สวัสดีครับอาจารย์ธีระพล
อาจารย์ครับผมดีใจมากที่อาจารย์ได้รับจดหมายของผมแล้ว ผมนึกว่าจะไม่ถึงมืออาจารย์เสียแล้ว ที่ผมรู้ว่าอาจารย์ได้รับจดหมายของผมนั้น เพราะว่าเมื่อวันที่ 5 ตุลาคมที่ผ่านมานี่ อาจารย์ปูได้มาเยี่ยมพวกผม และอาจารย์ปูก็ได้เล่าให้ผมฟังว่าอาจารย์ได้รับจดหมายของผมแล้ว อาจารย์ปูลงมาเยี่ยมพวกผมอาจารย์เอาเสื้อมาให้พวกผมคนละตัว ตัวหนังสือโดนใจดีจังเลยครับ อาจารย์ครับผมมีเรื่องหนึ่งที่อยากปรึกษาอาจารย์ ผมก็ไม่รู้ว่าอาจารย์จะคิดเห็นเป็นเช่นไร คืออย่างนี้นะครับอาจารย์ พวกผมมีเสื้ออยู่หนึ่งตัวสีแดง และมีลายเซ็นพวกผมทั้งหมดตอนที่อยู่ในคุกนี้ 40 คน ที่พากันเซ็นชื่อแต่ละคนบนเสื้อตัวนั้น เวลานี้เสื้อตัวนั้นอยู่ที่เมียของน้องสนอง คือพวกผมอยากให้อาจารย์เอาไปสกรีน์ทำใหม่หลายๆ ตัว แล้วเอาไปขายพอจะได้หรือเปล่าครับอาจารย์ เพราะพวกผมอยู่กันที่นี่ก็มองไม่เห็นใครอีกแล้วนอกจากคณะของอาจารย์เท่านั้นครับ เพราะทุกสิ่งที่ผ่านมานั้นพวกผมก็ได้คณะอาจารย์นี่แหละครับที่ได้ช่วยพวกผมมาโดยตลอด บุญคุณนี้ไม่รู้ว่าพวกผมจะได้ออกไปตอบแทนคณะอาจารย์หรือเปล่า เพราะทุกวันนี้ตัวผมก็แก่มากแล้ว กาลข้างหน้าผมก็ไม่รู้ว่าตัวของผมเองจะอยู่ได้อีกกี่ปีกี่วัน แต่ตราบใดที่ตัวของผมยังมีลมอยู่หายใจอยู่ทุกวันนี้ ตัวและใจของผมก็จะต้องทนและต่อสู้ไปให้ได้ครับอาจารย์ และการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยและความยุติธรรมนี้ยังคงอยู่อีกยาวไกล ส่วนอาจารย์และคณะผมก็ขอให้ต่อสู้ต่อไป ในช่วงวันนี้เวลานี้ผมก็ขอให้คณะอาจารย์สู้เพื่อพวกผมด้วยนะครับ เพราะพวกผมคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว และผมก็ขอใหอาจารย์และคณะจงดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงทุกๆ คน จะทำอะไรก็ให้เจริญๆ ยิ่งๆ ขึ้นไป และขอให้ครอบครัวของอาจารย์ทั้งคณะจงมีแต่ความอยู่เย็นเป็นสุขตลอดไป ผมอยู่ที่นี่ผมก็ไม่มีอะไรจะตอบแทนอาจารย์ คงมีแต่ช่วงตอนก่อนนอนผมก็มีแต่ไหว้พระสวดมนต์อธิฐานขอพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลาย จงไปช่วยคุ้มครองอาจารย์และครอบครัวเท่านั้นเองครับ ส่วนพวกผมที่พากันอยู่ที่นี่ก็สบายดีกันทุกคน ไม่มีปัญหาอะไรเพราะพวกผมรักกันดี อยู่กันเหมือนพี่เหมือนน้องเหมือนดั่งญาติกัน ผู้คุมก็ใจดีกันทุกคนไม่ว่าผู้คุมหญิงหรือผู้ชายเป็นกันเองทุกคน ส่วนมวลชนพี่น้องเสื้อแดงที่อยู่ข้างนอกที่พากันอยู่กรุงเทพ พวกเขาก็พากันมาเยี่ยมพวกผมและทำกับข้าวมาทานอยู่เป็นประจำ จะเว้นก็แต่วันเสาร์-อาทิตย์ พวกผมทนอยู่ได้ก็เพราะพวกเขาทั้งหลายนี่แหละครับอาจารย์ หากไม่มีพวกเขาเหล่านี้พวกผมคงแย่แน่ๆ เลยครับอาจารย์ และก็มีคุณเมร์แดงอียูอีกคนที่พวกเราจะลืมไม่ได้ คุณเมร์แดงคนนี้เขาก็ช่วยพวกผมมาตลอดตั้งแต่อยู่อุบล และก็มีพี่ตุ๋ยอีกคนที่ทำกับข้าวมาเยี่ยมทุกวันศุกร์ไม่เคยขาด และยังมีอีกหลายๆ คนด้วยกันที่ผมไม่ได้กล่าวมานะที่นี้ เอาไว้โอกาสหน้าผมจะเขียนมาเล่าให้อาจารย์ได้รับรู้อีก เพราะคนที่มีบุญคุณผมอดที่จะกล่าวไม่ได้ครับอาจารย์ บุญคุณต้องทดแทน ผิดตกอย่างไรผมต้องขอโทษด้วยนะครับอาจารย์เพราะสายตายไม่ค่อยดีไม่ได้ใส่แว่นและส่วนมากเขียนตอนกลางคืนด้วย ทั่งจบ ป. 4 เอาไก่แลกออกมา
ท้ายนี้ขอให้อาจารย์พร้อมคณะจงอยู่เย็นเป็นสุข มีสุขภาพที่แข็งแรงยิ่งยืนนานตลอดไป
คิดถึงอาจารย์ทุกคนเสมอ
สมศักดิ์ ประสานทรัพย์ จะสู้ต่อไปจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย