กี่ครั้งที่เราทุกข์
กี่ครั้งที่เราล้ม
กี่ครั้งที่เราจม อยู่ในท้องทะเลน้ำตา…
กี่ครั้งที่เราท้อ
กี่ครั้งที่เหว่ว้า
มีชีวิตแต่ไร้ชีวา อยู่อย่างผวา ไม่มีใคร...
แต่แล้วเหมือนมีบางอย่างเข้ามา...
ปรารถนาให้ฉันลุกขึ้นใหม่
สัมผัสกายฉัน แตะในห้วงหัวใจ
ปลุกจิตวิญญาณอันหลับใหล...ให้ฉันตื่นและเบิกบาน
*แน่แล้ว,ทุกสิ่ง
ใช่แล้ว,ทุกอย่าง
เป็นเช่นนั้น,ทุกทาง
ที่ทอดวางข้างหน้า
**แน่แล้ว,ทุกสิ่ง
ใช่แล้ว,ทุกอย่าง
เป็นเช่นนั้น,ทุกทาง
ที่ทอดวางและโอบกอดฉัน
เพราะเธอคือความหวัง
คือพลังและศรัทธา
เพราะเธอคือความจริงและความฝัน
ฉันจึงก้าวข้ามผ่านคืนวัน อย่างมั่นคง
ต่อแต่นี้ไม่มีทุกข์
ถึงแม้ล้มก็จะลุก
และจะปลุกปลอบตัวเองอย่างชื่นบาน
ต่อแต่นี้ไม่มีท้อ
แต่จะขอร้องเพลงแห่งความกล้าหาญ
เพราะฉันมีเธอมาเติมเต็มในจิตวิญญาณ
ฉันจึงร้องขับขานบทเพลงแห่งศรัทธา
เพราะฉันมีเธอมาเติมเต็มในจิตวิญญาณ
ฉันจึงร้องขับขานบทเพลงของความดีงาม
เพราะมีเธอมาเติมเต็มในจิตวิญญาณ
เราจึงร่วมขับขานบทเพลงแห่งความรัก.