เวลา
เบื้องหน้าดูเหมือนไกล
ป้ายบอกระยะทาง หลักกิโลเมตร-ไมล์
ดุ่มเดินผ่านห้วงยามแห่งเส้นแบ่งคั่นพรมแดน
ระหว่างการมีอยู่ของปัจจุบันที่ลดถอยลงไปทุกขณะ
อนาคตกวักไกวเรียกหาเรากลับไปใช่ไหม?
ป้ายที่เท่าไหร่?ที่เราจะหยุดพัก
เบื้องหลังเหมือนบางใครส่งสัญญาณผ่านถึง
โอ่อวดความปรารถนาแห่งวานวันที่เลยพ้น
นั่นเป็นเรืองฤดูของเยาว์วัยใช่ไหม?
เบื้องหน้าใกล้เข้ามาทุกที ทุกที เสมือนคำเชิญชวน...
อา! นั่นเราหลงลืมอะไรไปหรือ?
ปราชญ์ อันดามัน
บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรา
เพื่อน...นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรานั่นก็ไม่ใช่ธงที่เคยปลิวสะบัดบนยอดเสายิ้มให้หัวใจตนเองอย่ารอให้ใครมาปลอบประโลมโลกนั่นก็เงียบงันภายในสุสานยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าอย่าตื่นกลัวที่สงครามกำลังล่าเร่งผู้คน
ปราชญ์ อันดามัน
บ่ม
บ่มเพาะหน่ออ่อนแห่งความเกลียดชังไว้ข้างในคุณรดน้ำเติมหว่านปุ่๋ยรีบเร่งให้มันเติบเต็มผลิดอกออกผลแล้วยื้อแย่งกระหายกลืนกินมัน
ปราชญ์ อันดามัน
ออกไปเดินบนท้องถนน
เลือกไม่เลือก ท่านไม่สน
ประชาชนดิ้นรนจะขวนขวาย
ใครกี่คนจะต้องตาย
ท่านก็ดูดายบนบัลลังค์
ตัดสินบ้าตามประสาหัวใจบ้า
เหมือนสมทบกฏแห่งการฆ่าตามสั่ง
รับไม้ผลัดมือส่งความชัง