Skip to main content

"กระจกจ๋า บอกซาร่าหน่อยนะ ว่าผู้ชายคนเนี้ยะ...ใช่มะ ใช่มะ...."
มาแล้ว มาแล้ว มาแล้ว จิ๋ม ซาร่า ท้าสัมผัส... มากับอัลบั้มชุดที่สอง "คนร่วมฝัน"

 


หากคุณได้ยินเพลงนี้ หลายคนอาจจะสงสัยว่าเป็นหญิงจริงหรือหญิงเทียม ไม่ว่าคุณจะมองผู้หญิงคนนี้อย่างไร ชาน่ามองเธอว่า เธอคือผู้ชายที่กลายเป็นผู้หญิงที่น่าค้นหาอีกคน ข้อความจากเพลง “เกินห้ามใจ” ของนักร้องสาวประเภทสองที่ชื่อจิ๋ม ซาร่า หรือชื่อที่ใช้ในวงการ “สุจินต์รัตน์ ประชาไทย” ผู้ชายทั้งแท่งที่ผันตัวเองให้เป็นผู้หญิงทั้งทิ่ม เธอผู้นี้เป็นคนไทยคนแรกที่กล้าไปผ่าตัดแปลงเพศไกลถึงดินแดนเมืองผู้ดี “อังกฤษ”


เมื่อช่วงพักร้อนที่ผ่านมา ชาน่ากลับเมืองไทยได้รับคำเชิญจากสมาคมเกย์ไปงานแถลงข่าวของผู้หญิงที่ชื่อซาร่า สาวประเภทสองที่ต้องห้ามเข้าฮ่องกง จนเป็นข่าวคราวพาดหัวข้อข่าว และรายการทีวีเกรียวกราว ดิฉันได้รู้จักและสนิทกับเธอ พร้อมตะลุยไปทำข่าวหลาย ๆ ที่จนชื่นชมถึงความสามารถและได้รู้จักกับชีวิตของอดีตผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อ ด.. สุชาติ จนทุกวันนี้เธอคือ จิ๋ม ซาร่า อดีตดารา และปัจจุบันคือนักร้อง นักแสดง สาวประเภทสอง ตั้งใจจะเขียนเรื่องของเธอในคอลัมน์นี้นานแล้วแต่ก็เก็บไว้เพื่อโอกาสที่เหมาะสม


อยากพาคุณรู้จักเธอคนนี้ “จิ๋ม ซาร่า”... ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย ของเธอเป็นอย่างไร


..สุชาติ เกิดมาในร่างของผู้ชายในครอบครัวคนจีนที่จังหวัดนครสวรรค์ แม้ชื่อเล่นทางบ้านเรียกเค้าว่า ชาติ แต่เค้าเรียกตัวเองว่า จิ๋ม มาโดยตลอด ชีวิตในวัยเด็กไม่ต่างอะไรไปกับเด็กชายในครอบครัวคนจีนที่อยู่ต่างจังหวัดทั่วไป จนปรับตัวเข้ากับสังคมและความขัดแย้งทางเพศของตัวเองไม่ได้ คิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เพราะเมื่อห้าสิบกว่าปีชีวิตของเกย์ กะเทยเป็นสิ่งที่ไม่ยอมรับในสังคมไทย อายุสิบหก กลับไปที่บ้านในขณะที่เธอกำลังนอนหลับอยู่นั้น พ่อเอาบัตตาเลี่ยนไถหัวทรงผมที่ฮิบที่สุดในตอนนั้น ก็เลยต้องโกนหัว เธอถามว่า "เตี่ยทำอย่างนี้กับหนูทำไม" เพราะเค้าคิดว่าจะเปลี่ยนเธอได้ ทางบ้านทำทุกอย่างเพื่อจะเปลี่ยนลูกชายหัวใจหญิง ให้กลับเป็นลูกชายเหมือนคนทั่วไป แม้กระทั่งเอาเธอไปผูกกับต้นชมพู่ แล้วเอาก้านมะยมตี พร้อมกับพูดว่า “ต้องเป็นผู้ชาย ..มึงต้องเลิก มึงต้องไม่เป็นมิหนำซ้ำยังเอาน้ำเกลือราด แล้วเอามดมาปล่อยให้กัด แม่ของเธออยู่บนบ้าน แม่ทำอะไรไม่ได้ ค้านไม่ได้เลย โดนมัดสี่ห้าชั่วโมงจนดึก กระทั่งแม่มาปล่อย หลังจากนั้นเธอแค้นคิดประชดชีวิตโดยไปปีนเสาไฟฟ้าให้ฟ้าผ่าตาย แต่โชคร้าย .....ฟ้าไม่ผ่า ฝนไม่ตก .... เธอจึงรอด


