เวลา

เวลา

เบื้องหน้าดูเหมือนไกล

ป้ายบอกระยะทาง หลักกิโลเมตร-ไมล์

ดุ่มเดินผ่านห้วงยามแห่งเส้นแบ่งคั่นพรมแดน

ระหว่างการมีอยู่ของปัจจุบันที่ลดถอยลงไปทุกขณะ

อนาคตกวักไกวเรียกหาเรากลับไปใช่ไหม?

ป้ายที่เท่าไหร่?ที่เราจะหยุดพัก

เบื้องหลังเหมือนบางใครส่งสัญญาณผ่านถึง

โอ่อวดความปรารถนาแห่งวานวันที่เลยพ้น

นั่นเป็นเรืองฤดูของเยาว์วัยใช่ไหม?

เบื้องหน้าใกล้เข้ามาทุกที ทุกที เสมือนคำเชิญชวน...

อา! นั่นเราหลงลืมอะไรไปหรือ?

ปราชญ์   อันดามัน