Skip to main content

 

คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย

\\/--break--\>

แต่สิ่งสำคัญก่อนจะถ่ายคือ ช่างภาพควรจะมีสายตาแบบช่างภาพ คือมองแล้วนึกให้ออกว่าถ้าเป็นภาพอยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมในกล้องแล้ว จะออกมาอย่างไร บางครั้งเวลาไม่ได้ติดกล้องไปด้วย เจอภาพบางภาพ เราใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้กางออกเป็นมุมฉากสองมือแล้วเอามาชนกันแทนกรอบสี่เหลี่ยมสำหรับมองภาพ...เล่นอยู่คนเดียว


ทั้งนี้ทั้งนั้นการจะมองให้เห็นแบบคนถ่ายภาพได้ ก็ต้องฝึกถ่ายบ่อย ๆ เดี๋ยวนี้มีกล้องดิจิตอลให้ความสะดวก และไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายมากมาย ถ่ายไปเถอะ ฝึกมือ ฝึกสายตา ถ่ายแล้วไม่ดีเราก็ลองใหม่ แรก ๆ อาจใช้โหมด Auto ก่อน แต่ Auto จะถ่ายให้ออกมาพอดีก็ต้องเรียนรู้จักกล้องบ้าง เพราะความเป็นดิจิตอลนั้น กล้องจะประมวลผลตามโปรแกรม ซึ่งบางครั้งและบ่อยครั้งภาพที่ออกมาอาจไม่ตรงกับการประมวลของลูกกะตาของเราก็ได้ ถ้าสีของวัตถุมีความต่างกันมาก แบบขาวกับดำ ถ้ากล้องไปวัดแสงที่ใดที่หนึ่งภาพที่ออกมากก็จะไม่มืดไปก็สว่างไป


จากรูปที่ยกมายังอยู่ในมุมเดียวกับรูปที่แล้ว เพียงแค่เราขยับเท้าออกมานิดหน่อย ภาพก็จะเปลี่ยนไป จากมุมที่เห็นนี้ เราเพียงแต่เดินตามทางเดินชื้นแฉะ ถ้ามองตรงไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวดูข้างทางเลย เราก็จะพลาดช็อตนี้ไปอย่างน่าเสียดาย


คราวที่แล้วบอกว่ามุมนี้แสงน้อย เราแก้ไขด้วยการเพิ่ม ISO ให้มากขึ้น ให้กล้องรับแสงได้มากขึ้น เพื่อให้ความเร็วชัตเตอร์เร็วขึ้น แก้ปัญหามือสั่นไหวซึ่งทำให้ภาพไหวเบลอ เรามีอีกวิธีหนึ่งในการแก้ไขคือ การปรับค่าในกล้องให้ภาพ under


มีภาษากล้องมาให้อีกสองคำคือ under แปลตรงตัวก็คือใต้ หรือต่ำ ในที่นี้คือค่าแสงที่ต่ำกว่าค่าสมดุลที่กล้องประมวลผลมาให้ ถ้ามองในจอกล้องจะเป็นเส้นประตรงกลางเป็นเลข 0 และมีขีดเลื่อนได้อยู่ข้างบน ถ้าขีดอยู่ตรงเลขศูนย์ แปลว่า จุดนี้คือจุดที่ดีที่สุด สมดุลที่สุดสำหรับภาพนี้ ถ้าเราปรับให้ขีดนั้นมาทางด้านซ้ายมือที่เป็นเครื่องหมายลบ ก็แปลว่าจะได้ภาพ under คือมืดลง ถ้าปรับขีดนั้นไปทางด้านขวาทางเครื่องหมายบวกก็จะได้ภาพ over คือสว่างขึ้น


ภาพนี้เราลองเล่นด้วยการปรับ ISO สูงขึ้น ซึ่งจะได้ภาพที่มีเม็ดเล็ก ๆ หรือ noise เต็มไปหมด เรายังอยากได้ภาพละเอียดบ้าง ก็เลยปรับ ISO ให้ต่ำลงมา อาจไม่ต้องถึง 100 เพราะแสงน้อยเกินไป แล้วปรับหน้ากล้องให้กว้างที่สุดเพื่อให้ความเร็วเพิ่มขึ้น ถ้าความเร็วยังไม่พอ สำหรับเราน่าจะ 1/15 วินาที ก็พอจะควบคุมมือตัวเองได้ เราก็ตั้งค่าชดเชยแสงให้ต่ำลงมาอีก ในกล้องแต่ละตัวจะมีโหมดนี้อยู่ตรงเครื่องหมายบวกลบ และการใช้งานไม่เหมือนกัน ตรงนี้ต้องอ่านคู่มืออย่างละเอียด เพื่อเรียนรู้อีกนิด


