สวัสดีครับ ทุกท่าน และสวัสดีครับกอง บก.ประชาไท สวัสดีปีใหม่ครับ 2555
ช่วงหยุดปีใหม่ผมได้ไปพบปะ พี่ เพื่อน และหลายคนมากมามายในช่วงหยุดปีใหม่กันครับ ปีหลายเรื่องทีเราไม่ได้คุยกันมาเป็นปี มีหลายเรื่องที่เราอยู่เฉยมันหายไป ผมว่าเอาน่า....มันได้เจอกันเราจะต้องตามหา พี่ หรือเพื่อนเราตามที่เราวางไว้ช่วงสิินปี (ปล.ผมยังอารมณ์ค้างช่วงหยุดสิ้นปีถึงทุกวันนี้เลยครับ พูดความจริง)
คนที่ 1 เป็นรุ่นพี่อาวุโส ผมไม่ได้เจอพี่คนนี้หลายปีมาแล้วหลังจากไปทำงาน กทม. เมืองบางกอก ณ ช่วงหนึ่งของชีวิตที่ค้นหาและผมเองก็อยากรู้นะว่ามันเป็นอะไร ผมไปทำที่ กทม. ก็นานอยู่ ประมาณ 2 องค์กร (ที่) ที่ผมไปทำงาน ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะมากมายอยู่ ผมกับพี่ได้ "สนทนาธรรม" กันราว 4 ชั่วโมง และผมเองก็ซัดข้าวซะ 2 จานที่บ้านพี่เขา อาหารก้เป็นแบบง่ายแต่อร่อย ไข่ตุ๋น 1 ชาม และก้เป็นผัดผักซะ 1 จานใส่ไข่ เพราะไม่มีเนื้อใส่ ไม่ได้ซื้อเอาตามมีตามเกิด แต่อร่อยมากครับ เราสนทนากัน พี่ช่วงที่ผ่านมาพี่เป็นอะไรบ้าง แกก็เล่าประสบการณ์ให้ฟังที่ผ่นมาทำอะไรไปในงานพัฒนา และกำลังจะทำอะไร ผมเองก้พร่ำเล่าของผมไปพบเจออะไรที่ไหนมา เราก็แลกกันอย่างออกรสเลยครับ ผมว่าการที่คุยคนที่เรารู้ใจไม่น่าเบื่อนะครับ (ว่าไหม) แต่ประโยคเล็กที่เรามาปรับกับและมันตรงประเด็นที่ผ่านมาคือ "ที่ผ่านมาไปยะที่อื่นมาและบ้านเฮานี่กะ บ่ได้ยะเลย" ประโยคนี้มันตรงใจและลึกลงไปอย่างไรไม่รู้นะครับ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราคุยกันต่อ ที่ผ่านมาเราทำเพื่ออะไรและจะวางอย่างไร ผมมีความสุขที่ได้คุย ผมมีความสุขที่ได้กินข้าวกับไข่ตุ๋นและผัดผักใส่ไข่ แม้มันไม่ได้หรูหรา แต่มันอร่อยครับ
คนที่ 2 เป็นเพื่อนที่ทำงาน 2 คน (หนอนหนังสือ กะป้าสมุด) เป็นวันที่ผมได้คุยกะเพื่อนผมพอดีมันไปต่างประเทศมา เพื่อนร่วมงานผมคนนี้ พอดีเราคุยกัน มันก็ปรึกษาผม ผมเองก้ปรึกษามัน เราคุยกันว่า เราจะกำหนดอนาคตอย่างไร เพื่อนผมเองมันก้บอกว่าอยากเรียนต่อ ผมก็บอกว่าดีแล้วแหละนั่นคือสิ่งที่หวัง เพื่อนก็บอกอีกว่านี่จะเป็นพลังให้มันทำงานต่อไปและพลังให้มันทำอะไรอีกเยอะแยะมากมาย และวันถามผมเองคิดยังไง ผมเองก็บอกว่า......กำลังคิดและวางมันวะเพื่อน แต่ส่งหนึ่งที่มันบอกผมคือว่า "คิดได้และค่อยทำ ฝันกับเพ้อฝันมันคล้ายกัน แต่ความจริงมันไม่เหมือนกัน" นั่นแหละใช่เลย "ผมจึงบอกไปว่าบางทีการฝันทำให้เรามีพลังนะเพื่อน" เพราะไม่มีฝันเราไม่มีพลังแน่ๆ ทั้งการอยู่ต่อไป ทั้งการทำงาน ทั้งเพื่อนเรา (นี่แหละครับเพื่อนอีกคนที่ทำงาน คนที่ 1) และ (เพื่อนอีกคนที่ทำงาน คนที่ 2) ก่อนผมกลับบ้านผมผมกับเพื่อนผมคนนี้สนิทกันไปไหนไปด้วยกัน ช่วยเหลือกันมาตลอดทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมันก็ช่วยผม ผมไปหาอะไรกินกัน "ประมาณว่าเลี้ยงปีใหม่ปีหัวเราะ 555 กันก่อนผมเดินทางกลับไปบ้าน" เราไปกินกันที่ที่ไม่ต้องใช้เงินเยอะ เราไปกาดหลวงกันตอนกลางคืนมันมีของขายเราเดินดู และซื้อเอ็นไก่ทอดมา 1 ถึงกินกันไป คุยกันไปเรื่อยๆ ถึงปีที่ผ่านมาเราทำอะไรไปแล้วบางเพื่อน แล้วมันเป็นอย่างไร แบบไหน เราแลกกันสักพัก เรารู้จุดหนึ่งที่เราบอกกันเสมอเราทำอะไรเพื่ออะไร นั่นแหละครับประเด็น นี่คือเพื่อนร่วมงานทั้ง 2 คนของผม
คนที่ 3 เป็นเพื่อนที่คบกันมาแต่ ป. 1 ป่านนี้ 30 ปีไปแล้ว พอดีผมกลับบ้านแล้ว เพื่อนผมโทรมา มันบอกว่ากลับบ้านที่เชียงใหม่ไวจังวะ ผมก็พูดเป็นภาษาเมืองว่า "ฮาจะไปฮู้ว่าคิงจะมาบ่าเนี้ย" เราไม่ได้เจอกันมานานประมาณ 5 ปีได้ เจอกันครั้งล่าสุดมันก็บังคับผมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ตอนมันแต่งงาน..."เขาบอกว่าคนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวจะไม่ได้แต่งงาน นี่เป็นข้ออ้างของผมเองนะครับ 555 " ประโยคที่เราคุยกันผ่านโทรศัพท์ตอนนี้ทำอะไรอยู่เพื่อน มันก็บอกผมทำงานและกำลังมีลูกวะเพื่อน ผมบอกมันดีแล้ว มันก็บอกตอนนี้ต้องเตรียมเยอะเรื่องลูก ผมว่าถ้าจะมีลูกมันต้องเตรียมเพื่อน เพราะเรามีอีก 1 คนที่เราต้องดูแลเขานะ และอย่าคิดมาก มันโตขึ้นก็เป็นอย่างที่มันเป็นก็เท่านั้น
คนที่ 4 เพื่อนชีวิต วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ วันที่ 1-1-2111 พอดี ที่เพื่อนผมพาไปทำบุญหลายที่ ทั้งวัดและทำบุญโรงศพ เราคุยกันสมัยเรียนที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้างก่อน และตอนนี้เราวางแบบไหนกันดี ทำไปคุยกันไปและไปที่ที่เราเป็นเด็กๆอยู่เคยไปกินกันเดี๋ยวนี้คนขายอาจเปลี่ยนไป เราไปที่ "ร้านราดหน้าป่าไม้" ซึ่งราคาคงเดิมแต่ปริมาณที่ลดลง ก๋วยเตี๋ยวยองที่เราไปมันก็หายปิดไปไหนไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ร้านกาแฟสดมาแทนที่ อยู่หลายที่ ผมกับเขาก็ไปตลาดเก๊าจาว ที่นั่น ผมพบป้าคนเดิมที่ผมกับเขามักไปซื้อข้าวกับไส้อั่ว แกงโฮะ ก็ทักแกยายครับ "จำผมได้ไหมยาย" ยายก็งง ออ บ่าน้องที่ชอบมาซื้อครัวยาย เป็นใดผ่อง ผมก็นั่งคิดแค่นี้ผมก้มีความสุขแล้วที่เราเจอคนหลายที่ผ่านเข้ามา ....และผมกับเพื่อนก็ขับรถกลับบ้าน
ผ่านมาได้เจอคนหลายคน "แบบว่าผมไม่ต้องหรือจำเป็นที่ต้องไปแลกเปลี่ยนอะไรมากมายในวงประชุม ผมได้คุยกับพี่ เพื่อน คนรู้จัก" ผมรู้สึกเขาสอนผมเยอะไปหมด และเขาไม่ไม่เหนื่อยที่จะคุยกัน ผมเองวันนี้ก็วันเสาร์พอดีหยุด 1 วันเพื่อเตรียมการเตรียมงาน เข้าไป ชีวิตนี้ยังมีอะไรอีกมาก นะครับ.....คุณว่าไหม???
พอดีพอมีเวลาว่าง 1 วัน
นายหมูแดง
บันทึก ณ เมืองเจียงใหม่