เธอสวย

หัวใจของฉัน
กระซิบกระซาบครวญครางแก่ตัวเอง
ดั่งเสียงลมพลิกใบไม้ไหวในยามค่ำคืน.

สนทนา ; นี่ เป็นบทกวีเก่าๆบทหนึ่ง
ที่ผมเขียนถึงความงาม จากประสบการณ์จริงๆของชีวิต สมัยผมเร่ร่อนดนตรีตามห้องอาหาร สวนอาหาร สองฟากถนน เชียงใหม่  - ฮอด  แล้วรู้สึกสะเทือนใจ ที่ได้เห็นเด็กสาวบ้านนอกหน้าตาดี แต่ยากจน  และด้อยการศึกษาคนหนึ่ง แต่งตัวขะมุกขะมอมซอมซ่อ ท่าทางเจียมเนื้อเจียมตัว มาทำงานเสิร์ฟอาหารและล้างจาน ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่ผมเล่นดนตรี ด้วยเงินค่าจ้างถูกๆคืนละไม่กี่สิบบาท แถมยังมักจะถูกเจ้าของร้านคอยดุด่า และแขกขี้เมาคอยลวนลาม...

แต่ในความยากจน ความด้อยการศึกษา และสถานภาพทางการงานอันต่ำต้อยและถูกกดขี่ของเธอ ผมมองเห็นบางสิ่งบางอย่างในตัวเธอ ที่เปลือกนอกของชีวิตและสังคม ไม่สามารถลดคุณค่าลงได้ จึงเขียนบทกวีชิ้นนี้ออกมา.

24 มีนาคม 2552
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่