.jpg)
เธอเอ๋ย...
เย็นนี้แดดสุกสว่างน่าออกไปเดินเล่น ถนนกรวดสีน้ำตาลแลดูสวยเหมือนเดิม
ใบไม้ใบหญ้าเขียวละไมตา เอ๊ะ..นั่นอะไรผลิบานตูมเต่งใต้ใบไม้แห้งหนอ
อ๋อ! เห็ดป่านั่นเอง เจ้าหล่อนถูกเรียกมาเนิ่นนานว่า.. "เห็ดก้นครก"
วงจรชีวิตของหล่อนนั้นอาศัยร่มไม้ใบบังอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ชื่อว่า "เจ้ากระบาก"
ฉันค่อย ๆ เอื้อมมือไปทักทายเจ้าหล่อนอย่างนุ่มนวล
ใช้ปลายนิ้วค่อย ๆ แตะไปที่หน้าบาน ๆ ของเจ้าหล่อน
ด้วยเกรงว่าจะเกิดการแตกปริเสียหาย...หล่อนจะโกรธกริ้วและทำลายตัวเองเป็นเสี่ยง ๆ
\\/--break--\>
"แม่ก้นครก" เธอมีใบหน้าบานแฉ่ง มีหลุมเล็ก ๆ ตรงกลางดอกรูปลักษณะคล้าย "เบ้าครก"
ยามผลิบานใหม่ ๆ ในวัยละอ่อนหน้าดอกของหล่อนขาวงามลออตา
นิสัยของหล่อนจะค่อย ๆ แย้มหน้าออกมาจากใต้ใบไม้แห้งที่เผยอน้อย ๆ
เจ้าหล่อนจะไม่บานอะร้าอะร่ามอย่างเห็ดบางจำพวกดอก..
ฉันมักจะต้องยินยอมเล่นเกม "ซ่อนแอบ" กับเจ้าหล่อนเสมอ
นั่นคือ ฉันเป็นฝ่ายเปิดตาเดินหาเจ้าหล่อนแต่ฝ่ายเดียว
บางครั้งก็ต้องถึงกับเบิกตาให้กว้าง ๆ ค่อย ๆ ย่องเบา ๆ เข้าไปหาเจ้าหล่อนที่แอบซ่อนอย่างมิดชิด
...แรกเริ่มเดิมทีก็ต้องนั่งยอง ๆ แล้วก็สอดส่ายสายตามองหา และเริ่มใช้เรด้าสแกน...
อาจใช้มือ ไม้ และสายตาค่อย ๆ พลิกใบไม้แห้ง ๆ ถ้าโชคดีก็จะได้ร้องว่า "จ๊ะเอ๋"แล้วก็ดึงเธอขึ้นมาจากที่ซ่อนเอาใส่ตะกร้าไว้
.png)
...รอบต่อไปเป็นรอบยืน ใช้มุมมองแบบ "ตานก"
ถ้าเห็นสีขาวแว่บ ๆ แอบใต้ใบไม้อยู่ก็จะทำการ "จ๊ะเอ๋" ไปจนกว่าจะมองไม่เห็นอีก
...รอบต่อไปเราก็เดินวนไปวนมา เพราะบางครั้งเจ้าหล่อนก็จะแอบอยู่แถว ๆ ปลายเท้าเรานั่นเอง
...เรายังเหนื่อยไม่ได้ เดินวน ๆ ไปอีกด้าน เอียงคอมองอีกหน เชื่อได้ว่าจะมีการ "จ๊ะเอ๋" กันอีกรอบ
จนกว่าเหงื่อจะหยดเข้าตาจนแสบ ภารกิจซ่อนแอบก็จะสำเร็จพอดี พร้อมคาดโทษเอาไว้ว่า "พรุ่งนี้เจอกัน" (ฮึ !)
ภารกิจเกม "ซ่อนแอบ" กับแม่ก้นครกนั้น มักมีทฤษฎีหลายสำนักมาเกี่ยวข้องด้วย อาทิ..
ว่าด้วย "มุมมอง" ควรมองในแนวดิ่งแบบนก มองในแนวราบ มองในแนวขนาน มองระยะไกล และท้ายสุดอย่าลืมมองที่ปลายเท้าเราเอง
ว่าด้วย "มิติ" ขอกล่าวเฉพาะมิติประสบการณ์เท่านั้น ด้วยว่ามิตินี้ส่งผลกระทบถึง การมีชีวิตอยู่ หรือการเสียชีวิตของเราก็ย่อมได้
...กว่าจะมาเป็นประสบการณ์ได้ ก็จะต้องผ่านการเรียนรู้นอกระบบจากครูชาวบ้านหลายคน
ผ่านการฝึกฝนทักษะในห้องปฏิบัติการขนาดใหญ่ (ป่า) ต้องมีการวิจัย วิจารณ์ วุ่นวะวุ่นวายนั่นล่ะ!
และอาจต้องใช้อายตนะ 4 ทำการพิจารณาถึง รูป รส กลิ่น และสัมผัส แต่ตอนเก็บเห็ดเราใช้แค่ 3 อย่างก็พอ ส่วนรสนั้นเราถือเป็นอานิสงค์ภายหลังการพิจารณา
อย่าลืม..อย่าลืม ควรใช้การสังเกต ความรอบคอบ อย่างมีสติด้วยจ้ะ
...โอ้ เป็นไปได้ถึงเพียงนี้เจียวหรือเธอ?(อาจเป็นคำถามที่เธออยากถามด้วยหมั่นไส้เต็มที)
อย่างนั้น...เธอควรรู้ว่าภารกิจ หรือ ศิลปะการเก็บเห็ดป่านั้น ควรเป็น "วาระแห่งชาติ" เสียที ฮิฮิ!!
"จ๊ะเอ๋"