ช่วงวัยเด็ก ตอนไปโรงเรียนเธอไม่เคยเข้าห้องน้ำเลยในโรงเรียน ต้องอดกลั้นจนกลับถึงบ้าน พออายุสิบสอง ปิดแต๊บเลย...เวลาที่จะจับมันยังรังเกียจ ท่องอย่างฝังใจเสมอว่า ไม่อยากได้จู๋ แต่อยากมีจิ๋ม...


เธอมีน้องสาวออกทอม ๆ และเคยพูดกับน้องสาวว่าว่า “สลับร่างกันมั้ย” จนกระทั่งมีความคิดว่า... เมียตัดจู๋ ผัวทิ้ง ทำไมเค้าอยู่ได้ ทำไมเธอจึงไม่ตัดบ้าง ... จึงเป็นคำถามที่น่าสงสัยของเธอเสมอมาจนกระทั่งมีโอกาสได้ไปอยู่อังกฤษตอนอายุ 22 ปี เธอจึงไปเสิร์ฟอาหารไกลถึงอังกฤษ ทำหน้าที่เป็นสอสอ (สาวเสิร์ฟ) โดยมีเงินติดตัวแค่แปดพันบาท วันหนึ่งได้อ่านหนังสือพิมพ์แทบลอยด์ฉบับหนึ่ง เค้ากำลังหาคนอยากะจะเปลี่ยนเพศ เหมือนกับต้องการหนูทดลอง หนูคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นสาวไทยใจถึงคนนี้นี่เอง เป็นการผ่าตัดแปลงเพศฟรี โดยไม่เสียตังค์ซักกะบาทเดียว


การสมัครเป็นไปตามขั้นตอน จากคนที่ไปสมัครผ่าตัดร้อยกว่าคนแต่เค้าคัดเลือกเอาแค่ 7 คน หนึ่งในนั้นคือเธอ หลังจากนั้นเค้าต้องเฝ้าสังเกตจากกล้องวงจรปิด ประมาณเดือนกว่า ๆ สอบจิตวิทยาทั่วไป จนถึงเวลาผ่าตัดแปลงเพศ “ปาด แปะ เจาะ” ทำทั้งบนและล่างประมาณ 12 ชั่วโมง ก่อนที่จะผ่าตัดเธอถูกเข็นรถไป เธอร้องไห้ น้ำหูน้ำตาเล็ดจนหมอเข้าใจว่าเธอยังไม่พร้อม แต่เธอกลับบอกว่า “ฉันดีใจที่จะได้เป็นหญิง” หลังจากนั้น หมอบอกว่า “คุณเป็นผู้หญิงแล้วนะ”


พอหลังจากเหตุการณ์เปลี่ยนไป ในเมื่อครอบครัวไม่สามารถเปลี่ยนเธอให้เป็นลูกชายคนโตได้แล้ว เธอจึงประพฤติตัวที่ดีเลี้ยงครอบครัวได้ เป็นคนดี พ่อและทางบ้านจึงยอมรับ หลังจากนั้นพ่อภูมิใจเรียกเธอเป็นลูกสาวโดยตลอด


ชีวิตของลูกคนโตที่ต้องเลี้ยงครอบครัว เธอทำงานอย่างหนักเพื่อหาเงิน เคยเปิดโรงแรมเกย์แห่งแรกในประเทศไทยที่พัทยา ชื่อ Homex Hotel หลังจากนั้นจึงก้าวเข้าวงการบันเทิงรับเล่นหนังเทพธิดาบาร์เบียร์


