อำนาจ(กู) ไปไหน
ประเทศนี้มีแต่อีรุงตุงนัง
เอะอะกาละมังตีปี๊บใส่
หรือประเทศนี้ไม่มีประช่าธิปไตย
ใครจะทำอะไรตามใจตัว
ไปเลือกตั้งก็แล้ว มีผู้แทนแล้ว
เป็นสภาแมวผีหมาหรือตาถั่ว
ด่าล่อพ่อแม่เหมือนไม่กลัว
จะแช่แข็งแต่งตัวประเทศไทย
จะอยู่หลังฉากไหนก็ไม่ว่า
ออกมาพูดกันซึ่งหน้าจะดีไหม
ขาดทุนอำนาจวาสนากระไร
หรือไม่สบายบารมีมีไม่พอ
ออกมาพูดกันซึ่งหน้าจะดีไหม
ขาดทุนอำนาจวาสนากระไร
หรือไม่สบายบารมีมีไม่พอ
ยังขาดเหลือเผื่ออะไรในสมอง
ขาดน้ำยาแช่ดองหรือแม่พ่อ
อย่ารั้งรีอย่ารีรอ
หากซากศพยังไม่พอวีรชน
หรือเห็นว่าประชาชีชาวบ้านเป็นควายเถื่อน
โง่เง่าให้บิดเบือนทุกครั้งหน
คนอดกลั้นมีวันหมดซึ่งความอดทน
ไม่มีอีกแล้วให้ปล้นอำนาจกู
โง่เง่าให้บิดเบือนทุกครั้งหน
คนอดกลั้นมีวันหมดซึ่งความอดทน
ไม่มีอีกแล้วให้ปล้นอำนาจกู
หนึ่งเสียงของกู เคยถามไหม
จรัสเมืองศิวิไลซ์ที่ร่วมอยู่
ตุลาการทั้งหลายตราชั่งชู
เคยคิดไหมเรื่องของกู ประชาไทย
ปราชญ์ อันดามัน
บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรา
เพื่อน...นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรานั่นก็ไม่ใช่ธงที่เคยปลิวสะบัดบนยอดเสายิ้มให้หัวใจตนเองอย่ารอให้ใครมาปลอบประโลมโลกนั่นก็เงียบงันภายในสุสานยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าอย่าตื่นกลัวที่สงครามกำลังล่าเร่งผู้คน
ปราชญ์ อันดามัน
บ่ม
บ่มเพาะหน่ออ่อนแห่งความเกลียดชังไว้ข้างในคุณรดน้ำเติมหว่านปุ่๋ยรีบเร่งให้มันเติบเต็มผลิดอกออกผลแล้วยื้อแย่งกระหายกลืนกินมัน
ปราชญ์ อันดามัน
ออกไปเดินบนท้องถนน
เลือกไม่เลือก ท่านไม่สน
ประชาชนดิ้นรนจะขวนขวาย
ใครกี่คนจะต้องตาย
ท่านก็ดูดายบนบัลลังค์
ตัดสินบ้าตามประสาหัวใจบ้า
เหมือนสมทบกฏแห่งการฆ่าตามสั่ง
รับไม้ผลัดมือส่งความชัง