หากใครติดตามวรรณกรรมญี่ปุ่นสมัยใหม่ เนื้อเรื่องภายในก็จะมีเรื่องเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งกัน (bully) กันในสังคมเยอะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของนักเรียนในโรงเรียน การกลั่นแกล้งกันมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งทางตรง ทางอ้อม แล้วก็ส่งผลต่อจิตใจของเด็กวัยรุ่นอย่างมาก วรรณกรรมที่ออกมาก็สะท้อนภาพการกลั่นแกล้ง ผลของมัน และการที่ผู้ใหญ่ทั้งในโรงเรียนหรือครอบครัวอาจจะไม่ได้มองว่าเป็นปัญหา หรือเพิกเฉยต่อความรู้สึกของเด็กๆ
นิยายเรื่อง Lonely Castle in the Mirror โดย Mizuki Tsujimura สะท้อนภาพการกลั่นแกล้งในสังคมโรงเรียนญี่ปุ่นของเด็กอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นำเสนอโดยการผนวกเอาจินตนาการการเดินผ่านทะลุกระจก (ราวกับแม่มณีทะลุไปอีกด้านของทวิภพ) ไปสู่อีกโลกที่มีปราสาท ซึ่งมีราชินีหมาป่ากำหนดกติกาบางอย่างเอาไว้เพื่อให้เด็กทั้ง 7 คนทำตาม!
เด็กทั้ง 7 คนนี้มาจากไหน? ทำไมทั้ง 7 คนนี้ถึงทะลุกระจกข้ามเข้ามาในปราสาทนี้ ปราสาทนี้อยู่ที่ไหน? ราชินีหมาป่าคือใคร? เป้าหมายของการเข้ามาในปราสาทนี้คืออะไร?
เนื้อหาดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ไม่หวือหวา หรืออาจจะเรียกได้ว่าไม่มีอะไรตื่นเต้นเลย จนกระทั่งอ่านมาประมาณ 3 ใน 4 ของเล่มถึงเริ่มจะรู้สึกว่ามีความสนุกขึ้นมา แต่ในระหว่างทางที่เนิบเรียบ ผู้เขียนบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ของตัวละคร ปมที่ตัวละครคิดเอาไว้อย่างเรียบๆ ให้ผู้อ่านได้ผูกตัวเอง หรือดึงตัวเองเข้าไปกับประสบการณ์ของนางเองเอาเอง
ตัวละครที่น่าสนใจ และน่าจะมีผลต่อนางเอกอย่างมากคือแม่นางเอก ผู้เข้าใจลูกในสถานการณ์ความยากลำบากนี้ เอาเข้าจริงแล้ว ปฏิกิริยาของแม่ที่มีต่อนางเองในเรื่อง แทบจะเป็นเหมือนอุดมคติของสังคมว่า หากมีลูกหรือบุคคลใกล้ชิดที่เผชิญกับการกลั่นแกล้งในโรงเรียน แม่ในเรื่องนี้คงเป็นแบบอย่างที่ใครหลายๆ คนคงอยากให้เป็นแบบนี้
เนื้อเรื่องโดยภาพรวมอาจจะน่าเบื่อ เพราะดังที่ได้กล่าวไปว่ากว่าจะมีความรู้สึกว่าหนังสือนี้ "สนุก" ก็ปาเข้าไปแล้ว 3/4 ของเล่ม แต่ตอนจบก็ทำให้น้ำตาซึมไปมาก เพราะมีจุดที่ไม่คาดคิดคาดฝันอยู่เอาเสียเลย
ก็เป็นนิยายญี่ปุ่นที่น่าสนใจอีกเล่มที่สะท้อนสังคมเอาไว้ด้วยเรื่องเล่าที่แฝงจินตนาการให้อ่านเพลินๆ ก่อนนอนได้เป็นอย่างดี