แต่แล้วเหมือนโชคชะตาไม่เข้าข้างเธอ หลังจากที่เศรษฐกิจฟองสบู่แตก นักธุรกิจเก่งอย่างเธอก็ประสบปัญหา แทบจะล้มละลาย เพราะเธอสูญเงินไป 28 ล้าน (ถ้าเปรียบเป็นเงินปัจจุบันก็เท่ากับคูณ สาม เกือบร้อยล้าน) เหตุเพราะเก็งกำไร ผิดพลาด มีเงินเท่าไหร่ก็ซื้อดอลล่าห์เก็บไว้ ภายในสามเดือน หมดไป 28 ล้าน ซึ่งบางเดือนเธอได้กำไรมาแล้ว 9 ล้าน ไม่มีใครรู้อนาคตข้างหน้า เหมือนกับการเก็งเงินดอลล่าห์ที่ผิดพลาดของเธอ เธอได้รับการติดต่อจากธนาคาร เพื่อบอกข่าวร้าย จนเกิดอาการช็อค ขาดสติ ความรู้สึกชาไปทั้งตัว โทรศัพท์ร่วงลงพื้นอย่างไม่รู้ตัว กลายเป็นอัมพฤต จนเธอต้องหาทุกวิถีทางรักษาตัวเอง แต่เธอบอกว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดในการรักษาโรคคือ จิตใจที่เข้มแข็ง


มรสุมชีวิตกระหน่ำซ้ำซ้อน เธอคิดฆ่าตัวตายให้หายไปจากโลกเพื่อหนีปัญหา จนแม่โทรมาบอกและให้กำลังใจเธอว่า “การที่เธอเป็นอย่างนี้ มันเป็นสิ่งที่วิเศษสุดแล้ว เป็นได้ขนาดนี้จะมีใครสักกี่คนที่ทำได้ จงภูมิใจในตัวเอง สู้ต่อไป” ความรู้สึกของคนที่เคยเป็นนางเอก จนกลายเป็นคนหน้าเบี้ยว ชีวิตล้มเหลว ล้มละลายตกต่ำ พูดไม่ได้ แม้กระทั่งเคี้ยวข้าวก็ไม่ได้ แต่เธอก็ได้กำลังใจจากแม่ ผู้หญิงที่รักเธอมากที่สุด สุดท้ายจึงหาหนทางรักษาตัว เธอรักษาตัวสามเดือน หมดเงิน 6 แสนบาท จนเพื่อนบอกให้ไปนิวซีแลนด์ไปรักษาตัว เธอจึงไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั่น โดยทำงานอย่างหนักเช่นเคยเพื่อแบกภาระดูแลครอบครัวในเวลาเดียวกัน พอหาหนทางหนีทีไล่ได้ เธอจึงอยากทดลองในการขอแต่งงานหลังจากที่ตัวเองผ่าตัดแปลงเพศผ่านไปสิบกว่าปี จึงได้พาผู้ชายไทยไปจดทะเบียนสมรสแต่งงานแปลงคำนำหน้านามเป็นนางสาว ถูกต้องกำหนดเงื่อนไขว่า ต้องแปลงเพศมาแล้วมากกว่าสิบปี คราวนี้ได้ใบทะเบียนสมรสอย่างภาคภูมิใจ


ทุกวันนี้เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุข กับการทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก ทำธุรกิจที่พอเพียง พอใจ ใช้ชีวิตอย่างมองในทางบวก เธอกลับมายืนบนเวทีวงการบันเทิงอีกครั้งด้วยการร้องเพลง ทั้งร้องและแสดง โดยได้สานฝันงานเพลงถึงสองอัลบั้ม ซึ่งอัลบั้มชุดสองของเธอมีชื่อว่า “คนร่วมฝัน” จัดทำและจัดจำหน่ายโดยบริษัท เผ่าพันธุ์ซาวด์ 


สาวประเภทสองที่สวยและมีสมอง ทำความดีและทำประโยชน์ให้กับสังคม นั่นคือสิ่งที่เราน่าชื่นชมในความแกร่งและต่อสู้ของเธอ ผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อ จิ๋ม ซาร่า “สุจินต์รัตน์ ประชาไทย” ติดตามผลงานของเธอได้แล้ววันนี้

 

 

 

