ล้านนาในอ้อมแขนแห่งขุนเขา(5)

                                                                                                     ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง

ศาลาวัด

มีผู้คนมากมาย  ผู้มาสักทุกคนถอดเสื้อ  จำนวนทั้งสิ้น 61 คน  เป็นชาย 59 คนหญิง 2 คน  เมื่อรู้ว่ามีสตรีใจห้าวหาญมาสักด้วย  ใครๆต่างส่งเสียงฮือฮา  อยากเห็นหน้าตาแม่หญิงใจถึง                                    

บางคนนอนคว่ำบนเสื่อ  มือกอดหมอนหนุนคาง  พระนั่งคร่อมใช้เหล็กแหลมปักลงลายสักบนเนื้อ  เป็นจังหวะๆอย่างต่อเนื่อง  ปากว่าคาถากำกับไปด้วย  บ้างนั่งม้านั่งให้พระสัก  บ้างนอนหงายให้                                                                        

พระสัก บริเวณที่สักจะเป็นหน้าอก  หลัง  ศีรษะ  ไหล่  แขน  ชายโครง  หน้ามือ  หัวเข่า  ลายหนึ่งก็สักแห่งหนึ่ง  ลายที่นิยมสักเป็นลาย  เสือเผ่น  หนุมานคลุกฝุ่น สิงห์  เก้ายอด  ผู้หญิง 2 คนที่ห้าวหาญ  สักรูปผีเสื้อคนหนึ่ง  รูปหัวใจคนหนึ่ง  มีผู้สักลายเสือเผ่นจำนวนมาก  จึงต้องให้เณรและผู้มีคาถาอาวุโสในหมู่บ้านช่วยสัก  เมื่อสักเสร็จแล้ว  พระดอนเรียกมานั่งพนมมือ  นั่งพับเพียบในวิหารบอกให้มาพนมมือต่อหน้าพระประธานทีละคน  พระดอนบริกรรมคาถาด้านหลัง 1 รอบ   ข้างหลัง 1 รอบ 

                       “ โอมเพี้ยง  หนังเหนียว  ยิงบ่ออก  ฟันบ่เข้า  เก่งกล้า 

                         ศัตรูแพ้พ่ายทั่วทิศ พุทโธ  ธัมโม สังโฆ  เพี้ยง .”

พระดอนเป่าพรวดที่กระหม่อม  บางคนขนลุกเกลียว  บ้างสั่นสะท้านดังจับไข้อ่อน  มีบ้างที่สะดุ้งเฮือกกัดกรามแน่น  ลูบหัวผู้ศรัทธา 3 ครั้งด้วยท่าทางขรึมขลัง  พระดอนทำพิธีปลุกเสกลายเสือเผ่นจนครบทุกคน  เมื่อตะวันตรงศีรษะพอดี  นับเป็นมงคลยิ่งแล้ว

                 ยามบ่ายผู้เข้าทำพิธีสักทั้ง 61 คนมานั่งในวิหาร ส่วนใหญ่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย  เจ้าอาวาสให้การสั่งสอนครั้งสุดท้าย

                               “ ทุกคนที่ได้ทำพิธีสัก  สิ่งสำคัญนั้น  ทุกคนต้องศรัทธา

                          และเชื่อมั่นในอาคมที่ทำให้ร่างกายเราคงทนต่อศาสตรา

                          อาวุธทุกชนิด  ศรัทธาในคาถาจึงจะขลัง  ได้ของดีไว้ป้องกันตัวแล้ว 

                                ก็ต้องมีข้อปฏิบัติเพื่อของดีนี้จะได้อยู่กับตัวเราไปนานๆ

                                         1.ห้ามผิดลูกเมียเขา

                                         2. ห้ามด่าบุพการี

                                         3. ห้ามกินน้ำเต้า  มะเฟือง

                                         4. ห้ามลอดไม้ค้ำต้นกล้วย  สะพานหัวเดียว

                                         5. ให้ถือศีล 5  อย่างเคร่งครัด  ทำแต่กรรมดี

                                   เอ้า...ได้ของดีสมใจแล้ว  ก็ขอให้ทุกคนรับศีลรับพร  ว่าตามเน่อ...”

พอจบทุกคนคลานไปรับการประพรมน้ำมนต์จากเจ้าอาวาสทีละคน  เป็นว่าเสร็จพิธีแห่งชายชาตรี  ก่อให้เกิดความฮึกเหิมห้าวหาญแก่ทุกคนไม่น้อย

ยิ่งนานวัน  ลูกศิษย์ที่ศรัทธาพระดอนแห่งวัดพระบาทอุดม  ทวีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ  นับแต่ทหารในคุ้ม  พ่อค้าวานิช  เหล่าชายฉกรรจ์นักสู้ผู้มีคุณธรรม  ชาวไร่ชาวนา  แม้กระทั่งชาวเขาบนดอยสูง  ต่างพากันเดินทางมาขอของดี  บ้างขอลงอาคมขลังให้หนังเหนียว  ต่างเรียกพระดอนติดปากว่า  “ ครูบาดอน” ตนบุญมาเกิด.

                                  …………………………………………………………..