โศกนาฏกรรม
หนทางประเทศนี้มีปัญหา
เอาหัวใจ ชาวนา มาเหยียบย่ำ
“หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน” ภัยแล้งซ้ำ
ขอจำนำให้จำนองต้องจำนน
ปรับเปลี่ยนนโยบายงานขายข้าว
แต่ละก้าวเพื่อสิทธิ์ในผลิตผล
ใช่เพียงทาสโรงสีผูกปีทน
แท้ทำนาบนหลังคนอยู่ทุกวัน
นักการเมืองแบ่งขั้ว คนแบ่งข้าง
เปลี่ยนเส้นทางเดิมที ที่วาดฝัน
อุดมการณ์เก็บกักลิ้นชักกัน
จึงวัวพลัน พันหลัก แร้วดักวาง
ข้อคิดจำนำข้าว, หากก้าวพลาด
ประชาไทยทั้งชาติย่อมขัดขวาง
กับดักนักการเมืองเรื่อง “เป็นกลาง”
ตัดหนทางสร้างขุมทรัพย์อันทับซ้อน
โภชน์ผลของบ้านเมืองเป็นเรื่องใหญ่
“ส่วนตัว” ต้องตัดใจออกไปก่อน
ประเทศชาติจึงพัฒนาสถาพร
ปล่อยลุ่มลุ่มดอนดอนด้วยเหตุใด
มัวโทษปี่โทษกลองโทษน้องพี่
จำนำรัฐธรรมนูญสักทีจะดีไหม?
ผลิตผล อมาตยาธิปไตย
เป้าหมายใหญ่ร่วมวิโยค โศกนาฏกรรม!
นทีทอง สมุทรชลธี