บล็อกของ ชาน่า

ชาน่า
ภาษาใครคิดว่าไม่สำคัญ บางคนบอกว่า แหม ... บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูด ใช้ภาษาใบ้เอาก็ได้ แต่บังเอิญคนที่คุณใบ้ด้วยไม่เก็ตก็แย่สิฮะ.. หากพอมีเวลาว่างใช้เวลาในการศึกษาภาษาเพิ่มเติมชาน่าว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตประจำวันได้ดีทีเดียว  อย่างเวลาชาน่าไปแต่ละเมืองแต่ละประเทศนั้น จำเป็นต้องพอรู้ว่าไปไหนมา สามวาสองศอก หรือแม้แต่ภาษาเฉพาะในหมู่ชาวเรา ทำให้  "ง่ายสำหรับคุณค่ะ"
ชาน่า
วันนี้เรือจอดอยู่ประเทศบาฮามัส พรุ่งนี้จะเข้าฟลอริด้า นั่งทำงานเป็นโอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์จองห้องอาหารคนเดียว  เสี้ยวหนึ่งของวันทำงาน จู่ ๆ ก็เกิดอาการเป็นสุข จนต้องระบาย หยิบปากกามาจิกเขียน ถ่ายทอดความสุข ส่งตรงสู่เมืองไทย  
เค้าบอกว่า คนเราจะสุขหรือทุกข์นั้นขึ้นอยู่ที่ใจ บางครั้งกว่าจะสุขได้ก็ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างไม่ว่าจะเรื่องของสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ การเมือง สังคม ส่วนตัว และจิตใจ เป็นต้น
บางครั้งเจ้า “ความทุกข์”  มักจะมาเยือน  นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาสามัญบ้าน ๆ ทั่วไป ที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ปุถุชนคนเดินดินอย่างเราท่านทั้งหลาย   แต่เราจะหาวิธีการดับทุกข์เช่นไร…
ชาน่า
ชีวิตที่ต้องเกี่ยวข้องของคนหลากเพศชายจริง หญิงแท้ หรือแม้แต่เกย์ กะเทย นั้นย่อมมีปะปนกับชนและคนทุกชนชั้นวงการไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของนักศึกษา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตแห่งชาติ เป็นลูกเป็นหลานเราๆ ท่านๆ เนี่ยล่ะฮะวันนี้ชาน่าอ่านข่าวคราวจาก นสพ.คงชักเล็ก พิมพ์ผิดฮ่า คมชัดลึก เกี่ยวกับชีวิตของกะเทยหรือสาวประเภทสองที่ต้องแต่งตัวเป็นนักศึกษาหญิงไปมหาวิทยาลัย จึงหยิบมาฝากผู้อ่านประจำคอลัมน์ “พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์” ณ ประชาไทกันบ้างเชื่อหรือไม่ว่า ชีวิตของคนเป็นเกย์ อีแอบ นั้นไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องของความขัดแย้งในการแต่งกายเลย เพราะพวกเค้าก็คือเพศชายดีๆ ที่คุณเห็นนั่นแหล่ะ…
ชาน่า
ความรักหากใครไม่เคยสัมผัสก็ยากจะอธิบายให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงแก่นและก้นบึ้งของหัวใจ “ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์”  ประโยคหนึ่งที่เคยได้ยินมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเป็นเด็กไร้เดียงสา ก็แค่อ่าน ได้ยิน และเข้าใจ แต่ไม่ได้สัมผัส รับรสของความรักและความทุกข์โลกวันนี้ได้ผ่านเข้า และผ่านไปจากบทเรียนและประสบการณ์ของชีวิตโลกแห่งความจริงกับสิ่งที่ฝันบางครั้งมันห่างไกลกันเหลือคณานับ  ทุกคนฝันอยากมีรักที่สวยงาม รักที่ทำให้ชีวิตนี้มีความสุข แต่หากเมื่อไหร่ รักนั้นไม่เป็นดังหวัง  ไม่เหมือนในฝัน มันย่อมเกิดทุกข์กับความรักคนที่ไม่เคยอกหัก  ก็เพราะเขาไม่เคยมีความรัก…
