Skip to main content

ฮิโตมิโตกูฉะดะ

รู้จัก โทรุ มุรานิชิ "ราชาหนังเอวี"
.
โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ
คำเตือน : บทความนี้เป็นชีวประวัติของผู้กำกับที่ถูกนำไปสร้างเป็นซีรี่ส์โทรทัศน์เรื่อง The Naked Director ซึ่งจะฉายใน Netflix เดือนสิงหาคม 2562 แม้จะเป็นชีวประวัติขนาดสั้น แต่มีการเล่าชีวิตตั้งแต่ช่วงต้นจนถึงบั้นปลาย อาจทำให้หลายคนรู้รายละเอียดบางส่วนของซีรี่ส์นี้ก่อนได้ (แน่นอนว่าเป็นบทความแนว 18 +)
.
ว่ากันว่าในอุตสาหกรรมหนังเอวี หรือหนังโป๊ของญี่ปุ่น ที่ว่ากันจริงๆ ชีวิตของคนในแวดวงนี้ย่อมหวือหวากว่าคนทั่วไป แต่ก็ไม่มีใครมีสีสันและโลดโผนเท่ากับ โทรุ มุรานิชิ ผู้กำกับ และอดีตนักแสดงหนังเอวีที่ได้รับฉายาว่า "ราชาหนังโป๊" ผู้โด่งดังในยุค 80s อันเป็นยุคบูมของเศรษฐกิจญี่ปุ่น และเป็นยุคเริ่มต้นของอุตสาหกรรมหนังเอวีญี่ปุ่น
.
ทำไมเขาถึงได้รับฉายาดังกล่าว ? มุรานิชิไม่ใช่ผู้กำกับหนังเอวีคนแรก (การถ่ายหนังที่มีเพศสัมพันธ์/หรือสอดใส่กันจริงๆ) และไม่ได้เป็นผู้เริ่มต้นบุกเบิกแผ้วถางการสร้างหนังโป๊แต่อย่างใด แต่อาจเรียกได้ว่าเป็นผู้เปลี่ยนแปลงปฏิวัติวงการก็คงได้ และส่งอิทธิพลมาจนถึงปัจจุบัน
.
โทรุ มุรานิชิ เกิดที่ฟุกุชิมะ ในปี ค.ศ.1948 หลังเรียนจบเขาเริ่มต้นทำอาชีพเป็นเซลส์แมนขายสารานุกรมภาษาอังกฤษในกรุงโตเกียว หันเหไปทำธุรกิจเช่าวิดีโอเกม พอหลังจากมีเงินเก็บเขาก็ผันตัวเองไปยังสื่อสิ่งพิมพ์ลามกที่ผิดกฎหมายเพราะไม่มีการเซ็นเซอร์อวัยวะพึงสงวน ในฐานะประธานของกลุ่มหนังสือ Hokudai Kanda จนถูกขนานนามว่า ราชาภาพโป๊แบบไม่เซ็นเซอร์ตั้งแต่นั้น
.
ก่อนจะเริ่มทำหนังเอวีเรื่องแรกกับค่าย Crystal Eizou ในปี ค.ศ.1984 การทำงานที่นี่เองที่ทำให้เขาค้นพบเอกลักษณ์ในการทำหนังเอวีแนวใหม่ๆ แตกต่างจากค่ายอื่นๆ และแจ้งเกิดนักแสดงหนังเอวีสาวจำนวนไม่น้อย
.
หนึ่งในนักแสดงหญิงที่แจ้งเกิดโดยมุรานิชิ ซึ่งจะไม่ถูกกล่าวถึงไม่ได้เลยคือ คาโอรุ คุโรกิ ผู้หญิงชนชั้นกลางมีการศึกษาทางด้านศิลปะ ซึ่งสนใจงานศิลปะจนได้มาแสดงหนังพิงค์ฟิล์ม และหนังเอวีในที่สุด เธอเป็นตัวแทนของผู้ที่ยอมรับว่าการเลือกเส้นทางอาชีพนี้ไม่ใช่เพราะเธอไม่มีทางเลือก หรือไร้เงินทอง หากแต่เป็นการเลือกโดยตัวเธอเอง คุโรกิเข้าวงการตั้งแต่อายุ 21 ปี ผ่านการทำงานแจ้งเกิดเรื่องแรกโดยมุรานิชิ เมื่อมุรานิชิตั้งบริษัทสร้างหนังของตนเอง Diamond Visual ในปี ค.ศ.1988 เธอก็มาแสดงให้เช่นกัน โดยมีจุดเด่นของเส้นขนที่ปกคลุมเบื้องล่างอันดกดำ พร้อมๆ กับทักษะการแสดงที่น่าจดจำและนับว่ากล้าแสดงในทุกบทบาทที่เขาเสนอมา รวมถึงการแสดงบทบาทสิทธิสตรีด้วยการไว้ขนรักแร้อย่างไม่กลัวคนรังเกียจอีกด้วย
