Skip to main content

ฟังดูน่ากลัวนะ อะไรมันจะขนาดนั้น ไม่ใช่อะไรค่ะ วันอาทิตย์วันหยุดอยู่กับบ้าน กิจวัตรหนึ่งก็คือนอนดูหนังในเคเบิ้ลทีวี ซึ่งเขาจะจัดหนังได้น่ากลัวมากในวันอาทิตย์  

สำหรับเราแล้ววันอาทิตย์ควรเป็นวันสบาย ๆ ชิว ๆ  แต่เปิดทีวีเจอแต่หนังผี  อย่างเมื่อคืน เปิดเรื่องมาบนเครื่องบิน โอ๊...ชอบ หนังวิกฤติบนเครื่องบิน เนื่องจากเป็นคนกลัวความสูง แต่ชอบดูหนังเกี่ยวกับเครื่องบิน จี้เครื่องบิน เครื่องบินตก ดูแล้วก็เก็บไปจินตนาการเวลาขึ้นเครื่อง ว่าถ้าเป็นเราเจอแบบนี้เราต้องทำอย่างไร  เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากหนังว่างั้น

หนังเปิดตัวที่ตัวเอกหน้าตาเหมือนไทเกอร์ วู้ด เล่นเป็นนักกอล์ฟ มากับภรรยาที่กำลังวีนเพราะมีผู้คนเดินมาขอลายเซ็นและทักทายสามีในเวลาส่วนตัวของเธอ ตัวละครอื่น ๆ ก็มีพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน มีตำรวจควบคุมตัวผู้ร้ายที่พูดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่ตลอดเวลา  มีนักวิทยาศาสตร์ มีแม่ชี มีคนแก่ ฯลฯ

แล้วเครื่องบินก็เข้าสู่พายุอย่างหนักและน่ากลัวมาก กัปตันตัดสินใจเลี่ยงไปอีกทางที่คิดว่าทำให้เสียเวลาน้อยที่สุด ขณะผ่านพายุ เครื่องบินตกหลุมอากาศ ภาพตัดไปที่ห้องเก็บของ สายรัดกล่องอะไรสักอย่างขาด กล่องตกลงมาใส่คนที่ใส่ชุดป้องกันเชื้อโรคขาขาด มีภาพเชื้ออะไรสักอย่างลอยในอากาศ

ตัดไปที่ตึกเพนตาก้อน ทหารกำลังประชุมว่ามีนักวิทยาศาสตร์ทดลองเชื้อโรคที่ทำให้คนตายแล้วฟื้นคนมาได้

ขณะนั้นข้าเจ้ากำลังอยู่ระหว่างวอร์มร่างกายและจิตใจสำหรับโยคะยามเย็น ดูได้แค่นั้นก็ไม่ไหวแล้ว ตัดสินใจปิดทีวี หันมาทำโยคะจบไปหนึ่งรอบเบา ๆ อาบน้ำอาบท่า กลับมาเปิดทีวีอีกครั้ง
หนังเรื่องเดิมยังอยู่!! บร๊า... อยู่นานจริง

คราวนี้บนเครื่องบินเต็มไปด้วยผีที่กำลังไล่กัดคนทั้งเครื่องบิน คนที่ตายแล้วก็ฟื้นคืนชีพ มาเป็นตัวกินคนอื่นให้ตายแล้วฟื้น ตายแล้วฟื้น ขณะนั้นเครื่องบินก็กำลังอยู่ในพายุฝนฟ้าคะนอง นักกอล์ฟหนุ่มกำลังพาภรรยาคลานอยู่บนช่องอะไรสักอย่างแคบ ๆ ตำรวจก็ไล่ยิงผีดิบลงไปอยู่ชั้นล่าง แล้วก็นำสเปรย์มารวมกันทำระเบิดโยนลงไป ผีกระจุยกระจาย แต่เครื่องบินไม่ยักเป็นอะไร สงสัยมีพระคุ้มครอง กว่าจะนำเครื่องลงได้ ก็เกือบโดนรัฐบาลซึ่งคงเช็คได้ว่ามีเชื้อมหาภัยอยู่บนเครื่อง และกำลังจะจัดการกับเครื่องบินลำนี้ เนื่องจากพบว่าเรียกแล้วไม่ขาน เพราะกัปตันก็โดนกัดกลายเป็นผีไปด้วย เครื่องลอยไปเรื่อย ๆ เนื่องจากออกจากสภาพอากาศเริ่มดีแล้ว

คนอื่น ๆ พยายามจัดการกับผีร้าย และพบว่าไม่มีกัปตัน เครื่องกำลังบินอัตโนมัติ ถ้าไม่มีคนควบคุมก็จะบินไปเรื่อย ๆ จนน้ำมันหมด พวกเขาหาทางเข้าไปห้องเครื่อง และพบว่าคนที่พอขับเครื่องบินเป็นคือคนร้ายที่ตำรวจควบคุมตัวมา เขาพาเครื่องลงอย่างทุลักทุเลกลางทะเลทราย คนที่รอดพากันเดินออกจากเครื่อง พนักงานต้อนรับพบรักกับตำรวจ และบอกว่าแฟนเก่าเธอเกาหลังเก่ง ด้านหลังของพวกเขา ประชากรผีต่างคืนชีพอีกครั้ง บางผีมีแค่ครึ่งตัวกระดืบ ๆ ออกมาจากเครื่อง บางผีแขนขาด ขาขาด