ชาน่า
ช่วงพักร้อนสามเดือนที่ผ่านมาได้ไปงานเปิดตัวหนังสือของเพื่อนที่ เอสพลานาด ทางทีมงานและสำนักพิมพ์สร้างสรรค์บุ๊คส์ ได้มอบหนังสือเล่มนี้ ...   “ตัดทิ้ง” ชีวิตจริงของสาวประเภทสอง  ซึ่งเขียนและดัดแปลงมาจากวิทยานิพนธ์ของ คุณวารุณี แสงกาญจนวนิช   อ่านแล้วต้องขอยกนิ้วให้ ว่าเป็นอีกหนังสือคุณภาพที่อ่านแล้วโดนฮ่ะ  ได้สาระและความรู้อีกหลายเรื่องราวที่เรายังไม่เคยรู้มาก่อน ชีวิตจริงของชาน่านั้นเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นกะเทย แต่ที่ต้องแต่งสาวเป็นพรางชมพู ก็เพราะไม่อยากให้ทางบ้านรู้ (อันที่จริงคือไม่อยากให้คุณแม่ทราบ แค่คนเดียวเท่านั้นที่แคร์ความรู้สึก…
ชาน่า
 “ฮีธ เลดเจอร์” ขวัญใจชาวเกย์, พระเอกBrokeback Mountainเกิด – แก่ – เจ็บ – ตาย นั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่บางครั้งก็ยากจะทำใจได้  โดยเฉพาะหากใครสักคนอันเป็นที่รัก และผูกพัน แม้กระทั่งแค่ชื่นชม ปลื้ม ๆ ของคุณจากไปก่อนวัยอันสมควร   “เค้าหลับสบายไปแล้วล่ะ คงเหลือแต่เราที่จะก้าวต่อไป สู้ต่อไปตราบเท่าที่ลมหายใจยังอยู่แม้มันจะทรมาน ปวดร้าวแค่ไหน  ขอเวลาตั้งตัว ขอทำใจหน่อยได้ไหมคนดี”วันที่ 23 ม.ค. 2008 เป็นวันที่พระเอกในดวงใจของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาผู้นั้นคือ  ฮีธ เลดเจอร์ หนุ่มน้อยหน้าไม่หล่อแต่เร้าใจวัยซาวแปด  ชาวออสซี่ …
ชาน่า
การแสดงความรักและความใคร่ที่ขาดไม่ได้สำหรับชาวเกย์ ส่วนหนึ่งคงหนีไม่พ้นการร่วมเพศ แต่จะเป็นเพศร่วมแบบไหนคงทายได้ไม่ยากนัก  ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นธรรมชาติของเกย์ กะเทยที่ต้องใช้ทวารยังหวานอยู่ภายในร่างกายเพื่อประกอบกามกิจ (อยู่บ้าง)  ซึ่งภาระนี้จะตกอยู่กับฝ่ายรับ จนเกย์คิงหลายคนบอกว่า “ผมไม่ชอบรับ ผมชอบรุก เพราะเป็นฝ่ายรับมันเจ๊บบบบ เจ็บ”  ขออนุญาตทำความเข้าใจกับคนที่ยังอ่อนต่อวิชาเกย์ศาสตร์ ว่า ฝ่ายรับคือ ผู้ให้ (ทวารยังหวานอยู่) ส่วนฝ่ายรุกคือผู้กระทำ
ชาน่า
คงไม่มีใครจะกล้าปฎิเสธได้ว่า ความใฝ่ฝันของเกย์กะเทย เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ อยากจะทำหน้าที่ของการประกวดความงาม คุณค่าที่เธอคู่ควร ไม่ว่าจะเป็นเวทีใด ๆ ก็ตามที่จัดขึ้น ตอนเป็นเด็กชายอยู่บ้านนอกคอกนา เคยไปงานฤดูหนาวที่ทางจังหวัดหรืออำเภอเค้าจัดประกวด “นางฟ้าจำแลง” ตอนนั้นด้วยความไร้เดียงสา ใคร่รู้เยี่ยงนัก คำว่านางฟ้าจำแลงคืออะไร พอเติบโตขึ้นจึงเริ่มเข้าใจความหมายและเข้าใจตัวเองมากขึ้น “ฉันอยากเป็นนางฟ้าจำแลงจังเลย” พร่ำบ่นพึมพำในใจคนเดียว เพราะอิชั้นมีแววตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะฮะ “โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลอรุณ.......” เพลงที่ใช้ประกวดเมื่อครั้งจำความได้…
