โธ่เอ๋ย…ประเทศใด?
เหมือนคนจับไข้นั่งไม่ติด
หลอนตนว่าอยู่เมืองนิรมิต
ย้ำจำ ย้ำคิด กำกวม
โธ่เอ๋ย… “ประชาธิปไตย”
หลักการวางไว้ (หลวมๆ)
ครึ่งใบ – ค่อนใบ (บวมๆ)
รัฐธรรมนูญกองท่วมพานแล้ว!
โธ่เอ๋ย… “ประชาชน”
กี่ครั้ง กี่หน ทนแห้ว
แหงนคอรอฟ้าล้าแวว
มืดแล้ว ดึกแล้ว …ทนคอย
อนิจจา… อนิจจัง…
ความเอยความหวังอย่าถดถอย
แม้กี่ผีซ้ำด้ามพลอย
ฝากรูปฝังรอยเกลื่อนเมือง
โธ่เอ๋ย…ประเทศใด?
หลอนตนว่าใครต่างลือเลื่อง
งามหรูตรูตรามลังเมลือง
เฮ้ย! เมืองทั้งเมืองจะจมแล้ว!!