มันเป็นปรากฏการณ์ของความรัก, เ พื่ อ น ม นุ ษ ย์ แ ล ะ โ ล ก
ด้วยศรัทธาในธรรมชาติ
เลือดที่ล่อเลี้ยงหัวใจล่องสู่ปลายเท้า
พาวิญญาณแห่งชีวิต ย่ำ ท า ง ด้ ว ย รั ก
เป็นวันที่ผู้คนและลมมรสุมพาดผ่านคาบสมุทร
นำเรื่องราวกล่าวขานเพื่อนมนุษย์
เดินทางเพื่อจะได้เพ่งมองแววตาของกันและกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันดั่งญาติมิตร
และแลกเปลี่ยนเรื่องเล่าของ ยั ก ษ์ ตั ว ใ ห ญ่ ริ ม ท า ง จ ร
เรื่องราวที่มันข้ามแดนอันแสนไกลมากัดกินเนื้อหัวใจของเรา
และถอนรากวิถีวัฒนธรรมของเรา
ทั้งหมู่เลและหมู่บก....ทั้งมนุษย์และสัตว์
เรื่องราวของมันที่กำซาบซดทรัพยากรของหมู่เรา
เรื่องราวของธรรมชาติและบ้านเกิดของเราด้วยกัน
.............................................................................
มันเป็นปรากฏการณ์ของความรัก
ที่สะท้อนภาพของหุบเหวกลวงโบ๋
สถานที่ที่ยักษ์พวกนั้นจากมา
และสถานที่ที่ยักษ์พวกนั้นกำลังจะกลับไป
ป ร เ ม ศ ว ร์ ก า แ ก้ ว
พ่อกับแม่กลับบ้านไปหลายวันแล้ว ผมกับบ่าวปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆ และสภาพแวดล้อมที่นี่ได้ดีมากขึ้น ไอ้หมีกับไอ้ตาลก็คุ้นเคยกับเราดี ไม่เห่าคิดว่าเราเป็นคนแปลกหน้าเหมือนเก่าแดดเช้าสาดสีขาวจากขอบฟ้า ไก่ขันแจ้วๆ ตอบกันเหนือยุ้งข้าวมาแต่ไกล ย่าปลุกเราตั้งแต่เช้าขณะที่ลมอุ่นแห่งท้องทุ่งกำลังพัดโบยหมอกเช้า เรางัวเงียพลิกตัวไปมาก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน “บ่าวๆ ๆ ๆ น้องๆๆ” จ้อยมาตามเราตั้งแต่เช้า“วันนี้ที่ศาลาจะมีการประชันตอกลูกยาง ไปกันนะ ต้องสนุกแน่ๆ” จ้อยชวน“ไปๆๆ ไอ้เสือสมิงของผมต้องชนะแน่ๆ”…