.
รูปแบบที่มุรานิชิพัฒนาขึ้นมามีหลากหลายแนวทาง(ก็ทำหนังถึง 3 พันเรื่องนี่นะ) ทั้งบุคาเกะหรือการปล่อยน้ำอสุจิรดหน้านักแสดงหญิง, เอคิเบน(Ekiben) การมีเซ็กส์ท่ายืนโดยฝ่ายชายจะจับผู้หญิงอุ้ม(ซึ่งชื่อนี้มีที่มาจากกล่องอาหารกลางวันตามสถานีรถไฟที่ผู้ซื้อต้องยืนเลือกและถือมากิน), ฮาเมะโดริ หรือการถ่ายหนังด้วยมุมมองของฝ่ายชายเป็นหลัก,
.
แต่ที่เป็นแนวทางสำคัญคือการถ่ายทำแบบสารคดีเก๊ ที่ยังส่งอิทธิพลอย่างยิ่ง โดยหนังของมุรานิชิ มักจะให้นักแสดงหญิงเช่นคุโรกิ มาเปลี่ยนชุดในอาชีพ หรือบทบาทต่างๆ ถูกสอบถามเรื่องเซ็กส์ รสนิยมทางเพศแบบต่างๆ ก่อนจะเริ่มให้เธอลองกระทำตามนั้น (ซึ่งนักดูหนังเอวีคงเห็นภาพทันทีว่านี่คือแนวทางที่ยังคงใช้อยู่จนถึงทุกวันนี้) ผิดกับผู้กำกับหนังเอวีที่เริ่มต้นมาจากสายพิงค์ฟิล์ม หรือหนังโป๊ที่ฉายโรง ซึ่งมักจะนำเสนอแบบเล่าเรื่องมากกว่า
.
เขากล่าวว่า Diamond Visual มาในช่วงที่ตลาดเช่าวิดีโอกำลังบูม ค่ายหนังของเขากลายเป็นผู้ผลิตหนังเอวีรายใหญ่ที่สุดในตอนนั้น ส่งผลให้บริษัทมีรายได้ต่อปีสูงถึง 10,000 ล้านเยน มุรานิชิบอกว่าในตอนนั้นเขามีรถโรสรอยซ์ราคา 100 ล้านเยน, คฤหาสน์หรูที่ใช้เป็นสตูดิโอราคาพันล้านเยน และมีเรือสำราญราคา 400 ล้านเยนอีกด้วย
.
การทำอาชีพที่หมิ่นเหม่ต่อศีลธรรมของผู้คนญี่ปุ่นในยุคนั้นส่งผลให้มุรานิชิทำผิดกฎหมายและโดนจับกุมอยู่รวม 7 ครั้งจากหลายข้อหา ทั้งการจ้างนักแสดงหนังเอวีอายุต่ำกว่าเกณฑ์ เคยถูกจับที่ฮาวายในปี ค.ศ.1986 เนื่องจากการฝ่าฝืนกฎการนำผู้หญิงเดินทางข้ามประเทศโดยเจตนาที่ผิดศีลธรรม หลังจากเกณฑ์นักแสดงเอวีสาว 15 ชีวิตไปถ่ายทำที่นั่น และเขายังได้รับคำฟ้องร้องจากสหรัฐอเมริกาถึง 370 ข้อหาอีกด้วย
.
แต่แล้วอาณาจักรของเขาก็พังครืนภายในเวลาไม่นาน ปี ค.ศ.1992 หลังจากเขาจับธุรกิจสื่อดาวเทียมที่เจ๊งไม่เป็นท่า ทำให้เขาเป็นหนี้สินถึง 5 พันล้านเยน ซึ่งผลส่วนหนึ่งก็มาจากการใช้ชีวิตหรูหรา มือเติบทำให้เขาถูกฟ้องล้มละลายในที่สุด
.
"ตอนผมรวยมีทีมงานที่บอกว่ายอมตายเพื่อผมได้ แต่ตอนหลังไอ้พวกนี้นี่แหละที่เผ่นหนีไปเร็วที่สุด" เขากล่าว
.
ในการสัมภาษณ์กับแทบลอยด์ถึงการปรากฎในสารคดีเรื่อง Toru Muranishi: It Is Nice เขากล้าพูดว่าชีวิตที่ผ่านมามันไม่มีอะไรต้องปิดบังเรื่องแย่ๆ โดยอวดว่าตลอดอาชีพสายการกำกับหนังโป๊ มีนักแสดงหญิงร่วม 7,000 คนมาแสดงในหนังกว่า 3,000 เรื่องที่เขาสร้าง และเขานั้นมีเซ็กส์กับพวกเธอมาแล้วทั้งสิ้น “ผมทำอาชีพที่ถ่ายแต่ร่องหลืบของผู้หญิง เพราะฉะนั้นผมก็พร้อมที่จะเผยหมดเปลือกแม้จะถึงขั้นโชว์ร่องตูดตัวเองก็ตาม"

