Skip to main content

แรกๆ ผมว่าจะเขียนเกี่ยวกับเรื่อง ICT camp ต่อ แต่เมื่อตอนค่ำของวันที่ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๑ เวลาประมาณ ๒ ทุ่มครึ่ง เป็นตอนจบของเรื่อง “เพลงดินกลิ่นดาว” ละครโทรทัศน์ช่อง ๗ ทำให้ผมเปลี่ยนใจ หันมาเขียนเรื่องนี้จนได้ กรณีที่ผมนำเรื่องนี้ขื้นมาพูดไม่ใช่เป็นทัศนะของวิชาการ แต่เป็นทัศนะส่วนตัวมากกว่า

17042008_1




ทำไมละคร “เพลงดินกลิ่นดาว” เปลี่ยนเจตนารมณ์ผมได้
? เป็นเพราะว่า อารมณ์ของตัวละครที่ทำให้คนดูเกิดความรู้สึกอ่อนไหวตามได้ ผมพบว่า มีหลายคนที่ดูละครเรื่องนี้แล้วน้ำตานองหน้า ซึ่งนอกจากเรื่องราวของละครจะพาไปแล้ว แต่ละคนคงคิดตามจากประสบการณ์เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของตัวเองไปด้วย ซึ่งอาจไม่ต่างจากบทของตัวละครมากนัก เช่น

การเป็นคนที่มีความรักแต่ไม่ได้เผยให้คนที่ตนรักรับรู้ว่าตัวเขาหรือเธอเองนั้นยังคงมั่นในรักอยู่ นั่นคือลักษณะของตัวละคร “ละอองดาว” ที่ไม่มีความมั่นใจทั้งในตัวเองและคนที่เธอรัก

หรือจากลักษณะตัวละคร “ปฐพี” ที่น้อยใจในรักที่ตนมีให้กับละอองดาว ตลอดที่ผ่านมา เขาดิ้นรนทำทุกอย่างเพื่อเธอ แต่เธอก็มองไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่เขาทำ จนตอนจบของเรื่อง ละอองดาวพยายามขอแต่งงานกับปฐพี แต่ด้วยความน้อยใจ ปฐพีจึงบอกแม่เขาไปว่า เขาจะไม่แต่งงานกับละอองดาว เขาปฏิเสธทั้งที่เขาเองก็เจ็บปวด โดยเขาไม่รู้ว่า ละอองดาวได้ยินสิ่งที่เขาพูดกับแม่ทั้งหมด ซึ่งกว่าทุกอย่างจะลงเอยกันได้ ก็เกิดความเข้าใจผิดและทำให้เสียใจกันไปหลายรอบ


อย่างไรก็ตาม ละครเรื่องนี้ ก็มีความไม่สมจริงในหลายตอน เช่น ขณะที่แม่ปฐพีนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล ปฐพีกลับมีพิธีแต่งงานกับอีกผู้หญิงอีกคนเพื่อประชดคนที่เขารัก ซึ่งในความเป็นจริงนั้น เป็นไปได้จริงหรือที่แม่นอนป่วยที่โรงพยาบาล แต่ลูกกลับตัดสินใจมีพิธีแต่งงาน หรือการที่เรื่องราวคลี่คลายไปได้ด้วยตัวละครคือ แม่ปฐพีที่นอนป่วยแล้วฟื้นขึ้นมาเจอละอองดาว ผู้ที่ตนเองไม่ชอบมาตั้งแต่แรก แต่แม่กลับนอนคิดทบทวนจนรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับตัวเอง ใครดี ใครไม่ดี จนสามารถลุกขึ้นไปประกาศในงานแต่งงานของปฐพีได้ว่า ใครคือผู้ที่สมควรจะมาเป็นลูกสะใภ้ของแม่กันแน่


ละครก็คือละคร มีทั้งส่วนที่สะท้อนชีวิตคนจริงๆ และส่วนที่เสริมแต่งให้ละครสนุก ที่อาจเกินจริงไปไม่น้อย แต่ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้คนดูประทับใจ และหากจะให้ดีกว่านั้น นอกจากทำให้คนดูอ่อนไหวประทับใจไปตามเรื่องราวแล้ว ควรจะสามารถทำให้คนดูได้คิด และได้นำไปปรับใช้ในชีวิตจริงกันให้เหมาะสม


