งานฤดูหนาวเชียงใหม่ เมื่อวันวาน(5)

ผมและเพื่อนๆ
เดินเลียบมาตามรางรถไฟ ผ่านเวทีวงดนตรี "สุรพล สมบัติเจริญ" ได้ยินนักร้องลูกวง ออกมาร้องเพลง อวดลูกคอแบบฉบับลูกทุ่งเต็มที่ ผมกับเพื่อนเดินไปยังสถานีรถไฟเล็กในงาน ซื้อบัตรขึ้นไปนั่งกับเพื่อน ผู้คนมากจริงๆ มีผู้ปกครองและเด็กเล็กมากกว่ากลุ่มอื่น รางรถไฟถูกสร้างขึ้นเป็นวงกลม ล้อมรอบอัฒจันทร์และสนามฟุตบอล หัวรถไฟค่อยๆลากขบวนไปช้าๆ ชายหญิงที่เป็นคู่รักกัน นั่งเบียดกัน คงช่วยให้คลายหนาวจากอากาศได้บ้าง รถไฟแล่นมาครึ่งรอบ มันค่อยแล่นเข้าถ้ำ ซึ่งสร้างจำลองขึ้นมา ถ้ำมืดสนิท มีเฉพาะไฟหน้ารถ ในถ้ำบางคนแอบมาปัสสาวะ รถไฟวิ่งเขาไป ถ่ายยังไม่เสร็จก็ต้องรีบก้มหัวซ่อนหน้า ครู่เดียวรถไฟขบวนน้อยก็พ้นถ้ำ รถไฟวิ่งโค้งไปตามราง คนขับต้องกดแตรเป็นพักๆ เพราะมีคนเดินข้ามรางรถข้างหน้าเสมอๆ แสงไฟจากร้านรวงสว่างจ้าขึ้นไปข้างบนและโดยรอบ เสียงจากลำโพงรอบงาน ส่งเสียงประชันกันอื้ออึง

ขณะนี้

เราเดินมาถึงร้าน "สาวน้อยตกน้ำ" มีคนมุงหน้าร้านมากพอสมควร หญิงสาววัยรุ่นสวมกางเกงขาสั้น เสื้อยืดรัดรูป แต่งหน้าสะสวย นั่งห้อยขาบนแผ่นไม้เหนือน้ำในถังกลม ข้างถังมีเป้าสำหรับให้ปาลูกบอล

ซื้อบัตรหนึ่งใบปาลูกบอลได้สามลูก มีสาวน้อยตกน้ำจำนวน 3 คน อากาศหนาวน้ำคงเย็น บ่อยๆเห็นคนปาถูกเป้า ตัวเธอก็หล่นโครมลงน้ำในถัง คนปาและพรรคพวกเฮฮาชอบใจ แต่เธอก็กลับขึ้นมานั่งต่อ ไม่มีรางวัลปากันสนุกสนานเท่านั้น ผมมองดูแล้วก็ไม่เกิดอารมณ์สนุกสนานเท่าใด เราชวนกันเดินต่อไป เดินดมฝุ่นโดยไม่รู้ตัว แม้ตอนกลางวันเทศบาลจะนำรถดับเพลิงมาฉีดน้ำดับฝุ่นก็ตาม หาบปลาหมึกปิ้งเดินผ่านหน้า ผมเรียกให้หยุด นึกถึงปลาหมึกปิ้งหอมๆกับน้ำจิ้มแล้วน้ำลายสอ อาแปะวางหาบ วางเตาอั้งโล่ไฟกำลังแดงจัด ผมกับเพื่อนๆนั่งยองๆล้อมวง ผิงไฟไล่ความหนาวด้วย ปลาหมึกตัวเขื่องถูกวางบนถ่านแดง กลิ่นหอมกำจรจาย พอสุกได้ที่ อาแปะนำมันเข้าเครื่องบดให้มันนุ่ม พวกเราช่วยกันปรุงน้ำจิ้ม พอดีตรงนี้ไม่สว่างมากนัก ห่างจุดคนแออัด พวกเราวันรุ่นจึงค่อยลดความอายลงได้บ้าง.