Skip to main content

แดดยามบ่ายกระทบสายน้ำเป็นริ้วเต้นระริกรินไหลไปตามแก่งหินน้อยใหญ่ ทิวไม้สองฝั่งแน่นขนัดทอดกายยึดผืนดินไม่ให้น้ำกัดเซาะ ราวกับมืออันอบอุ่นของแม่ที่โอบอุ้มทารกแนบอก

ธรรมชาติสร้างสรร จัดวางสรรพสิ่งบนคานแห่งความสมดุล

ลำน้ำเข็ก จากเทือกเขาเพชรบูรณ์ ไหลรวมกับน้ำน่านถึงเจ้าพระยา สร้างความชื่นใจแก่ชีวิตผู้คนสองฝั่งน้ำมาตั้งแต่ครั้งรุ่นปู่รุ่นย่ายังสาว

โลกเปลี่ยนไป การท่องเที่ยวทำให้ชาวบ้านหันมาเป็นผู้ประกอบการธุรกิจแพยาง ,ร้านอาหาร ,รีสอร์ท นอกเหนือ จากการทำนาพร้อมกับจำนวนนักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลมาล่องแก่งน้ำเข็กกันอย่างล้นหลาม

ณัฐวัฒน์ วัฒนาประสิทธิ์ พี่เคน ประธานชมรมอนุรักษ์ลำน้ำเข็ก ผู้สร้างเรน ฟอเรส รีสอร์ท นับเนื่องเวลา
10 ปี เขามองเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของลำน้ำในพื้นที่

มีขยะทับถมมากขึ้นเรื่อยๆ หากปล่อยไว้ วันหนึ่งขยะอาจจะท่วมเจ้าพระยา
ชายหนุ่มเริ่มต้นบทสนทนา
เขาเริ่มต้นด้วยการนำลูกน้องภายในรีสอร์ทเก็บขยะตามลำน้ำด้วยความเชื่อที่ว่า หากเรารักษาดินน้ำป่า ธรรมชาติจะรักเรา


ขยะมาจากไหน?


สถานที่ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยว ปัญหาขยะย่อมตามมา ส่วนหนึ่งเกิดจากตัวชาวบ้านในพื้นที่ที่เปิดร้านอาหาร เปิดที่พัก จำนวนคนที่เข้ามาอาศัยเพิ่มมากขึ้นเพราะชวนกันมาลงทุนทำธุรกิจท่องเที่ยวในแหล่ง ยกตัวอย่าง ผู้ประกอบการเรือยาง จากหนึ่งรายสองราย ตอนนี้เพิ่มเป็น
16 ราย อย่างนี้เป็นต้น

ใครนำขยะมา?

ผมเห็นว่า ส่วนหนึ่งมาจากผู้ประกอบการและชาวบ้านในพื้นที่ ยกตัวอย่างเช่น น้ำขวดลิตร กระป๋องแป้งหรือสบู่บางยี่ห้อ ขยะพวกนี้เป็นขยะจากบ้านเรือนของชาวบ้านในละแวกลำน้ำ แต่เราคงไม่โทษใคร เราทำงานเพื่อสร้างความตระหนักและให้ความสำคัญในการร่วมกันรักษาลำน้ำมากกว่าตัดสินว่าใครผิดใครถูก

เขาเชื่อว่า ขยะในลำน้ำเข็กเป็นฝีมือชาวบ้านถึง
70-75%
กล่องโฟมจากขาทีวี ,กระป๋องยาฉีดยุงไบกอน ,เสื่อเปื่อยยุ่ย ,ถุงพลาสติกใส่ขยะ ฯลฯ


อาสาสมัครคนหนึ่ง บอกว่า

เขาเก็บซากทีวีเก่าได้และคิดว่า นักท่องเที่ยวคงไม่นำทีวีมาเที่ยวด้วยอย่างแน่นอน
เขายิ้ม
!!! 

 

 

