เดินทางหน้าร้อน : ลาว

แผนการเดินทางครั้งนี้เริ่มจากการคุยเรื่องทำหนังสือไกด์บุ๊คของฉันกับน้องแอน น้องแอนเธอเพิ่งกลับจากหลวงพระบางมา เธอไปอยู่ 15 วัน และรู้สึกประทับใจประกอบกับเธอมีสต๊อครูปในมือ และข้อมูลจำนวนหนึ่ง ความที่ฉันชอบจับแพะชนแกะอยู่แล้ว นึกขึ้นมาได้ว่า มีเพื่อนอีกคนเคยบอกให้ทำไกด์บุ๊คหลวงพระบาง อิฉันเลยจับเพื่อนชนน้อง แต่น้องแอนบอกว่าทำคนเดียวว้าเหว่เกินไป จึงชวนอิฉันทำด้วยกัน ช่วยกัน ทั้งเรื่องข้อมูลและภาพถ่าย โดยน้องแอนจะเน้นทำภาษาอังกฤษ

เพื่อนก็ตกลงว่าทำได้เลย แล้วจะพิมพ์ให้ คราวนี้ก็ถึงเวลาต้องคิดถึงการไป รวมถึงค่าใช้จ่าย อิฉันก็เป็นแกะหาแพะมาจ่ายค่าเดินทางให้ โดยเสนอโครงการทำสกู๊บให้กับนิตยสารมหานที นิตยสารฟรีก๊อบปี้ที่เน้นเรื่องราวของประเทศที่อยู่ในลุ่มแม่น้ำโขง คือ ไทย พม่า ลาว จีน กัมพูชา และเวียดนาม นิตยสารออกมาได้ 8 เล่ม ยังไม่เคยออกพื้นที่ต่างประเทศเป็นจริงเป็นจัง โดยเฉพาะในด้านการตลาด

เราสองคนเสนอพามหานทีไปแอ่วเมืองลาวให้กับเขา ทำสกู๊บ แนะนำหนังสือ และเปิดตลาด โดยเน้นพื้นที่หลวงพระบาง วังเวียง และเวียงจันทน์ โดยมหานทีจ่ายค่าเดินทางที่พักและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ให้ทั้งหมด...น่ารักจริง ๆ  โดยเฉพาะเรื่องที่พักของหลวงพระบางนั้น เต็มตั้งแต่เดือนกุมพาพันธ์ เพราะเป็นช่วงสงกรานต์  มหานทีผู้น่ารักก็ไม่ย่อท้อ ขอรายชื่อโรงแรมจากฉันไปแล้วส่งอีเมลขอบาร์เตอร์กับหน้าโฆษณาหนึ่งหน้า เราได้ที่พักช่วงสงกรานต์ที่หลวงพระบาง !!! ฉันดีใจสุด ๆ เพราะจากไม่มีที่พักจนคิดว่าจะต้องนอนวัด ตอนนี้ได้นอนวัง(เก่า) คือโรงแรมแกรนด์ หลวงพระบาง

ถ้ามีธุรกิจของตัวเองคงตั้งชื่อว่า บริษัทจับแพะชนแกะไม่จำกัด

ใกล้ถึงเวลาเดินทางแล้ว ความที่เซ็ตเวลาไว้ถึง 9 วัน จึงต้องอันเชิญมารดาของอิฉันมาอยู่บ้านกับประชากรแมวทั้ง 3 ตัว สิ่งแรกที่ทำก่อนไปคือ อ่านข้อมูลทั้งหมดของลาว ทั้งด้านประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม การเมือง ภูมิศาสตร์ ฯลฯ อ่านด้วยความอิน และจินตนาการเต็มสูบ เพราะบรรพบุรุษของฉันเดินทางมาจากหลวงพระบาง ในสมัยรัชกาลที่ 4 จากข้อมูลประวัติศาสตร์ บอกว่าช่วงนั้นฝรั่งเศสเข้ายึดลาว เมืองหลวงพระบางแตก มีการเดินทางของผู้คนออกมาจากที่นั่น หม่อนของฉันหิ้ววรรณคดีในใบลานมาหนึ่งเรื่อง ซึ่งรู้สึกว่าเท่มาก ๆ นึกถึงการเดินทางที่ยากลำบาก เปรียบเทียบกับสงครามสมัยนี้ เมื่อเมืองแตก จะมีใครสักกี่คนหิ้ววรรณคดีหนีภัยสงคราม

นอกจากอ่านแล้วก็มาถึงเรื่องการสื่อสารในลาว ของฉันใช้ดีแทค  สำหรับดีแทค ที่ลาว โทรกลับเมืองไทยนาทีละ 31 บาท ถ้าเมืองไทยโทรไปเรารับสายที่ลาว เราเสียนาทีละ 37 บาท ส่วนคนโทรเสียปกติตามโปรโมชั่น miss call คิดเป็นรับสายหนึ่งนาทีคือ 37 บาท sms จากไทยไปลาวอัตราปกติ รับที่ลาวไม่เสียเงิน ส่งsms จากลาวมาไทย ครั้งละ 12 บาท ใช้อินเตอร์เน็ตจากมือถือคิดเป็นกิโลไบต์ละ .45 สต. เปิดเน็ตหน้านึงเสียประมาณ 450 บาท

สัปดาห์หน้าอิฉันจะอยู่ที่หลวงพระบาง หว้งว่าจะส่งเรื่องราวเรื่องลาวกลับมาต่อตอนนี้ได้ ส่วนสัปดาห์ต่อไปอยู่ที่เวียงจันทน์

แล้วจะถ่ายรูปมาฝากนะ