Skip to main content

ความเง่าโง่ของเราเอง

 

 

สมมติว่า ตอนนั้นไม่มีคณะราษฎร์ 2475

ตอนนี้ อาจารย์ที่ธรรมศาสตร์คงไม่ถูกชกในมหาวิทยาลัย

เพราะคงไม่มีมหาวิทยาลัยนี้ในตอนนี้

นั่นก็คงไม่มีคณะรัฐประหาร 2490 ด้วย

แล้วก็คงไม่มีคนเดือนตุลาคม 2516

แล้วก็คงไม่มีใครถูก"ฆ่า"ในธรรมศาสตร์ในปี 2519

แล้วนั่นก็คงไม่มีใครไปอยู่ป่า

นั่นก็คงไม่มี 66/23

แล้วก็คงไม่มีรัฐบุรุษใดใด

คงไม่มีคนเดือนพฤษภาคม 2535

หากทว่าเรื่องสมมตินั่นไม่จริง

เพราะเราค้นพบประวัติศาสตร์บางบท

ในขณะที่วัดวาอารามเต็มบ้านเต็มเมือง

ในขณะโลกภายนอกสาดตาตาดูเรา"ฆ่า"กัน

ในขณะโลกภายนอกได้แต่แลดูเรา"จับคนเข้าคุก"

เพราะความหวาดกลัวในคำพูด

หรือว่าเพราะตอนนั้นเรามีคณะราษฎร์ 2475

ความเดือดดาลยังคุกรุ่นในหัวอกทมิฬมาจนบัดนี้

น่าหัวเราะร่าในความเง่าโง่ของเราเอง

ที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สั่งสอนอะไรเราเลย

น่าหัวเราะร่าที่วัดเต็มบ้านเต็มเมือง

แต่ก็เป็นเพียงที่เผาพลเมืองที่ถูก"ฆ่า"

....................................................

(ที่ราชประสงค์ - ที่ราชดำเนิน)

เราจะไม่พูดถึงมัน

ท่านได้ยินถูกต้องแล้ว

เราจะไม่พูดถึงมัน

ไม่น่าเชื่อที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคน"ฆ่า"

...............................................

 

ปราชญ์   อันดามัน

 

 

บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน

ปราชญ์ อันดามัน
เด็กชายของฉัน   เด็กชายของฉัน ภูเขาของพวกเธอยังคงเก็บหิมะให้พวกเธออยู่หรือเปล่า?
ปราชญ์ อันดามัน
เวลา เบื้องหน้าดูเหมือนไกล ป้ายบอกระยะทาง หลักกิโลเมตร-ไมล์ ดุ่มเดินผ่านห้วงยามแห่งเส้นแบ่งคั่นพรมแดน
ปราชญ์ อันดามัน
ปล่อย   ปล่อยตัวเองไว้ในชะตากรรม เดินไปในความเศร้าที่เราไม่เคยพบ
ปราชญ์ อันดามัน
ปลูกความเกลียดชังของเราให้เติบเต็ม  (ในวงเล็บทุกพื้นที่ข่าว)   ปลูกความเกลียดชังของเราให้เติบเต็ม
ปราชญ์ อันดามัน
เหตุการณ์ร้ายๆ ในวันหนึ่งๆ บนคาบสมุทร นั่น! ในขณะเสียงอาซานกังวานผ่านยอดโดมสุเหร่า พลันกระหึ่มเสียงเฮลิคอปเตอร์จากฟากฟ้าก็กลบเสียง ”ฮัชฮาดูอัลลาอิลาฮะอิน...ลัลลอฮ์ ...........” เด็กชายคนหนึ่งเท้าเปล่าเปลือยกำลังเดินอยู่บนถนน  แหงนหน้าแลมองแมลงปอแปลกถิ่นที่บินเหนือป่ายางใกล้ๆ    คงมีเหตุการณ์ร้ายๆ    ต้องมีใครสักคน  ใครสักคน บนถนนเส้นเดียวกัน    จักรยานยนต์สัญชาติญี่ปุ่นพาสองพลทหารวิ่งผ่านหน้าสุเหร่า 
ปราชญ์ อันดามัน
สงคราม กระซิบเรียกหาข้าอยู่ในเงามืด ความเกลียดชังแวะเข้ามาในความรู้สึก สอนข้าถึงการเหนี่ยวไกปืน
ปราชญ์ อันดามัน
ประเทศนี้ของกู เป็นหลืบรูอยู่อาศัย ความเงียบกูมีเต็มข้างใน ไม่เคยสงสัยใครจะงำ
ปราชญ์ อันดามัน
ประเทศนี้ยังไม่มีเสรีภาพ เพราะปกเต็มด้วยคนบาปและหยาบชั่ว ยังมอมเมาความงมงายให้น่ากลัว
ปราชญ์ อันดามัน
จริงอยู่ความอ่อนหัด อาจทำให้ โลกของใครบางคนดูย่ำแย่ หากมิใช่เพราะเรานั้นอ่อนแอ อาจดูเหมือนความพ่ายแพ้ แต่ใช่นาน
ปราชญ์ อันดามัน
ใส่"โต๊ป"ไปในทางเส้นเก่า (2)
ปราชญ์ อันดามัน
ในบางขณะ แผ่วพร่ำคำ "อัลกุรอาน"ยินมาแว่วแว่ว ขณะคนยังไม่ถึงครึ่งแถวของสุเหร่า
ปราชญ์ อันดามัน
ผมเพิ่งลงจากเครื่อง นั่นเป็นเวลาทุ่มหนึ่งตามเวลาของปากีสถาน ผ่านตม.ที่สนามบินผมสะพายเป้ออกมาตรงประตูทางออก   ชายร่างใหญ่ท่าทางกำยำกวักมือเรียกผม ผมเดินเข้าไปหา เขาให้สลาม ผมรับสลาม