ชัชชาติ เลือกตั้งผู้ว่า มายาคติเรื่องการซื้อสิทธิขายเสียง และอำนาจของประชาชน

 

ถามว่า กกต.อยากสอยชัชชาติไหม ก็คงอยากสอยให้ร่วง ทั้ง กกต.และคนเลี้ยง กกต.น่ะแหละ แต่ยังไม่ใช่จังหวะ 

 

ก็พึ่งเลือกตั้งมาสดๆ ร้อนๆ ยังไม่ทันประกาศผลอย่างเป็นทางการ ก็ลงพื้นที่กระตุ้นกระตุกหน่วยงานต่างๆ ใน กทม.ให้กระตือรือร้นทำงานหลังหลับไหล (แต่มีเงินเดือนไหลเข้ากระเป๋า) มาโดยตลอดแปดปีเต็ม 

 

คะแนนนิยมมาเต็ม จังหวะนี้จะแขวน จะปลด จะสอย คงไม่ใช่จังหวะที่ดีนัก รอคนกรุงเทพฯ หายเห่อค่อยว่ากันดีกว่า ยังไงอำนาจก็อยู่ในมือประยุทธ์ ปากกาอยู่ในมือมัน จะลงนามเมื่อไหร่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

.

.

สิ่งที่อยากบอกก็คือ การเลือกตั้งมีความสำคัญในทุกระดับชั้น ตั้งแต่การเลือกตั้งท้องถิ่นจนถึงการเลือกตั้งในระดับประเทศ มันไม่ใช่การที่ประชาชนใช้เวลา 4 วินาทีในคูหาเลือกตั้งเหมือนที่นักวิชาการสามานย์ว่าไว้ 

 

ความสัมพันธ์ระหว่าง นักการเมืองกับประชาชนมีมาโดยต่อเนื่อง การเสนอผลประโยชน์ทั้งในระยะสั้น อย่างเช่นให้เงิน บริจาคสิ่งของ ช่วยเหลือปัญหาเฉพาะหน้า จนถึงการบริการสาธารณะ ตามสภาพเศรษฐกิจ สังคมมีมาโดยตลอด 

 

การเลือกตั้งในแต่ละครั้ง ได้ทำหน้าที่ให้นักการเมืองต้องสรุปทำนโยบายหรือเสนอผลประโยชน์จากที่ศึกษารวบรวมมาแบบเป็นระบบบ้างแบบไม่เป็นระบบบ้างให้กับประชาชนได้เลือก

 

ทุกครั้งที่มีการเลือกตั้งในทุกระดับ จะทำให้ประชาชนได้ค่อยๆ ตระหนักรู้ถึงอำนาจที่มีอยู่ในตัวเอง เริ่มที่จะสามารถต่อรอง นำเสนอนโยบายต่อนักการเมือง/พรรคการเมืองมากขึ้น อำนาจจะกลับมาอยู่ในมือประชาชน 

 

แต่การรัฐประหาร คสช.แช่แข็งระบบการเลือกตั้ง แช่แข็งระบอบประชาธิปไตยไปกว่า 6 ปี นี่ต่างหากเป็นสิ่งที่ทำลายกระบวนการในการเรียนรู้ประชาธิปไตยต่างหากคือการปล้นชิงอำนาจไปจากประชาชนอย่างแท้จริง 

 

ถอดบทเรียนจากกรณีชัชชาติกับผู้ว่า กทม. หากมีรัฐบาลใหม่ หากสามารถเสนอเปลี่ยนแปลงกฏหมายปกครองได้ ควรผลักดันให้มีการเลือกตั้งมากขึ้น ตั้งแต่ในระดับท้องถิ่น ผู้ใหญ่บ้านต้องไม่ผูกขาดเลือกครั้งเดียวเป็นยาวถึงเกษียณ อบต. เทศบาล เลือกตั้งสามปี/ครั้ง หรือสองปี/ครั้ง ผู้ว่าราชการจังหวัดทั่วประเทศต้องเลือกตั้งได้แล้ว สิงห์ดำ สิงห์แดง สิงห์ด่าง สิงห์สาโท หรือสิงห์โตไหว้เจ้า ไม่ต้องกลัวตกงาน งานบริหารองค์กร/หน่วยงานท้องถิ่นมีเยอะแยะ 

 

 

สุดท้ายที่อยากจะบอกก็คือประเทศไทยเปลี่ยนได้ และเปลี่ยนได้โดยสันติวิธีด้วย แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ คนชั้นกลาง คนเมือง คนที่พอมีพอกินต้องลบมายาคติเรื่องการซื้อสิทธิขายเสียง ต้องลบภาพเจ้าพ่อ นายทุนท้องถิ่นออกจากหัว และเข้าใจว่าการเลือกตั้งคือการสะท้อนสภาพปัญหา ความต้องการของประชาชนท้องถิ่นเพื่อต่อรอง/ส่งผ่านนักการเมืองเพื่อให้รัฐแก้ปัญหาหรือตอบสนองความต้องการของพวกเขา