ชาน่า
ส่งท้ายปลายปี  ความหนาวเข้ามาเยือนเหมือนใจหวิว ๆ  หลายคนเปรียบเปรยถึงความอ้างว้างว้าเหว่ ในช่วงฤดูหนาว  ช่างเข้ากันนัก  แต่ที่นี่ในต่างแดนเขตทะเลแคริบเบี้ยน สำหรับคนท้องถิ่นไม่รู้จักคำว่าหนาวเหน็บนอกจากอากาศเย็น ๆ  ณ วันนี้ที่เกาะท้องฟ้ามืดมน ตั้งเค้าฝนจะตก  บ่อยครั้งที่ฝนฟ้าและอากาศเป็นใจมักจะปล่อยใจฝัน แบบบิวด์อารมณ์ได้ไม่ยากนักสำหรับหัวโปกไร้นม อารมณ์เกินหญิงของเกย์อย่างเรา  ฉันนั่งอยู่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของเกาะ Antigua and Barbuda เขตทะเลแคริบเบี้ยน  หลังจากที่เราสามคนเกย์เพื่อนรัก พากันออกจาก รีสอร์ทหรูราคาสี่ร้อยล้านเหรียญ หรือที่รู้จักกันดี…
ชาน่า
สังคมที่เปิดกว้างและยอมรับโลกแห่งความเป็นจริงได้เกิดขึ้นอีกระดับหนึ่ง เมื่อได้เห็นหนังไทย หนังดี หนังเด่นแนวหน้าแห่งปีนี้  เรื่อง “รักแห่งสยาม” หนังที่สะท้อนให้เห็นถึงความรักหลากอารมณ์ ของสังคมเมืองไทย ในความเหมือนที่แตกต่างของสังคม(อีกแล้วครับท่าน) เป็นกระแสแรงได้จิต สั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ เขย่าให้เห็นถึงภาพสะท้อนของสังคมไทยในยุคปัจจุบัน  เมื่อ  “รักแห่งสยาม”  ผ่านสายตามหาชน   ทั้งพลพรรคคนรักเกย์ แอนตี้เกย์ รักครอบครัว รักเพื่อน รักแฟน รักเพศไหนๆ ยังไงก็ตาม“คงเป็นหนังวัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก ทั่ว ๆ ไป  สปอยหรือเปล่าน๊า”“แหวะ ... หนังเกย์ แน่ ๆ เลยเท้อออ !”“โอ้โห…
ชาน่า
กลับมาตามหัวใจเรียกร้องอีกครั้งหลังจากพักร้อนเมืองไทย  กลับไปอ่านหนังสือของสาวสองเภท หรือสาวประเภทสองที่บุกตลาดเมืองไทยตามแผงหนังสือชั้นนำทั่วไป  อดไม่ไหวจึงขอหยิบมาฝากแนะนำเผื่อใครสนใจอยากอ่านเรื่องราวหลากหลาย มากมายมุมมอง สามารถอ่านได้จากหนังสือที่สาว ๆ เธอเขียนถ่ายทอดเพื่อเป็นสื่อสร้างสรรค์ผ่านตัวหนังสือ มีเล่มไหน ยังไงบ้างนั่งปูเสื่ออ่านได้ค่ะเกริ่นนำส่วนตัวก่อนว่า  สมัยก่อนตอนอยู่นอกเมือง ไม่ใช่เมืองนอก (บ้านนอก) เคยอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเป็นสกุลไทย หรือขวัญเรือน  มีคอลัมน์ที่เค้าเขียนถึง “กะเทยไทยในต่างแดน” ตอนนั้นยังเป็นเด็กชาย อีแอบ ไม่แสดงออก…
ชาน่า
ห่างหายไปนานหลังจาก เปิดตัวหนังสือ “เม้าท์แตก...ชาวเรา” ได้สองวันก็ลัดฟ้า กลับไปทำงานต่อที่เรือสำราญ ณ อเมริกา  กว่าจะตั้งตัวได้เหนื่อยเอาการทีเดียวค่ะหมกมุ่นกับการทำงานและการปรับตัวสักระยะ จึงเริ่มออกไปพักผ่อนหย่อนใจ ตามประสาคนทำงาน ลอยล่องท่องไป ในโลกกว้าง  วันว่างหลังการทำงานหนักเป็นนางแบกอินเตอร์ (แบกถาดอาหารคาวหวาน)วันนี้หลังจากทำงานกลางวันรับจองห้องอาหารทางโทรศัพท์เสร็จจึงรีบออกไปเที่ยวหาดเกย์ ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนชาวเกย์อันเลื่องชื่อของพลเมืองชาวเกาะของประเทศอเมริกา ที่อยู่ทะเลแคริบเบี้ยน  นามว่า “ St.Thomas”  U.S.V.I ย่อมาจาก United State Virgin Island.…