โลกจริง โลกเสมือน และโลกฝัน

เรามีโลกจริงเอาไว้....เพื่อให้เราได้ตระหนักรู้ถึงการมีชีวิต ให้เราได้เรียนรู้ถึงปรากฏการณ์ เงื่อนไขต่างๆ มีภาระหลากหลายว่าตั้งแต่เรื่องการทำมาหากิน การดูแลครอบครัว และผู้คนรอบข้างแวดล้อม และส่วนใหญ่แล้วดูเหมือนว่า เมื่อเราอยู่ในโลกนี้นั้น เรามักมีทุกข์มาก ยุคสมัยได้นำพาเราทั้งหลายดำเนินชีวิตมาถึงวาระที่ ความเป็นเมืองกับชนบทแทบไม่เหลือเส้นแบ่งอีกต่อไปแล้ว ต่างกันหน่อยตรงที่ว่า ชนบทยังไม่มีรถติดมากนัก แต่ก็เริ่มเห็นบ้างแล้ว ชนบทยังมีทุ่งนา แม่น้ำลำคลองยังใสสะอาด แต่เมื่อดูที่ระบบการดำเนินชีวิต เราแทบไม่เห็นความต่างนั้นแล้ว ว่าก็ ชาวนาซื้ออาหารถุงไปนา เพราะเร่งรีบ เป็นอย่างนั้น และการหล่อเลี้ยงชีวิตเราทั้งหมดอยู่ในโลกจริงนี้เอง แทบทั้งหมดมันเป็นชีวิตที่ต้องรีบเร่ง ต่อสู้ แก่งแย่งแข่งขัน การได้มาแต่ละครั้งมันหมายถึงการลงทุน แลการสูญเสียอย่างมหาศาล หลายคนอาจจะรู้สึกว่าโลกนี้ มันไม่ได้สวยงามน่าอยู่นัก แต่เราก็ยังต้องอยู่กับมัน ดำเนินไปตามวิถีของมัน เหน็ดเหนื่อย อ่อนล้า บางครั้งก็ท้อแท้สิ้นหวัง

เรามีโลกเสมือนเอาไว้....เพื่อที่เราจะได้หลบซ่อนบางมุมบางด้านของเราออกไปจากความทุกข์ยาก โลกเสมือนนี้ เราพยายามค้นหา หรือสร้างตัวตนแบบใหม่ของเราขึ้นมา เราจะสร้างมันให้อลังการงดงามเพียงใดก็ย่อมได้ เราได้นำเสนอตัวตนของเราออกไปสู่ผู้คนด้วยมุม ด้วยเรื่องราวที่เราอยากให้เป็น และแน่นอนว่า ผู้คนที่มาร่วมนำเสนอตัวตนด้วยกัน ต่างก็เป็นผู้ที่หลบออกมาจากตัวตนในโลกจริงของตัวเองเช่นกัน แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องจำเป็นกระมัง เพราะโลกเสมือนมันช่วยให้เราได้เป็นอะไรก็ได้ ตามที่เราปรารถนา พื้นที่ภายในโลกเสมือนเราสามารถสร้างสังคมใหม่ ซึ่งมันแตกต่างจากสังคมของโลกจริง กระทั่งเราอาจเอาบางมุมบางด้านของชีวิตมานำเสนอ บางมุมบางด้านที่เราไม่อาจแสดงออกได้ในโลกจริง บางมุมบางด้านที่เป็นปรารถนาที่ซ่อนเร้นของเรา

เรามีโลกฝันเอาไว้...เพื่อที่เราจะได้มีพื้นที่ในการปลอบโยนตัวเอง แต่เพียงลำพัง มันเป็นโลกที่เราสร้างขึ้น อาจไม่ใช่ตามความปรารถนา แต่มันเกิดขึ้นมาจากจินตนาการอันงดงามบรรเจิด มันเป็นพื้นที่ๆ ไร้ขอบเขต กว้างใหญ่ไพศาลไม่มีที่สิ้นสุด แล้วมันก็เป็นโลกที่มีอิสระมากที่สุดด้วยความที่เราดำรงอยู่ในอาณาจักรอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้นเพียงลำพังนั่นเอง อาจจะมีบ้างที่มีภาพของผู้คน บางคนโผล่ขึ้นมาในโลกนี้ แต่ผู้คนเหล่านั้นเราก็สร้างมันขึ้นมาเอง กำหนดคุณลักษณะได้ด้วยตัวเราเอง หรือบางครั้งอาจจะมีภาพของความสุขความทุกข์อยู่บ้าง ว่าก็โดยเฉพาะความทุกข์ มันกลับไม่ได้ทำให้เราเป็นทุกข์ แต่ตรงกันข้าม ในมิติของความสุข เรากลับเป็นสุขนัก นั่นก็เพราะว่า เราสร้างโลกความฝันของเราไว้เพื่อได้ปลอบโยนตัวเอง เป็นพื้นที่ให้เราได้หลีกเร้นจากโลกจริงนั่นเอง