ฉบับ10-11: ฉันเห็นคุณจากฝั่งธรรมศาสตร์ ผมฟังเรื่องคุณอยู่ที่นากุ้ง

Just wake you up when September ends

30 กันยายน 2552 @ my place

 

ฮัลโหลคุณดา,

 

เคยเห็นคุณดาที่ริมฟุตบาธสนามหลวงฝั่งธรรมศาสตร์หลายครั้งหลายครา แต่เราไม่เคยคุยกันหรอกค่ะ

 

ตอนพลบค่ำของหลายวัน เดินออกจากมหาลัย ข้ามฝั่งมาสนามหลวงเพื่อร่วมชุมนุม มักจะได้ยินเสียงคุณดาจากโทรโข่ง ก็แวะฟังบ้างตามโอกาส มีคนมามุงฟังเยอะแยะ แทบจะมองไม่เห็นคุณดา ตอนนั้นก็คิดแค่ว่าคุณดาเป็นผู้หญิงที่ "ฮอต"มากจริงๆ เพราะปกติ

แควนๆ มักจะมะรุมมะตุ้มนักปราศรัยผู้ชายซะเป็นส่วนใหญ่ :P

 

จนเมื่อวันหนึ่งตอนค่ำๆ ก็จำคุณภาพคุณดาได้มากขึ้น

 

วันหนึ่งวันนั้นก็คือวันฉลองอะไรซักโอกาสของธรรมศาสตร์ ตอนค่ำๆ กำลังนั่งอยู่ที่ตึกคณะ ได้ยินเสียงดังมาจากหน้าหอใหญ่ ก็เลยวิ่งไปดู เลยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นทำได้แค่ยืนมองและฟังเสียงอยู่ในรั้ว และกลับบ้านไปเช็คข่าวในอินเทอร์เน็ต

 

วันนั้น แม้จะเราจะยืนกันคนละฝั่ง (ถนน) แต่เราก็อยู่ข้างเดียวกัน

 

วันนี้ก็เหมือนกันค่ะ แม้คุณดาจะอยู่ในที่ที่ไม่มีอิสรภาพ ราวอยู่กันคนละโลก แต่เราก็อยู่ข้างเดียวกัน

 

นั่นคือข้าง "ประชาธิปไตย" ที่เรายึดถือว่าอำนาจสูงสุดมาจากและเป็นของประชาชน หาใช่คนกลุ่มหนึ่งกลุ่มใด ที่อ้างว่ามีการศึกษาดี พูดดี มาดดี หรือบอกคนทั้งโลกว่าเป็นคนดี

 

ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งข้างหน้าสังคมไทยจะเปิดกว้างยอมรับความหลากหลายในเรื่องต่างๆมากขึ้น ทั้งเรื่องความคิด อุดมการณ์ และอื่นๆ รวมทั้งเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาด้วยความแฟร์และเป็นประชาธิปไตยมากกว่านี้ค่ะ

 

หากวันนั้นมาถึง ที่ๆกักขัง "นักโทษการเมือง" คงจะโล่ง ไม่แออัดเหมือนเช่นทุกวันนี้ ว่ามั้ยคะ?

 

วันสองวันหรือปีสองปี ทุกวินาทีมีการเปลี่ยนแปลง วันหนึ่งจะเป็นวันของ "เรา" ค่ะ

 

 

From : Anonymous Cat

 

 

 

-----------------------------------------------------