที่สะท้อนให้เห็นถึงความรักหลากอารมณ์ ของสังคมเมืองไทย ในความเหมือนที่แตกต่างของสังคม(อีกแล้วครับท่าน) เป็นกระแสแรงได้จิต สั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ เขย่าให้เห็นถึงภาพสะท้อนของสังคมไทยในยุคปัจจุบัน  เมื่อ  “รักแห่งสยาม”  ผ่านสายตามหาชน   ทั้งพลพรรคคนรักเกย์ แอนตี้เกย์ รักครอบครัว รักเพื่อน รักแฟน รักเพศไหนๆ ยังไงก็ตาม“คงเป็นหนังวัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก ทั่ว ๆ ไป  สปอยหรือเปล่าน๊า”“แหวะ ... หนังเกย์ แน่ ๆ เลยเท้อออ !”“โอ้โห…
ชาน่า
กลับมาตามหัวใจเรียกร้องอีกครั้งหลังจากพักร้อนเมืองไทย  กลับไปอ่านหนังสือของสาวสองเภท หรือสาวประเภทสองที่บุกตลาดเมืองไทยตามแผงหนังสือชั้นนำทั่วไป  อดไม่ไหวจึงขอหยิบมาฝากแนะนำเผื่อใครสนใจอยากอ่านเรื่องราวหลากหลาย มากมายมุมมอง สามารถอ่านได้จากหนังสือที่สาว ๆ เธอเขียนถ่ายทอดเพื่อเป็นสื่อสร้างสรรค์ผ่านตัวหนังสือ มีเล่มไหน ยังไงบ้างนั่งปูเสื่ออ่านได้ค่ะเกริ่นนำส่วนตัวก่อนว่า  สมัยก่อนตอนอยู่นอกเมือง ไม่ใช่เมืองนอก (บ้านนอก) เคยอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเป็นสกุลไทย หรือขวัญเรือน  มีคอลัมน์ที่เค้าเขียนถึง “กะเทยไทยในต่างแดน” ตอนนั้นยังเป็นเด็กชาย อีแอบ ไม่แสดงออก…
ชาน่า
ห่างหายไปนานหลังจาก เปิดตัวหนังสือ “เม้าท์แตก...ชาวเรา” ได้สองวันก็ลัดฟ้า กลับไปทำงานต่อที่เรือสำราญ ณ อเมริกา  กว่าจะตั้งตัวได้เหนื่อยเอาการทีเดียวค่ะหมกมุ่นกับการทำงานและการปรับตัวสักระยะ จึงเริ่มออกไปพักผ่อนหย่อนใจ ตามประสาคนทำงาน ลอยล่องท่องไป ในโลกกว้าง  วันว่างหลังการทำงานหนักเป็นนางแบกอินเตอร์ (แบกถาดอาหารคาวหวาน)วันนี้หลังจากทำงานกลางวันรับจองห้องอาหารทางโทรศัพท์เสร็จจึงรีบออกไปเที่ยวหาดเกย์ ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนชาวเกย์อันเลื่องชื่อของพลเมืองชาวเกาะของประเทศอเมริกา ที่อยู่ทะเลแคริบเบี้ยน  นามว่า “ St.Thomas”  U.S.V.I ย่อมาจาก United State Virgin Island.…