"ทุกวันนี้น่ะเหรอผมแค่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ " เขาเปิดเผยกับสื่อโดยบอกว่าปัจจุบันมีอาชีพขายผ้าเช็ดตัวที่มีภาพคนดัง เปิดร้ายขายบะหมี่ และรับจ้างถือป้ายโฆษณาเท่านั้น โดยเปรียบว่าชีวิตเหมือนกระโดดบันจี้จัมพ์โดยไม่มีเชือก ถ้าใครได้ดูสารคดีชีวประวัติของเขาจะรู้สึกขอบคุณตัวเองแน่ๆ ว่าอย่างน้อยชีวิตเราก็คงดีกว่ามุรานิชิ แล้วทำไมเราจะต้องหมดหวังล่ะ ?
.
สีสันของชีวิตจากยุครุ่งโรจน์ ขบถต่อสังคมปกติ ไปจนสู่วันที่สิ้นเนื้อประดาตัวของเขาทำให้มีผู้นำมาถ่ายทอดเป็นสารคดีอยู่หลายเรื่อง อาทิ Toru Muranishi: It Is Nice(2014), M: Toru Muranishi Days of Wild Passion(2018), และล่าสุดเป็นซีรี่สโทรทัศน์เรื่อง The Naked Director
.
ลูกบ้าสุดท้ายของมุรานิชิในวงการหนังโป๊เกิดขึ้นในปี ค.ศ.1996 หลังจากที่เขากลายเป็นบุคคลล้มละลาย มีหนี้สินจำนวนมาก เขาตัดสินใจทำแผ่นหนังในรูปแบบดีวีดีเป็นครั้งแรก โดยมีนักแสดงหนังเอวีแสดงในหนังเรื่องเดียวถึง 60 คน ถ่ายทำนานกว่าสองสัปดาห์ ผลกลายเป็นดีวีดีหนังระดับมหากาพย์ความยาวถึง 256 นาที(The Avengers: Endgame ยังยาวสู้ไม่ได้) ในชื่อ From the North Country: Journey of Love (เป็นชื่อล้อกับซีรี่ส์โทรทัศน์ในช่วงนั้น) และด้วยการใช้ชีวิตติดหรูของเขา การถ่ายทำหนังเรื่องนี้จึงหมดเงินไปถึง 100 ล้านเยน !
.
ในเว็บไซต์ส่วนตัวของเขา นอกจากนำเสนอหนังสือ และสารคดีชีวประวัติของตน มุรานิชิยังเปิดฮอตไลน์รับปรึกษาปัญหาชีวิตด้วย !
.
แม้จะมีบทสรุปดังกล่าว แต่ดูเหมือนมุรานิชิในวัยหกสิบห้าปีจะยังไม่หมดฝันกับเรื่องเซ็กส์ ในปี ค.ศ.2014 เขาได้เปิด Happy Hour Theater เธียเตอร์ที่ตั้งอยู่ที่ Kita Ward ไม่ไกลจากสถานีรถไฟโอจิ ซึ่งจะมีการแสดงร้อง เต้น เล่นละครจากนักแสดงเอวีชื่อดังจำนวนมาก พร้อมยังเปิดโอกาสให้ได้พูดคุยกับดาราเอวีคนโปรดอีกด้วย นอกจากนี้ในปีเดียวกันนั้นเองที่ค่าย Madonna ค่ายหนังที่เน้นแนวสาวใหญ่มีวาระครบ 10 ปีของค่าย Madonna มุรานิชิในฐานะฉายาราชาหนังโป๊ก็ได้รับโอกาสมากำกับและแสดงร่วมกับ ยูอิ ฮะตาโนะ และยูมิ คาซามะ ดาราเอวีชื่อดังอีกด้วย
.
อาจกล่าวได้ว่าชีวิตของมุรานิชิก็ยังคงวนเวียนหายใจเข้าออกกับวงการหนังโป๊ ไม่ว่าจะรุ่งโรจน์หรือตกต่ำ ในวัยหนุ่มฉกรรจ์จนไม้ใกล้ฝั่งโรยรา...
.
ข้อมูลจาก
http://mura....com
https://www.tokyo....com/documentary-1990s-porn-epic-adu…/
https://www.tokyoreporter.com/…/japans-emperor-of-porn-ope…/
https://www.tokyoreporter.com/…/japans-emperor-of-porn-the…/
.
ภาพประกอบจาก
https://www.nikkan-gendai.com/articles/view/geinox/252008
Asianwiki
Tokyoreporter