เมื่อเราชดเชยแสงให้มืดลง รอบ ๆ ภาพก็จะมืดลง ตรงพระอาทิตย์ที่สว่างมาก ๆ ก็จะลดลงมาด้วย และจะได้ลำแสงที่ลอดไม้ลงมาชัดเจนขึ้น


ส่วนที่เหลืออาจไปว่ากันในโฟโตช็อปอีกสักนิด

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ไปปายมา เหมือนพูดคำฮิตยังไงไม่รู้ ฉันไปปายมาจริงๆ ถามว่าไปบ่อยไหม แปดปีมานี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ไป แต่ละครั้งเว้นวรรคสี่ปี เพราะฉะนั้นฉันจึงเป็นความเปลี่ยนแปลงของปายค่อนข้างเยอะ
โอ ไม้จัตวา
 เจอคลิบวีดีโอนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสนำมาให้ชมสักที เขาชื่อ Paul Potts ผู้ร้องเพลง Nessun Dorma ในการประกวดร้องเพลง Britains Got Talent ของประเทศอังกฤษ ฉันชอบเข้าไปดูคลิ้บรายการนี้ เพราะจะเห็นผู้มีความสามารถทางการร้องเพลงมาร้องประกวดกันด้วยความสามารถอย่างแท้จริง อย่างเช่นสาวน้อย คอนนี่ ที่นำมาให้ชมสัปดาห์ที่แล้วก็เกิดจากรายการนี้ เขาไม่มีข้อจำกัดทางการตลาดในการประกวดร้องเพลง ไม่ต้องจัดฟัน ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องสวย ไม่ต้องมีคนจัดหาเสื้อผ้ามาให้ ขอเพียงมีหัวใจมาด้วยเท่านั้น
โอ ไม้จัตวา
   ขออนุญาตเปิดเพลงนี้อีกครั้ง Imagine จากเสียงร้องของสาวน้อยเสียงใส Connie Talbot นักร้องตัวน้อยผู้ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบการประกวดร้องเพลง Britain's Got Talent ปี 2007 เสียงใส ๆ ของเธอร้องเพลง Somewhere over the rainbow ทำเอากรรมการนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง
โอ ไม้จัตวา
  Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006
โอ ไม้จัตวา
  เพลงวาสิฏฐี  โดย มาโนช  พุฒตาล เมื่อวานนี้ฉันหยิบ วันที่ถอดหมวก ของเสกสรรค์  ประเสริฐกุล ขึ้นมาอ่าน (อีกรอบ) ต้องบอกก่อนว่าเป็นแฟนหนังสือของอาจารย์เสกสรรค์อย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กภูหินร่องกร้า และซื้อ "ถนนหนังสือ" หน้าปกเสกสรรค์-จิระนันท์ มาอ่านด้วยความทึ่งกับหนุ่มสาวสมัยนั้น ความที่ประวัติศาสตร์ของเขาอยู่ใกล้บ้านเรา จึงยิ่งอ่านยิ่งอิน
โอ ไม้จัตวา
(เพลงปราสาทไหว บรรเลงพิณเปี๊ยะ โดย สมบูรณ์ กาวิชัย) ผู้ส่งเข้าประกวด: นางรัษฎาพร บริจินดาได้รับรางวัลจากการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ ประจำปี 2549สถานที่ วัดเชียงมั่นเลขที่ 171 ถนนราชภาคินัย ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่อายุ ประมาณ 80 ปีความสูง ประมาณ 7 เมตรเส้นรอบวง 0.60 เมตร
โอ ไม้จัตวา
ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
โอ ไม้จัตวา
 ป่วยค่ะท่านผู้ชม... อยู่บนโลกแท้ ๆ เหมือนอยู่ในน้ำลึก หายใจไม่ออก อากาศเป็นพิษ มันมาอีกแล้ว คราวนี้แสบจมูก แสบตา ไข้ขึ้น หวัดกินงอมแงม สยบยอมกับโลกใบนี้ หลับไปสองวันเต็ม ๆ วันนี้เจอคลิบของนักร้องคนโปรดอีกคน เคยมีซีดีเมื่อนานมาแล้วแต่แผ่นหายไป เธอชื่อ Jewel Kilcher ชาวอเมริกัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง เล่นกีต้าร์ นักแสดง และกวี ว้าว คนอะไรเนี่ย ฉันฟังเธอร้องครั้งแรกเมื่อครั้งอยู่ที่เมืองจีนคนเดียว เสียงเพลงของเธอเป็นเพื่อนในบรรยากาศเหงา ๆ หนาว ๆ เวิ้งว้างคนเดียวในโลกได้เป็นอย่างดี
โอ ไม้จัตวา
http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336  เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้