ปกติเป็นคนไม่ดูหนังผี แต่เรื่องนี้เห็นพล็อตแล้วขำจนไม่กลัว คิดได้ยังไงผีเต็มเครื่องบินที่กำลังที่กำลังอยู่ในพายุ มีพระเอกเป็นนักกอล์ฟมากับเมีย และผีเป็นผีที่ไม่มีวันตายอีกต่างหาก สุดท้ายคนพาเครื่องลงคือผู้ร้าย และนางเอกชอบเกาหลัง

คุ้น ๆ แฮะ ดูหนังดูละครแล้วย้อนดูตัว เหมือนเปิดทีวีดูข่าวสถานการณ์บ้านเมืองยังไงไม่รู้

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ไปปายมา เหมือนพูดคำฮิตยังไงไม่รู้ ฉันไปปายมาจริงๆ ถามว่าไปบ่อยไหม แปดปีมานี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ไป แต่ละครั้งเว้นวรรคสี่ปี เพราะฉะนั้นฉันจึงเป็นความเปลี่ยนแปลงของปายค่อนข้างเยอะ
โอ ไม้จัตวา
 เจอคลิบวีดีโอนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสนำมาให้ชมสักที เขาชื่อ Paul Potts ผู้ร้องเพลง Nessun Dorma ในการประกวดร้องเพลง Britains Got Talent ของประเทศอังกฤษ ฉันชอบเข้าไปดูคลิ้บรายการนี้ เพราะจะเห็นผู้มีความสามารถทางการร้องเพลงมาร้องประกวดกันด้วยความสามารถอย่างแท้จริง อย่างเช่นสาวน้อย คอนนี่ ที่นำมาให้ชมสัปดาห์ที่แล้วก็เกิดจากรายการนี้ เขาไม่มีข้อจำกัดทางการตลาดในการประกวดร้องเพลง ไม่ต้องจัดฟัน ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องสวย ไม่ต้องมีคนจัดหาเสื้อผ้ามาให้ ขอเพียงมีหัวใจมาด้วยเท่านั้น
โอ ไม้จัตวา
   ขออนุญาตเปิดเพลงนี้อีกครั้ง Imagine จากเสียงร้องของสาวน้อยเสียงใส Connie Talbot นักร้องตัวน้อยผู้ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบการประกวดร้องเพลง Britain's Got Talent ปี 2007 เสียงใส ๆ ของเธอร้องเพลง Somewhere over the rainbow ทำเอากรรมการนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง
โอ ไม้จัตวา
  Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006
โอ ไม้จัตวา
  เพลงวาสิฏฐี  โดย มาโนช  พุฒตาล เมื่อวานนี้ฉันหยิบ วันที่ถอดหมวก ของเสกสรรค์  ประเสริฐกุล ขึ้นมาอ่าน (อีกรอบ) ต้องบอกก่อนว่าเป็นแฟนหนังสือของอาจารย์เสกสรรค์อย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กภูหินร่องกร้า และซื้อ "ถนนหนังสือ" หน้าปกเสกสรรค์-จิระนันท์ มาอ่านด้วยความทึ่งกับหนุ่มสาวสมัยนั้น ความที่ประวัติศาสตร์ของเขาอยู่ใกล้บ้านเรา จึงยิ่งอ่านยิ่งอิน
โอ ไม้จัตวา
(เพลงปราสาทไหว บรรเลงพิณเปี๊ยะ โดย สมบูรณ์ กาวิชัย) ผู้ส่งเข้าประกวด: นางรัษฎาพร บริจินดาได้รับรางวัลจากการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ ประจำปี 2549สถานที่ วัดเชียงมั่นเลขที่ 171 ถนนราชภาคินัย ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่อายุ ประมาณ 80 ปีความสูง ประมาณ 7 เมตรเส้นรอบวง 0.60 เมตร
โอ ไม้จัตวา
ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
โอ ไม้จัตวา
 ป่วยค่ะท่านผู้ชม... อยู่บนโลกแท้ ๆ เหมือนอยู่ในน้ำลึก หายใจไม่ออก อากาศเป็นพิษ มันมาอีกแล้ว คราวนี้แสบจมูก แสบตา ไข้ขึ้น หวัดกินงอมแงม สยบยอมกับโลกใบนี้ หลับไปสองวันเต็ม ๆ วันนี้เจอคลิบของนักร้องคนโปรดอีกคน เคยมีซีดีเมื่อนานมาแล้วแต่แผ่นหายไป เธอชื่อ Jewel Kilcher ชาวอเมริกัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง เล่นกีต้าร์ นักแสดง และกวี ว้าว คนอะไรเนี่ย ฉันฟังเธอร้องครั้งแรกเมื่อครั้งอยู่ที่เมืองจีนคนเดียว เสียงเพลงของเธอเป็นเพื่อนในบรรยากาศเหงา ๆ หนาว ๆ เวิ้งว้างคนเดียวในโลกได้เป็นอย่างดี
โอ ไม้จัตวา
http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336  เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้