ใครบ้างไม่ชอบ
ความสวยงาม คนสวยคนหล่อ ดวงอาทิตย์ขึ้น ทะเลหมอกยอดดอย อาหารอร่อย กาแฟรสเข้ม ทะเลกับหาดทราย สวนดอกไม้นานาพันธุ์ เสียงนกร้อง น้ำตกสาดซัดหินผา สายลมต้องใบไม้ผะแผ่ว ระฆังชายคาโบสถ์วะแว่ว และเสียงมนุษย์ที่ขับขานเป็นท่วงทำนองเสียงเพลง ผมชอบฟังเพลงตั้งแต่เด็ก ร้องเพลงเมื่อเรียนชั้นประถมศึกษา พอโตก็ร้อง เคยร้องกับวงดนตรีครูดอย ชื่อวง “สนเกี๊ยะ” คนร้องกับดนตรีไปคนละทาง เรียกว่าร้องไม่เป็นสรรพรส ทำให้นักดนตรีวุ่นวายทั้งวง เขาคงกลัวจะเสียชื่อ ต่อจากนั้นก็ชักเข็ด พอชักลืมไปบ้าง ก็หันมาร้องในห้องน้ำ ร้องเองฟังเอง ต่อมาเปลี่ยนมาเป็นผู้ฟังดีกว่า
มีหลายเพลง
เวลาผ่านไปแค่ไหน ก็ยังนึกถึงเพลงนั้น จำหน้าตาท่าทางคนร้องเพลงได้ติดตา ชื่อเพลงอาจเลือนๆไปบ้าง มันน่าจดจำ ทั้งน้ำเสียงคนร้อง ทำนอง เนื้อเพลงมีความหมาย ใช้ภาษาละเมียดละไม มีคล้องจองสัมผัส ผมขออนุญาตจัดลำดับเพลงที่ฝังใจ แต่ไม่ได้หมายความว่า นักร้องคนอื่นไม่เพราะ ไม่น่าฟัง แต่ผมจัดเองตามลำดับว่า เพลงใดมีอิทธิพลต่อจิตวิญาณของผม
เพลงที่ 1 ต้องเป็นเพลง
“แก้วกัลยา” ขับร้องโดย “น้องตั๊ก” อธิศรี สงเคราะห์ นักร้องหญิงผู้พิการทางสายตา เมื่อได้ยินเสียงเธอร้อง ได้เห็นภาพเธอขณะยืนร้อง ผมต้องหยุดทำทุกสิ่งทุกอย่าง เสียงทำไมมันแทรกความรู้สึกลึกลงไป ลงไป จนถึงหัวจิตหัวใจ เสียงดี หางเสียงพลิ้วไหว เธอสะกดกายใจผมให้นิ่งงันอยู่ ณ ที่นั้น เวลาสั้นนัก ฟังจากโทรทัศน์ยังไม่อิ่ม จนต้องหาซื้อเพลงนี้ ไว้ในกล่องข้างเบาะคนขับรถ พร้อมเปิดฟังหากใจมันโหยหา
เพลงที่ 2
ต้องเพลงนี้ “ ขอเพียงที่พักใจ” ขับร้องโดยคุณ มาลีวัลย์ เจมีน่า เนื้อหาเพลงเพราะเหมือนภาษากวี ทำนองน่าฟัง ใบหน้าคนร้องชวนมอง เธอใส่อารมณ์ร้องเต็มที่ เป็นเพลงที่ฮิตมากในยุคนั้น เพลงนี้ทำให้ใครรู้จักเธอมากขึ้น อาจเป็นเพลงยอดเยี่ยมประจำตัวเธอก็ว่าได้.