และในโอกาสปีใหม่ไทย พ..๒๕๕๑ ขอส่งคำอวยพรให้ทุกท่านที่เข้ามาเยือนประชาไท และทีมงานประชาไทจงเข้มแข็ง ก้าวหน้าและสุขภาพแข็งแรงทุกท่าน

บล็อกของ แสงพูไช อินทะวีคำ

แสงพูไช อินทะวีคำ
จริงๆแล้วผมพยายามถอดความจากกวีที่เป็นสำนวนภาษาลาวมาเป็นคำไทย.... แต่คงไม่ไพเราะเหมือนคำลาวที่ผมแต่งไว้เพราะการเขียนภาษาไทยไม่ดีพอ..... อย่างไรก็ตาม ผมมีความตั้งใจมากเพื่อการสื่อความเข้าใจทั้งสองด้านให้กลายเป็นพลังแห่งความรักของสองชาติลาวไทย  ผมมีความต้องการสูงสุดให้คนลาวและไทยมีความเข้าใจกันมากขื้น  ผมเข้าใจว่าในโลกใบนี้หากไม่มีคำว่า “ศัตรู” คงดีที่สุดพี่สัญญากับน้องว่าจะเปลี่ยนพี่จะเพียรแต่งแต้มแปลงเรือนผมผมไม่แดงเหมือนฝรั่งหลอกพี่ว่าแต่มาเจอเธอยิ่งกว่าเดีมผมก็แดงแทงใจน้องหูก็บ๋องมีต่างช่างเปลียนไปหูก็บ๋อง ผมก็แดงมันแทงใจก็นั้นไง…
แสงพูไช อินทะวีคำ
วันนี้ผมมีของฝากจากเมืองลาว มาให้พี่น้องได้อ่านกัน สิ่งที่ผมจะนำมาให้อ่านในประชาไทเป็นบทกลอนที่ผมแต่งขื้นเมื่อปี 2003 ระยะนั้นผมมองเห็นอะไรสักอย่างหนิ่งที่มันแฝงตัวอยู่กับสังคมลาว บางทีสิ่งที่พูดอาจไม่ใช่เป็นสิ่งที่เกีดขื้นในเมืองลาวเพียงอย่างเดียว......แต่มันอาจเป็นสิ่งที่เกีดขื้นในทั่วโลกก็เป็นได้ แต่ในที่นี้ผมขอใช้เป็นสำนวนภาษาลาว ด้านหนิ่งสมบูรณ์ด้วย  มูนมากเงินคำด้านหนิ่งต่ำเพียงดิน  คอบความจนไฮ้(ไร้)เปลียบเหมือนไฟลามไหม้  มะไลกันบ่ดับมอด   เป็นแล้วสองส้นเตาะต่อยดั้น  ครือพ้าบั่นขวานยามเมื่องกางต่อน้ำ  พัดขาดเป็นวังกางต่อฟังคำหวาน …
แสงพูไช อินทะวีคำ
ที่ ESCUDERO, ประเทศ Philippines“ไปทานข้าวกันเถอะ!”..............เธอเป็นคนค่อนข้างอ้วนท้วน  ยักไหล่เบาๆ...ปล่อยคำทักทายเหมือนกับเธอมีอำนาจสูงสุด ใช่จริงด้วยเพราะเวลานี้มันเลยเที่ยงไปแล้ว หลายคนท้องร้อง คอยให้ผู้รับผิดชอบงานสัมมนาบอกให้หยุดพักได้“วันนี้ไปรับประทานอาหารในสถานที่แปลกๆ กันนะ”....เธอร้องบอก ขณะที่ทุกคนเร่งเดินออกจากห้องประชุมมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหาร......“เขาบอกว่าจะทานข้าวบนผิวน้ำ!”....หนุ่มฟิลิปปินส์คนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับผม“อ้าว! จะไปทานได้ไงล๋ะ?”“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”ผมมองหน้าเขา แล้วหนุ่มคนนั้นก็มองหน้าผม ในที่สุดเราทั้งสองก็หัวเราะ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรอีก…
แสงพูไช อินทะวีคำ
