คำจารึก

o กวีได้ล้มหายหรือตายจาก หรือปิดฉากสามัญ...สู่ชั้นสูง ดื่มด่ำสรวงสวรรค์ชั้นยางยูง ขาดแรงจูงใจในรสบทกวี o ทิ้งไว้เพียงผลงานกานท์กลอนเก่า เคยปลุกเร้าผู้คนไปทุกที่ ให้กำหมัดหยัดยืนฟื้นเสรี ต่อต้านการกดขี่...ชี้ทางธรรม o “วรรคทอง” เคยฝากไว้ให้แช่มชื่น ปลุกให้ตื่นต่อสู้...ผู้เหยียบย่ำ เสรีภาพ, เสมอภาค ฝากน้ำคำ หรือเพียงแค่ “น้ำครำ” คลุก “น้ำเมา” o จากโศลกแหลมหลักแหล่งพักจิต ลมเปลี่ยนทิศ, กวีทาสสุดขลาดเขลา คนเปลี่ยนทาง, สร้างภาพ, สี, ฉาบเงา กลายเป็น “บทกวีเศร้า” ของผู้คน o ที่กำลังเลือนหายและตายจาก พร้อมกับซากอักษรซ่อนโฉดฉล จารึกจำนามกลบหลุมศพตน “ผู้ทรยศประชาชน” ตลอดกาล นทีทอง สมุทรชลธี