๑.
ฤดูมาเร็ว ราวกระพริบตา
รู้สึกดังว่า เพิ่งผ่านเมื่อวาน
ฝนหมาดถนน เพิ่งโดนแดดทัก
ลมหนาวก็พัดมาจุมพิตผ่าน
แม่น้ำสีเหลืองลำเลียงเศษไม้
เผลอมองวูบไหวหัวใจสะท้าน
ฝนพอหรือยัง? หรือคั่งค้างอยู่
รอการพรั่งพรู ไหลมาท่วมบ้าน
๒.
ต้นข้าวสีเขียว เคยซีดเซียวยับ
นิ่งงันสดับ กับทางน้ำผ่าน
เจ้าชูช่อใหม่ ในตุลาฤดู
ไม่อาจหยั่งรู้ หรือไม่คิดสะท้าน?
ผีเสื้อกลัวไหม ไอหนาวจะมา
หอบหมอกห่มฟ้า พัดป่าแห้งกร้าน
ควันคลุ้งคลุมเมือง กลายเป็นเรื่องเล่า
ไฟฟอนแผดเผา เราไม่อาจต้าน
๓.
ไปหมดแล้วหรือ ที่คือฝันร้าย
ปัดกวาดบ้านใหม่ ไว้รอเพื่อนบ้าน
กลางคืนสงบ รอพบวันพรุ่ง
หวังเห็นสายรุ้ง ลา-วสันต์กาล
รอยฝนกันยา ตุลารำลึก
ลบความคิดนึก เท่าสายฝนผ่าน?
สัญญาลอยลม ชมในอากาศ
ลืมแล้วภาพวาด ในวิมานหวาน
๔.
ทุกอย่างต้องเปลี่ยน เธอเพียรวานบอก
ไม่ให้เย้าหยอก กับอดีตกาล
ฉันอดไม่ได้ หัวใจรู้สึก
หวาดกลัวลึกลึก กับฤดูผ่าน
ทุกอย่างช่างเร็ว ราวกระพริบตา
รู้สึกเหมือนว่า จากมาไม่นาน
กับคราบน้ำตา และฟ้าเปลี่ยนสี
ผิดไหมใจที่ มีตะกอนถ่าน
๕
กับนาฬิกา และฟ้าเคลื่อนไหล
ช่างไม่ไว้ใจ ในฤดูกาล
บนหนทางก้าว ที่ยาวออกไป
บางอย่างไหวไหว อยู่ในโลกอุดมการณ์