คำตัดสิน
¤ เหลือพื้นที่ช่องว่างระหว่างบรรทัด
ที่อาจตัดปัญหาหรือถาโถม
จากจุดเริ่มจวบวันใกล้รันโรม
คือน้ำเย็นหลั่งชโลม หรือโหมไฟ
¤ เพียงจรดปลายปากกาบนหน้ากระดาษ
ด้วยมือกุมอำนาจ, สิทธิ์ขาดใหญ่
เสียงโห่ร้องสองฝั่งเหมือนชั่งใจ
ขีดเส้นไหนหนึ่งข้างในทางเดิน
¤ อาจเป็นเสี้ยวเศษฟางเส้นสุดท้าย
ก่อนอูฐล้มลงตาย ริมโขดเขิน
สิ้นอดทนด้วยสุดทานหนักนานเกิน
เมื่อฟ้าเมิน, หมกร้อนระอุแรง
¤ เมื่อแผ่นดินสั่นไหวเยือกไอหนาว
ดวงจันทร์หยุดส่องดาวหยุดพราวแสง
จนถึงวัน สิ้นสุดการยุดแย้ง
สันติภาพสาปแช่งโบกมือลา
¤ ทิ้งแค้นเคียดเกลียดชังฝังรากลึก
จิตสำนึกจางหายไร้คุณค่า
เสียงโห่ร้องสองฝั่ง ยังก้องฟ้า
เสี้ยววินาทีนั้น...น้ำหมึกริน
¤ เหลือพื้นที่ช่องว่างระหว่างบรรทัด
ตัวอักษร ร้อยรัด คำตัดสิน
คือฝนดับร้อนกล้าเหนือธานินทร์
หรือแผ่นดินท่วมเลือด...เดือดเป็นไฟ!
นทีทอง สมุทรชลธี