โป๊ศาสตร์ พิศวาสความรู้คู่กามารมณ์

 

บล็อกของ กลุ่มนักโป๊ศาสตร์

กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
 โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
เอวีรีวิวหนังเอวีแนวเพื่อนรักเพื่อน
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
 โดย : ฮิโตมิโตกูฉะดะ
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย : ฮิโตมิโ
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
ในขณะที่เรากำลังพยายามรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับโป๊ศาสตร์ ก็อยากให้ blog นี้เป็นพื้นที่เผยแพร่ความรู้ในศาสตร์อื่นๆ โดยเฉพาะ อาชญาวิทยา (criminology) ด้วย จึงขอนำบทความเรื่อง "อาชญากรรมในที่ทำงาน" ของ กฤษฎา แสงเจริญทรัพย์ มาเผยแพร่ด้วย และต่อจากนี้ blog นี้จะมีทั้งเนื้อหาเกี่ยวกับโป๊ศาสตร์ และอาชญาวิทย
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
ได้มีโอกาสมาฮ่องกง เดินผ่าน "ร้านผู้ใหญ่" เลยแวะสำรวจหน่อยนึง ทั้งนี้เพื่อการศึกษาล้วนๆ for academic purpose
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
ญี่ปุ่นถือเป็นมหาอำนาจประเทศหนึ่งของโลกด้านการผลิตสื่อโป๊ จนถือได้ว่าได้สร้างหนังโป๊ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวขึ้นเรียกว่า “หนัง AV” ขึ้นมาทาบรัศมีของสื่อโป๊ที่ผลิตโดยประเทศตะวันตกที่เรียกว่า “porn” (อาจเปรียบเทียบได้กับในวงการการ์ตูนที่ถ้าบอกว่า manga คนส่วนใหญ่จะนึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่น ในขณะที่ comics