มุทิตา เชื้อชั่ง
โอว เกิร์ลลี่ เบอร์รี่ ....
สุ้มเสียงเธอเป็นอย่างไร ไม่สู้จำได้ ตราตรึงไว้เพียงริมฝีปาก
ทำนองเพลงฟังผ่านๆ ไป แต่ทำนองการเคลื่อนไหวเร้าใจกว่ามาก
บุคลิกแคล่วคล่องว่องไว หนุ่มๆ ขอใกล้ ป้าๆ ขอจาก
ยาลม ยาดม ยาหม่อง เร่งเอามากอง อย่าให้หายาก
โอว เกิร์ลลี่ เบอร์รี่....
สีสันแห่งยุคสมัย ขายได้ ขายไว เลื่อนไหลเชี่ยวกราก
จับเธอมาใส่ชุดไทย น่ารักสดใส เซ็กซี่ไม่เหลือซาก
ปกติเสื้อหาย กางเกงหด คราวนี้งามงด โอ้... ไทยมั่กๆ
เด็กชอบ ผู้ใหญ่อมยิ้ม ดูหนังสือพิมพ์ คอนทราสต์หายอยาก
หยดเยิ้ม หยาดย้วย หยอดย้อย ผู้ใหญ่หวังคอยเด็กไทยรู้ราก
แต่ราฟฟี่ แนนซี่ กอล์ฟ ไมค์ ต่างดำเนินไปในความหลายหลาก
ไอ้จุ่นบีบคอราชบัณฑิต นิยาม "ความเป็นไทย" ติ๊ดส์ดิ เอาแบบไม่คิดมาก
ขอแบบจริงใจ ไม่จริงจัง ไม่ต้องเน้นขลัง ปีนกระไดลำบาก
ป้าแกรีบบอก ไม่ได้ ! รักษาของดีไว้ก่อนจะพลัดพราก
เธอจะอยู่รอดปลอดภัย สังคมสว่างไสว กลางโลกใบขี้กลาก
แต่ชุดไทยใส่แล้วร้อนอ่ะ ไว้ใส่ตอนนอนได้ปะ กับใส่ตอนอยาก
ว่าแล้วสะบัดสไบทิ้ง กลับมาสวยปิ๊ง เต้นเร่าอีกฟาก
ป้าเห็นโกรธราวไฟฟืน แทบล้มทั้งยืน อยากเอาปี๊บคลุมปาก
ยาดม ยาลม ยาหม่อง บอกแล้วให้เอามากอง อย่าให้หายาก
ตีกันไม่รู้กี่รอบ เถียงกันตกขอบ ขาว-ดำ หลายหลาก
ไอ้จุ่นคิดออกหัวใส เสนอไอเดียใหม่ บอกเข้าท่ามาก
เจอกันครึ่งทางดีไหม พวกเราคนไทยอย่าแตกแยกลาจาก
ป้ากับเกิร์ลลี่ เบอร์รี่ สลับกันใส่ก็ดี ผสมกับตามใจอยาก
เรื่องราวลงเอยด้วยดี ชาติไทยทวี มีชัยดีมากๆๆๆ