 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ละอองน้ำกระจายฟุ้ง แดดอ้าวเป็นไอระยับ จับประกายในสายน้ำเล็กๆ หัวฉีดน้ำพ่นฟูฝอยขึ้นฟ้า หมุนวน 180 องศาเด็กชายจับมือน้องสาว มองละอองน้ำ-ตาเป็นประกาย
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
...วันหนึ่งของเวลากลางวันในสวนสัตว์เขาดิน ..เอ่อ.. ผมยืนถ่ายมื้อเที่ยงแสนอร่อยมื้อนี้มากกว่าหนึ่งชั่วโมง ..ได้ภาพมาประมาณนี้ครับ ..(แกคงหิวมาก)
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ไฟป่า ยังคงเป็นปัญหาที่กลุ่มอนุรักษ์เขาแผงม้าต้องจัดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงหน้าแล้ง เช่นนี้...แดดอ้าวผ่าเปรี้ยงลงกลางหัว เหล่าอาสาสมัคร v4n ยืนฟังขั้นตอนการทำงานดับไฟป่าโดยกลุ่มอนุรักษ์เขาแผงม้า ไกลโพ้น เมฆฤดูร้อนลอยอยู่เหนือเทือกเขาที่ได้ชื่อว่า ภูเขาไฟเนินลูกแล้วลูกเล่าถูกแปรสภาพเป็นไร่ เหนือเนินหลายลูก ทะเลหญ้าสลับดงกล้วยป่าแซมเป็นจุดๆ รถบรรทุกน้ำถูกนำมาเตรียมเอาไว้ให้พร้อม
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ในวงการนักอนุรักษ์ ไม่มีใครที่ไม่รู้จักคุณลุงโชคดี ...!!! ในกลุ่มอาสาสมัครสาธารณะ v4n กำลังเป็นที่รู้จัก ...!!!แววตาอ่อนโยนหลังแว่นกรอบนั้นมองมาที่พวกเราอย่างสงสัย เส้นผมและหนวดเคราเส้นเล็กขาวโพลนเหมือนกับปุยฝ้ายแตกปุยทำให้คุณลุงโชคดีดูอ่อนโยนมากขึ้น ใต้ศาลาเอนกประสงค์กลางลานบ้านของสวนลุงโชค เด็กๆ รุ่นหลังอย่างพวกเรากำลังตามความคิดของคุณลุง
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
...บ้านข่าร้อนมากกกก...ถึงมากที่สุด!! สายลมฤดูร้อนทำกิ่งไทรกลางลานสั่นไหว แดดจ้าเหนือหัวแต่หนุ่มสาวบ้านข่าไม่หวั่นเกรง พวกเขามารวมตัวกันที่ลานหน้าตลาดใจกลางหมู่บ้าน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
หอนาฬิกา หัวหิน, กลุ่มคนเสื้อสีฟ้าในนามกลุ่มพีซ ฟอร์ เบอร์ม่า นำทีมโดยองค์กรแอมเนสตี้ ไทยแลนด์ มากกว่า 10 คน ชูป้ายรณรงค์ให้ประชาคมอาเซียนหันมาดูสถานการณ์การเมืองในพม่าอย่างจริงจัง รวมทั้ง ปัญหาผู้ลี้ภัยชาวโรฮิงญา,แดดฤดูร้อน ร้อนมาก ทันทีที่กลุ่มคนเสื้อฟ้า ปั่นจักรยานมาถึง นักข่าวกลุ่มใหญ่และตำรวจเข้ากลุ้มรุม, ป้ายรณรงค์ถูกโชว์ให้เห็นกันชัดว่า พวกเขามาทำอะไรHey Asean : free all burma
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
  ตะวันยามเช้า สะท้อนประกายสีส้มแดงบนผืนทะเลกว้าง ,เสาสำหรับประกอบพิธีไหว้ผีบรรพบุรุษที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตชาวเลมอแกนกลายเป็นอดีตที่ต้องทำความเข้าใจและอนุรักษ์ไว้ ก่อนที่จะหายไปกับกาลเวลา
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
  หมู่บ้านมอแกน อ่าวบอนใหญ่ แห่งหมู่เกาะสุรินทร์ มองเห็นบ้านเรือนเป็นทิวแถวจากผืนทะเลสีคราม ,ภาพบนถ่ายจากหน้าหมู่บ้าน บนเรือหัวโทง ,ภาพล่างถ่ายจากท้ายหมู่บ้าน บนเส้นทางเดินธรรมชาติ ทั้งหมดนี้ เป็นหนึ่งในโปรแกรมมอแกนพาเที่ยว โครงการนำร่องอันดามัน สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สนใจติดต่อ 083-703-0925 ,andamanproject1@yahoo.com
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
มึดา มักจะมีรอยยิ้มอยู่เสมอ ดวงตากลมโต ใสแหน๋ว อ่อนโยนและเข้มแข็งอย่างไร้เจตนา ผิวขาวอมส้มเรื่อคล้ายผลสตอเบอร์รี่ก่อนที่มันจะสุกกลายเป็นสีแดง นานมาแล้วที่เด็กหญิง คือ เครื่องหมายของคนไร้สัญชาติ,และคงเป็นไปทั้งชีวิตของเธออะไรที่เรียกว่า ไร้สัญชาติ ,คำตอบที่ห้วนและง่ายที่สุด คือ ความหมายของการไม่มีสิทธิในฐานะคนของรัฐ, ที่ควรจะได้รับการคุ้มครอง, อย่างไม่มีเจตนาแอบแฝง บางทีคนมีบัตรประชาชนก็ไม่ได้รับการคุ้มครองเหมือนกัน (HAAAAAA)...