หยุดการพูดถึงวรรณคดีปฏิวัติไว้สักระยะหนึ่งก่อน แล้วค่อยพูดกันต่อไป...หันมาพูดเรื่องวัฒนธรรมให้อิ่มใจสักนิดหนึ่ง.........เพื่อนฝั่งเชียงของบอกผมว่า อยากอ่านงานเขียนเกี่ยวกับเรื่องวัฒนธรรมลาว ผมก็นึกจะเขียนตามนั้น แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่อย่างที่นึกเอาไว้ เพราะวัฒนธรรมชุมชนในบางแห่งเลือนหายไปอย่างมาก ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนก็คงเป็นพิธีกรรมขอน้ำฟ้าน้ำฝนของชุมชนในชนบท   เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ผมก็คิดไปว่า เราจะพูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง?  จะพูดให้ตัวเราเองฟังก็อายตัวเอง เพราะเหตุการณ์มันไม่ใช่เป็นไปอย่างเดิมแล้วผมขอพูดถึงการเปลี่ยนแปลงบางอย่างทางพิธีกรรมดีกว่า…
แสงพูไช อินทะวีคำ
วรรณคดีปฏิวัติที่กล่าวถึงมากที่สุดก็คงจะเป็นปรปักษ์สองด้าน คือ การปฏิวัติและระบบการปกครองเก่า การสะท้อนให้เราได้เห็นความอยุติธรรม นักประพันธ์ปฏิวัติสะท้อนให้เห็นภาพในระบบการปกครองเก่าได้ชัดเจน ว่า ระบบการปกครองเก่า เวลาใดก็เป็นปรปักษ์อย่างที่สุดต่อกับการปฏิวัติ ความอยุติธรรมส่วนมากก็คงเกิดขื้น บนแผ่นดินที่นอนอยู่ใต้แห่งการควบคุมของระบบการปกครองของระบบเก่าที่เวลาใดก็เป็นศัตรูสุดขีดต่อการปฏิวัติลาว ในบทประพันธ์สะท้อนให้เห็นมากที่สุดก็คงเป็น หนุ่มสาวพร้อมเพรียงกันหลบหนีจากแผ่นดินเกิดของเขา ไปหาการปฏิวัติวรรณคดีปฏิวัติที่พบเห็นส่วนมาก นักประพันธ์ชอบใช้ในรูปของการบันทึกเป็นส่วนใหญ่…
แสงพูไช อินทะวีคำ
มีหลายอย่างที่สะท้อนออกมาให้เราได้เห็นและคิด เมื่อมองเห็นภาพโดยรวมที่ว่า- -ทำไมนักเขียนถึงกำเนิดขึ้นในระยะที่ประเทศชาติทำการปฏิวัติชาติประชาธิปไตย? นักเขียนปฏิวัติมีจุดยืนของตัวเองอย่างไร เพื่อเขียนบทประพันธ์ของตน? นักประพันธ์ปฏิวัติมองเห็นข้อบกพร่องอะไรบ้างของระบบล่าอาณานิคมแบบเก่าและใหม่?  พวกเขาใช้หลักการประพันธ์อย่างไรเพื่อให้คนอ่านได้มองเห็นความสมจริงของเรื่อง?  นักประพันธ์ปฏิวัติมีความต้องการให้เข้าใจการปฏิวัติอย่างไรและเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งต่อระบบจักรววตินิยม? คำถามเหล่านี้ตั้งขึ้นเพื่อการหาคำตอบว่า นักประพันธ์มีจุดยืนของตนอย่างไรเพื่อการเขียน!…
แสงพูไช อินทะวีคำ
ในประเทศลาว หากเอ่ยถึงวรรณคดีปฏิวัติแล้ว หลายคนก็เข้าใจทันทีที่เอ่ยถึง ว่าเป็นบทวรรณคดีที่แต่งขึ้นในยุคที่ทำการปฏิวัติชาติประชาธิปไตย ซึ่งเป็นระยะที่ประเทศชาติลาวตกเป็นอาณานิคมของจักรพรรดิเก่าและใหม่  ระยะนี้วรรณคดีเกิดขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์อยู่อย่างหนึ่ง คือ เป็นเครื่องมือรับใช้ให้แก่การปฏิวัติ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อปลดปล่อยประเทศชาติและประชาชนออกจากการกดขี่ของจักรวรรดินิยม เพื่อให้ชาติและประชาชนมีเสรีภาพตามระบอบประชาธิปไตยประชาชนเมื่อเป็นเช่นนั้น วรรณคดีปฏิวัติระยะนี้จึงมีความสำคัญมากในการประกอบส่วนเข้าในการโฆษณาเผยแพร่ผลงาน และการชนะสงครามของการปฏิวัติ,…