ใต้ฟ้าผืนนี้ ...
คงมี ผู้คน หลากหลาย
เรื่องราว แฝงเร้น มากมาย
เกิดแก่ เจ็บตาย ไขว่คว้า หากัน
เกิดลืมตา หันหน้าหา มวลหมู่มิตร
พรรคพวกเพื่อน เหล่าที่คิด เหล่าที่ฝัน
จากเบ้าหลอม กรอบสังคม ที่คล้ายกัน
คงมีฉัน กับคนข้างๆฉัน เท่านั้น ในสังคม
คนต่างชาติ ต่างเผ่า ไม่เคยเห็น
เปิดแอร์เย็น เดินห้าง ทำเล็บ ทำผม
อาสาบ้าง ทำบุญบ้าง ตามที่เขานิยม
กดทับถม คนอื่นอยู่ ไม่รู้ตัว
พอเพื่อนพ้อง ร้องเจ็บ ฉันเจ็บด้วย
คนทุกข์ป่วย ใกล้ตาย ไม่เห็นหัว
ปิดทีวี ขอไม่รู้ มันน่ากลัว
สรุปเอง คนอื่นชั่ว ให้นอนหลับสบายใจ
คนเห็นต่าง เชื่อต่้าง อ้างคนโง่
กำอีโก้ เกาะคุณธรรม นำยุคสมัย
ไอ้นี่ผิด ไอ้นี่เลว มันต้องตาย
หารู้ไม่ ความดี ไม่ได้มีแบบเดียว
โปรดเถอะโปรด เบิกตา มองฟ้ากว้าง
ใครรู้บ้าง ว่าเธอยืน อยู่จุดไหน
ดินก็กว้าง น้ำหลั่งลาง ทางอีกไกล
รินน้ำใจ ด้วยการย่อลง ให้คนเท่ากัน
มึงคิดได้ คนอื่น เค้าก็คิดได้
ตัดสินทำไม ความถูกผิด อย่าแข่งขัน
สิทธิจะคิด สิทธิจะเป็น เห็นว่า น่าจะมีเท่าๆ กัน
ร่วมเรียนรู้ แบ่งปัน เพราะใต้ฟ้าผืนนี้
...ไม่ได้มีแค่เรา
* ขอบคุณตอง สำหรับวลีเด็ดที่กูขโมยใช้มาหลายที
* ไม่ได้แต่งกลอนมา 7-8 ปีแล้ว ฝีมือยังไม่คม คนอ่านต้องอ่านให้มันเพราะเอง
* ถ่ายทอดจากแรงบันดาลใจที่จะนำไปสู่ ค่าย ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ
* อีกแรงบันดาลใจหนึ่ง จาก feedback ของแถลงการณ์ของเครือข่ายนักกฎหมายสิทธิฯ กรณีวิสามัญ โจ๊ก ไผ่เขียว