Skip to main content

 

 

เราเห็นด้วยใช่ไหม?ที่เขา"ฆ่า"

 

 

 

ถึงไทยมีสีหรือไม่มี

บรรดานักเขียนกวีเห็นกันไหม?

ครูบาอาจารย์มหาวิทยาลัย

ที่เขา"ฆ่า" ใครต่อใคร ไม่ไยดี

เหนี่ยวไกปืนสังหารคลั่งเหมือนฆ่าสัตว์

อุบัติการณ์แจ้งชัดบนท้องที่

ประวัติศาสตร์เขียนให้แล้ววันปี

ที่เขา"ฆ่า"ประชาชีเลือดเย็น

จะหนึ่งศพสองศพ มากพอแล้ว

หรือจำเป็นแน่วแน่ให้แลเห็น

อำนาจคือที่ตั้งความจำเป็น

เลือดประชาชนพลีเซ่นด้วยเช่นนั้น

ความยุติธรรมไม่ปรากฏไม่เห็นชัด

ซ้ำยังซัดว่าการร้ายให้พลิกผัน

โลกเขียนโลกโจทย์ขานพยานยัน

คนสั่งการฆ่าหั่นโลกนั้นรู้

คำขอโทษคงไม่มีให้ยินทราบ

หากแต่บาปชั่วที่ก่อยังคงอยู่

ฟ้องหัวใจไทยหัวใจโลกได้แลดู

ใครฆ่าใครเขานั้นรู้อยู่ในใจ

ถึงไทยมีสีหรือไม่มี

บรรดานักเขียนกวีเห็นกันไหม?

ครูบาอาจารย์มหาวิทยาลัย

ที่เขา"ฆ่า" หรือเราเห็นด้วยแล้ว

 

ปราชญ์ อันดามัน

บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน

ปราชญ์ อันดามัน
ความศักดิ์สิทธิ์ของเราถูกโขมยไปแล้ว
ปราชญ์ อันดามัน
กระเป๋าของท่านส่งผ่านมาถึงเรา
ปราชญ์ อันดามัน
ครอบ  
ปราชญ์ อันดามัน
นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรา    เพื่อน...นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรานั่นก็ไม่ใช่ธงที่เคยปลิวสะบัดบนยอดเสายิ้มให้หัวใจตนเองอย่ารอให้ใครมาปลอบประโลมโลกนั่นก็เงียบงันภายในสุสานยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าอย่าตื่นกลัวที่สงครามกำลังล่าเร่งผู้คน
ปราชญ์ อันดามัน
บ่ม   บ่มเพาะหน่ออ่อนแห่งความเกลียดชังไว้ข้างในคุณรดน้ำเติมหว่านปุ่๋ยรีบเร่งให้มันเติบเต็มผลิดอกออกผลแล้วยื้อแย่งกระหายกลืนกินมัน   
ปราชญ์ อันดามัน
กรุงเทพ  
ปราชญ์ อันดามัน
ยื่นดอกไม้จันทร์ส่งผ่านคำยืนยัน    
ปราชญ์ อันดามัน
จบหมายจับของท่านเถิด          
ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
ออกไปเดินบนท้องถนน   เลือกไม่เลือก ท่านไม่สน ประชาชนดิ้นรนจะขวนขวาย ใครกี่คนจะต้องตาย ท่านก็ดูดายบนบัลลังค์   ตัดสินบ้าตามประสาหัวใจบ้า เหมือนสมทบกฏแห่งการฆ่าตามสั่ง รับไม้ผลัดมือส่งความชัง
ปราชญ์ อันดามัน
กันและกัน ไฟและฝัน